... Εφερα την εικόνα τους, πολλά χρόνια πριν, όταν νέα παιδιά τότε, αντιμετώπισαν τα γερμανικά μηχανοκίνητα στην εκδήλωση που οδήγησε στη ματαίωση της πολιτικής επιστράτευσης. Το αγόρι είχε σκαρφαλώσει, μαζί με άλλα παιδιά, στα γραφεία του υπουργείου Εργασίας και πέταγε στο δρόμο τις λίστες με τα ονόματα των υποψήφιων θυμάτων για τα ναζιστικά κάτεργα εργασίας. Το κορίτσι, από το δρόμο, κοίταζε με αγωνία για τον αγαπημένο της και μαζί με τους άλλους αγωνιστές έβαζε φωτιά στις λίστες του θανάτου και τα γερμανικά σχέδια.

Αυτοί, οι παππούδες και οι γιαγιάδες, παρά τις λαβωματιές, τους κατατρεγμούς, τα προβλήματα επιβίωσης, συνεχίζουν στο σήμερα τους αγώνες για τη ζωή και την ειρήνη. Σκυφτοί από τα χρόνια, αλλά ΟΡΘΟΒΑΔΙΖΟΝΤΕΣ.

- Εδώ, σ' αυτά τα πουρνάρια μείναμε εγκλωβισμένοι πέντε νυχτοήμερα, χωρίς μια μπουκιά ψωμί, θυμάται η γιαγιά. Βλέπεις το μοναστήρι, συμπληρώνει ο παππούς. Εκεί κρύψαμε τον χτυπημένο από γερμανικό όλμο καπετάνιο, που τον στείλαμε, αργότερα, στο αντάρτικο χειρουργείο, ντυμένο καλόγερο.