«Επαγρύπνηση» συνέστησε ο Γάλλος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Πιερ Μοσκοβισί, μετά τα αποτελέσματα των ιταλικών εκλογών και τη νίκη του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και των συμμάχων του. Επίσης, στα τηλεγραφήματα των ειδησεογραφικών πρακτορείων καταγράφηκε η αμηχανία των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, όταν τους ζητήθηκε, προχτές, να σχολιάσουν το εκλογικό αποτέλεσμα.

Πριν τις εκλογές, ο υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου δήλωσε ότι αν κερδίσει τις εκλογές ο Μπερλουσκόνι τότε η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να απομονώσει την Ιταλία, όπως είχε κάνει με την Αυστρία όταν νικητής των εκλογών αναδείχτηκε ο συνασπισμός στον οποίο συμμετείχε το νεοφασιστικό κόμμα του Γκ. Χάιντερ. Η δήλωση αυτή προκάλεσε εντύπωση, καθώς ο Βέλγος υπουργός άφησε να εννοηθεί ότι τις απόψεις του συμμερίζονται και άλλοι μέσα στην ΕΕ.

Το πρώτο που έχει να παρατηρήσει κανείς, με αφορμή τις εκλογές στην Αυστρία και την Ιταλία, είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση επιδιώκει συστηματικά να γίνει ο τιμητής των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων στα κράτη - μέλη. Στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, οι θιασώτες μιας τέτοιας παρεμβατικής πολιτικής υποστηρίζουν ότι έχουν αυτό το δικαίωμα γιατί απειλούνται οι «δημοκρατικές αρχές» της ΕΕ από την άνοδο των ακροδεξιών, ρατσιστικών και νεοφασιστικών δυνάμεων.

Ομως, αν γίνει δεκτή αυτή η επιχειρηματολογία, τότε νομιμοποιείται η δυνατότητα παρέμβασης της ΕΕ στις εσωτερικές εξελίξεις των κρατών - μελών, όταν κρίνει ότι από κάποιες δυνάμεις απειλούνται οι βασικές επιλογές της Ενωσης. Τα άλλα, περί «δημοκρατικών αρχών», είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.

Η άνοδος των νεοφασιστικών κινημάτων, στην Αυστρία, αλλά και στην Ιταλία, επωάστηκε στους κόλπους της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η συστηματική ενοχοποίηση των ξένων από την ΕΕ για την αύξηση της ανεργίας και της εγκληματικότητας, είναι ένας από τους παράγοντες που ώθησαν καθυστερημένα τμήματα των κοινωνιών προς τις ξενοφοβικές και νεοφασιστικές απόψεις. Ομως, έργο της ΕΕ είναι και η ανεργία και η εξαθλίωση που πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους στην «ευρωπαϊκή επικράτεια».

Οσον αφορά στις άλλες πτυχές της πολιτικής της ΕΕ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η στρατιωτικοποίηση, η ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού, αλλά και οι δολοφονικές επιδρομές στη Γιουγκοσλαβία, αφαιρούν κάθε δικαίωμα από τους ιθύνοντες να μιλούν για δημοκρατία και «ανθρώπινα δικαιώματα».

Οι εργαζόμενοι στα κράτη - μέλη της ΕΕ γνωρίζουν ότι η πάλη για την αντιμετώπιση της νεοφασιστικής πρόκλησης είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη για το ξερίζωμα της πολιτικής που τη γεννά και την ενισχύει, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.