Τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση οδηγούν στο συμπέρασμα ότι επίκειται μια νέα και σκληρότερη επίθεση κατά των εργαζομένων σε όλα τα κράτη - μέλη. Η επίθεση δεν θα αφορά μόνο στα εισοδήματα και τη μείωση της αγοραστικής δύναμης και τις χιλιάδες απολύσεις, αλλά, κυρίως, στα μέτωπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το ότι επισπεύδεται η διαδικασία για τη χάραξη μιας κοινής πολιτικής για την Κοινωνική Ασφάλιση, δείχνει ότι σ' αυτό τον τομέα συγκεντρώνονται οι περισσότερες προσπάθειες, με στόχο τη νέα μείωση του «κόστους εργασίας». Μέχρι το τέλος του χρόνου οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών θα έχουν ολοκληρώσει τα σχέδιά τους, ώστε το 2002 να διαμορφωθεί ένα κοινό σχέδιο κατεδάφισης του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.

Ωστόσο, δε θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής των εργαζομένων, ότι το Διευθυντήριο των Βρυξελλών αναπτύσσει την αντεργατική πολιτική του σε όλους τους τομείς. Ετσι, δεν είναι μικρότερης σημασίας οι αποφάσεις του Συμβουλίου για τη μεγαλύτερη επιτάχυνση στην απελευθέρωση των αγορών της ηλεκτρικής ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των αερομεταφορών και της ναυτιλίας, σε συνδυασμό με την ιδιωτικοποίηση στους αντίστοιχους τομείς.

Δεν είναι μόνο η απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας, που ακολουθεί κάθε ιδιωτικοποίηση, είναι η άνευ προηγουμένου ενίσχυση των μονοπωλίων (οικονομική και πολιτική) με την αντίστοιχη εξαφάνιση κάθε έννοιας κοινωνικής ωφέλειας για επιχειρήσεις και οργανισμούς δημοσίου συμφέροντος, που θα λειτουργούν πλέον με αποκλειστικό γνώμονα το καπιταλιστικό κέρδος.

Στο τρίτο σκέλος αυτής της επίθεσης βρίσκεται η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών, κυρίως αυτών που προορίζονται για την Υγεία, την Ασφάλιση, την Πρόνοια, την Παιδεία και τον Πολιτισμό. Ηδη, το Συμβούλιο των υπουργών Οικονομίας έδωσε εντολή στις κυβερνήσεις των κρατών- μελών για την περικοπή των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Μια απόφαση που πλήττει κυρίως τους εργαζομένους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.

Ολα τα παραπάνω, επιχειρείται να καλυφθούν με το πρόσχημα της κρίσης που πλήττει την οικονομία της ΕΕ. Στην ουσία, πρόκειται για την προσπάθεια των πολυεθνικών επιχειρήσεων να κρατήσουν σε υψηλά επίπεδα τα ποσοστά των κερδών τους σε μια περίοδο, όπου παρουσιάζεται συνεχής μείωση της ζήτησης εξαιτίας, ακριβώς, της πολιτικής συρρίκνωσης των λαϊκών εισοδημάτων και κατάργησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Δ.Π.