Συνεχίζεται η συζήτηση που άνοιξε το υπουργείο Παιδείας για το ποιος θα καθορίζει τον αριθμό των εισακτέων στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αν θα είναι τα ΑΕΙ ή το υπουργείο. Αν και κάτω από αυτή τη συζήτηση υπάρχουν πολλές προεκτάσεις, που έχουν να κάνουν με τις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση και τη στρατηγική ανάπτυξη των ιδρυμάτων, στην επιφάνειά της κυριαρχεί ως επιχείρημα και ως κριτήριο το πόσους μπορούν να εκπαιδεύουν κάθε χρόνο τα ιδρύματα. Κι αυτό ήρθε στην επιφάνεια λόγω της αύξησης του αριθμού των πρωτοετών στα ιδρύματα Αθήνας και Θεσσαλονίκης μέσω των μετεγγραφών, αλλά και λόγω της μεγάλης μείωσης της χρηματοδότησης των ιδρυμάτων τα τελευταία χρόνια. Ετσι, μπαίνουμε σε μια συζήτηση που τα πάντα ποσοτικοποιούνται ανάλογα με την κάνουλα της χρηματοδότησης.

Το πραγματικό ερώτημα, όμως, που θα έπρεπε να καθορίζει τον αριθμό των εισακτέων στις ανώτατες σχολές, είναι πόσους επιστήμονες χρειαζόμαστε σε κάθε κλάδο. Αυτό, όμως, το λογικό ερώτημα - κριτήριο για τον καθορισμό των εισακτέων (που θα έπρεπε να προηγείται και από αυτό να καθορίζονται χρηματοδότηση, υποδομές κ.τ.λ.) δεν μπορεί να σταθεί στον καπιταλισμό, όπου και η Ανώτατη Εκπαίδευση αναπτύσσεται με γνώμονα την κερδοφορία των επιχειρήσεων, άρα δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.