Γιατί λέει το ΚΚΕ ότι η αποδοχή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών της ΕΕ σημαίνει τη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής; Τι πρέπει να γίνει δηλαδή; Να ξαναγυρίσουμε στα ελλείμματα που μας έφεραν ως εδώ;

Στους κρατικούς προϋπολογισμούς ενσωματώνονται τα έσοδα από τους φόρους και τα κάθε είδους αντιλαϊκά χαράτσια, αλλά και οι εισπράξεις από τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικής περιουσίας, τα έσοδα από τις δοσοληψίες με την ΕΕ (ΕΣΠΑ), τα οποία από «πρώτο χέρι» αφορούν στην ενίσχυση των μερίδων του κεφαλαίου. Σε επίπεδο κρατικών δαπανών υπολογίζονται τα κονδύλια που αφορούν στην κάλυψη των στοιχειωδών λαϊκών αναγκών για συντάξεις, Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία κ.ά. Μαζί με αυτά, «τσουβαλιάζονται» δαπάνες όπως αυτές του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), που αφορούν στη διοχέτευση κεφαλαίων στους επιχειρηματικούς ομίλους (στα κάθε είδους νέα αλλά και παλαιότερα «επιχειρηματικά τζάκια»), οι δαπάνες για τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, για τη συμμετοχή του αστικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και μια σειρά άλλα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες πολιτικές δυνάμεις καθώς και τμήματα του κεφαλαίου στην ΕΕ έχουν προτείνει να εξαιρεθούν από τον υπολογισμό των κρατικών ελλειμμάτων και οι δαπάνες του ΠΔΕ, δηλαδή να αφαιρεθούν και τα κεφάλαια που μια κυβέρνηση (εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ) θα αποδίδει άμεσα ή έμμεσα στους επιχειρηματίες, που είτε από μόνοι τους είτε σε συμπράξεις με το αστικό κράτος θα αναλαμβάνουν την εκτέλεση δημόσιων έργων και υποδομών, που έχει ανάγκη το κεφάλαιο και που ήδη έχουν χρυσοπληρωθεί από τον ελληνικό λαό, μέσω της βαριάς φορολογίας αλλά και της συρρίκνωσης των κονδυλίων, τα οποία αφορούν στις λαϊκές ανάγκες.

Οι κανόνες των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και οι μηχανισμοί αυτόματης διόρθωσης αποκλίσεών τους είναι δεμένοι με τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας» που προβλέπονται για όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της ΕΕ, με βάση τις διαδικασίες του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου», των μόνιμων μνημονίων στην ΕΕ. Οι «ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί», για όλα τα επόμενα χρόνια, θα διαμορφωθούν σε συνθήκες παραπέρα μείωσης της φορολογίας στα επιχειρηματικά κέρδη, ανάπτυξης νέων «επενδυτικών εργαλείων» (νέο ΕΣΠΑ, «πακέτο Γιούνκερ» κ.ά.).

Με απλά λόγια, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί απαιτούν λιτότητα διαρκείας για τους εργαζόμενους όσον αφορά τα δικαιώματά τους σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση και υλοποίηση συγκεκριμένων αντιλαϊκών δεσμεύσεων (απελευθερώσεις αγορών, αναδιαρθρώσεις κ.λπ.) έτσι ώστε να επιτευχθεί η περιβόητη ανάκαμψη του κεφαλαίου. Η μόνη αντίρρηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην υπόκειται σε αυτούς τους κανόνες το τμήμα των χρημάτων του κρατικού προϋπολογισμού που πάει στο κεφάλαιο.

Οσον αφορά το ζήτημα των ελλειμμάτων πρέπει να σημειώσουμε τα εξής: Το δίλημμα ελλειμματικοί ή μη προϋπολογισμοί στο πλαίσιο της αστικής διαχείρισης είναι κάλπικο για το λαό γιατί και στη μια και στην άλλη περίπτωση αυτόν βάζουν να πληρώνει, είτε φορτώνοντας στις πλάτες του χρέη για να πληρωθούν αργότερα ή προχωρώντας σε μέτρα λιτότητας για να αντιμετωπιστούν τα ελλείμματα.