Περίσσεψαν οι διαπιστώσεις για την «ανθρωπιστική κρίση» στην ομιλία της αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώς Φωτίου, την ίδια στιγμή όμως τα μέτρα που επανέλαβε στο πλαίσιο των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης, περιορίζονται μόνο στη διαχείριση των ακραίων φαινομένων και όχι στη ριζική αντιμετώπισή τους. Αυτό, άλλωστε, έλεγε και το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης με υλοποίηση σε βάθος χρόνου. Το ομολόγησε, άλλωστε, η ίδια όταν είπε ότι ένα τέτοιο «σχέδιο» το «διαπραγματεύεται σήμερα η κυβέρνηση» με τους εταίρους στην ΕΕ και ως εκ τούτου «θα αποδώσει τα επόμενα χρόνια»! Δηλαδή, ακόμα και την ουσιαστική προστασία αυτών που έχουν ανάγκη τα στοιχειώδη για να ζήσουν την έθεσε υπό την αίρεση της διαπραγμάτευσης. Κατά τ' άλλα επανέλαβε γνωστά μέτρα που είχε ανακοινώσει και η προηγούμενη κυβέρνηση για τη διατροφή απόρων οικογενειών, την κάλυψη του προβλήματος της στέγασης για άπορες οικογένειες και πρόσθεσε τη δωρεάν μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς στους μακροχρόνια ανέργους και σε όσους ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας.

Παράλληλα, εξέφρασε τη βούληση της κυβέρνησης να ενσωματώσει μια σειρά προσπάθειες και δράσεις αλληλεγγύης από φορείς και κινήματα στο κρατικό δίκτυο. Μόνο που άλλο πράγμα είναι η λαϊκή ταξική αλληλεγγύη προς τους αδύνατους και διαφορετικό πράγμα η υποχρέωση που έχει το κράτος να προστατεύσει αυτούς που η καπιταλιστική κρίση και η εργοδοτική επίθεση τους στέρησε τα στοιχειώδη, καλύπτοντας τις ανάγκες των οικογενειών τους.