Τις δεσμεύσεις για συνεπή τήρηση της στρατηγικής της ΕΕ και του κεφαλαίου επανέλαβε ο πρωθυπουργός, Αλ. Τσίπρας, κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη Βουλή το βράδυ της Κυριακής. Συγκεκριμένα, ο Αλ. Τσίπρας επιβεβαίωσε την προσήλωση και το σεβασμό της κυβέρνησής του στους όρους και τους κανόνες (τις δημοσιονομικές υποχρεώσεις) του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ. Κρύβοντας μάλιστα το αντιλαϊκό περιεχόμενο αυτών των Συνθηκών και προσπαθώντας να εξωραΐσει τα μνημόνια διαρκείας που αυτές περιλαμβάνουν είπε ότι στα πλαίσιά τους υπάρχει μόνο «αλληλεγγύη και ισότιμη συνεργασία» και όχι «μνημόνια και λιτότητα»!

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην καμένη γη που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση και τα ασφυχτικά πλαίσια διαπραγμάτευσης, προϊδεάζοντας για ακόμα μεγαλύτερες «υποχωρήσεις» και «προσαρμογές». Γεγονός που άλλωστε φάνηκε από την παραπομπή της υλοποίησης μιας σειράς υποσχέσεων - τα ελάχιστα που περιέχονται στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - στο μέλλον σε συνάρτηση με την πορεία της οικονομίας, τη συναίνεση των «κοινωνικών εταίρων» και βεβαίως σε συμφωνία με την ΕΕ και τους δανειστές. Ως «άμεσα» παραμένουν μόνο τα προγράμματα σίτισης, δωρεάν ρεύμα, στέγαση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ορισμένες κατηγορίες απόρων και η επαναπρόσληψη των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών, των σχολικών φυλάκων και των εργαζομένων στα Πανεπιστήμια που γίνονται στο πλαίσιο του προηγούμενου προϋπολογισμού. Ετσι σε ό,τι αφορά την αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων, ήταν απολύτως ξεκάθαρος ότι αυτό θα γίνει έως το 2016 εφόσον συμφωνήσουν οι εταίροι της ΕΕ και οι κοινωνικοί εταίροι μεταξύ τους «ώστε να διασφαλιστεί η αρμονική προσαρμογή της πραγματικής οικονομίας»! Μίλησε για αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ από Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας δίχως περαιτέρω διευκρινίσεις, προτρέποντας ωστόσο το λαό να σπεύσει να ενισχύσει τα δημόσια ταμεία αποδίδοντας τον ΕΝΦΙΑ για το 2014 κ.ά. Οσα υποσχέθηκε βεβαίως τα εξαρτά από την πορεία της διαπραγμάτευσης και την επίτευξη της συμφωνίας με τους δανειστές.

Σχετικά με το χρέος επιβεβαίωσε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «θέλει να εξυπηρετήσει το χρέος της, αν το ίδιο επιθυμούν και οι εταίροι καλούνται στο τραπέζι διαλόγου να αποφασίσουμε μαζί τρόπους που θα το καταστήσουν βιώσιμο», αποκαλύπτοντας ότι στις προθέσεις της νέας κυβέρνησης είναι ο λαός να συνεχίζει να πληρώνει ένα χρέος που δεν δημιούργησε ο ίδιος και το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης αφορά τον τρόπο αποπληρωμής. Διευκρίνισε δε ότι σκοπός της ρύθμισης του χρέους είναι η ενίσχυση της «πραγματικής οικονομίας», δηλαδή η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης που ασφυκτιά.

Διαβεβαίωσε επίσης ότι στόχος του είναι μια νέα συμφωνία, ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ Ελλάδας και ΕΕ, που βεβαίως δεν ονομάζει μνημόνιο, αλλά θα υπόκειται στον έλεγχο και την επιτήρηση των «θεσμών», της ΕΚΤ, της Κομισιόν και βεβαίως του ΔΝΤ για το κομμάτι του χρέους που αφορά το τελευταίο. Ανέφερε χαρακτηριστικά: «...επιδιώκουμε στις διαπραγματεύσεις μια νέα συμφωνία σε ένα πρόγραμμα - γέφυρα μέχρι τον Ιούνη ώστε να έχουμε το δημοσιονομικό χώρο που απαιτεί ειλικρινή διαπραγμάτευση για αναδιάρθρωση χρέους και ένα νέο πρόγραμμα συνεργασίας και ανάπτυξης (...) Το νέο συμβόλαιο μεταξύ Ελλάδας και Ευρώπης θα σέβεται τους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης αλλά δεν θα καταδικάζει την οικονομία σε αιώνια ύφεση (...) Το χρονοδιάγραμμα που προτείνουμε είναι που καθορίζει και τις δικές μας πολιτικές παρεμβάσεις, που αποσκοπούν σε δημοσιονομική ισορροπία και ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και βάζουν τέλος στην ανθρωπιστική κρίση»...

Αναγόρευσε μάλιστα τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, που σημαίνουν λιτότητα διαρκείας για τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες (βασικός κανόνας των Συνθηκών της ΕΕ) σε στόχο που έχει και η δική του συγκυβέρνηση ως προϋπόθεση για την ανάκαμψη: «Η επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ξέρετε, δεν είναι θέμα δεσμεύσεών μας προς τους εταίρους, αλλά είναι η προϋπόθεση της οικονομικής μας αυτοδυναμίας και άρα της εθνικής μας κυριαρχίας, είναι η προϋπόθεση για μια ισχυρή διαπραγματευτική θέση της χώρας και εντέλει για θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης. Ο λόγος είναι απλός: Οσο λιγότερα χρήματα σου λείπουν τόσο πιο ανεξάρτητος είσαι, τόσο πιο ανθεκτικός είσαι σε πιέσεις. Γι' αυτό και το πρόγραμμά μας σχεδιάστηκε σε συνθήκες δημοσιονομικής ισορροπίας, κάτι, όμως, που - όλοι γνωρίζουμε - απαιτεί και την πατριωτική αίσθηση ευθύνης της κάθε Ελληνίδας και του κάθε Ελληνα, που τους καλούμε σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή να βάλουν πλάτη στην εθνική προσπάθεια», ανέφερε χαρακτηριστικά!!! Κάλεσε μάλιστα τους εργαζόμενους να δείξουν «πατριωτική ευθύνη» στην αποδοχή και τήρηση αυτών των προϋπολογισμών.

Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε το κεφάλαιο ότι η κυβέρνησή του θα στηρίξει με κάθε τρόπο το στόχο της ανάκαμψής του. Ετσι δεσμεύτηκε για «κίνητρα για ξένες επενδύσεις και διακρατικές συμφωνίες, για αναπτυξιακές κοινοπραξίες με τη συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου, στα πλαίσια πάντα των ευρωπαϊκών κανόνων. Ενα ισχυρό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων που δεν πρέπει να υπολογίζεται στο έλλειμμα, όπως άλλωστε ζητούν και οι Γάλλοι και Ιταλοί εταίροι μας».

Σημείωσε ότι «η νέα κυβέρνηση θέλει και θα στηρίξει τις ιδιωτικές επενδύσεις που μπορούν να παίξουν κομβικό ρόλο στην προσπάθεια της παραγωγικής ανασυγκρότησης».

Πρόταξε την ανάγκη «ριζικής μεταρρύθμισης του κράτους» ώστε να επιτελεί ακόμα καλύτερα το ρόλο του στρατηγείου στη στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Μίλησε επίσης για «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας - ένας όρος που έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί για τις ιδιωτικοποιήσεις και τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα - που έφερε σε αντιπαράθεση με το ξεπούλημα: «Δεν παραχωρούμε, ούτε ξεπουλάμε τα δίκτυα και τις υποδομές της χώρας που αποτελούν εθνικό κεφάλαιο. Δεν ξεπουλάμε το φυσικό και ορυκτό μας πλούτο. Διότι άλλο η αξιοποίηση του εθνικού κεφαλαίου και της περιουσίας της δημόσιας περιουσίας και άλλο το ξεπούλημα», ανέφερε.

Στην προσπάθειά του να πείσει τους εργαζόμενους να στρατευθούν με τους στόχους της ανάκαμψης και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου ο Αλ. Τσίπρας προσπάθησε να διαχωρίσει το στόχο της ανταγωνιστικότητας από το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων.