Ακάθεκτη προχωρά η κυβέρνηση στην προώθηση του «νέου μισθολογίου» για τους δημόσιους υπάλληλους, το οποίο θα οδηγήσει σε σημαντικές ανατροπές στις οικονομικές κατακτήσεις τους, αλλά και γενικότερα στις εργασιακές σχέσεις τους. «Οδηγός» της κυβέρνησης είναι το πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», το οποίο ταυτόχρονα επιδιώκει την αντιδραστική αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης και τον περιορισμό του δημόσιου χαρακτήρα της, για την εξυπηρέτηση του οικονομικού και παραγωγικού μοντέλου που αξιώνει το μεγάλο κεφάλαιο.

Το ζήτημα του νέου μισθολογίου συζητήθηκε χτες στο Υπουργικό Συμβούλιο, κάτω από το τίτλο «ανισότητες στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων». Αποφασίστηκε η σύσταση επιτροπής εμπειρογνωμόνων για την εξέτασή του, η οποία θα καταλήξει σε πόρισμα μέχρι το τέλος του 2001. Στις αρχές του 2002 η κυβέρνηση θα πρέπει να ανακοινώσει τις αποφάσεις της. Ο υπουργός Τύπου, Δ. Ρέππας, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «ίσως ήρθε η ώρα για ένα νέο μισθολόγιο για τους δημόσιους υπάλληλους». Σημείωσε, ακόμη, ότι «οι συλλογικές διαπραγματεύσεις για το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων ολοκληρώθηκαν με την τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση (ΑΔΕΔΥ) και αναμένεται να ολοκληρωθούν και με τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις». Πάντως, μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει καμία συνάντηση με Ομοσπονδία εργαζομένων του δημοσίου σε αυτά τα πλαίσια.

«Μετά τη σημερινή συζήτηση στο Υπουργικό Συμβούλιο για νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, που θα συνδέεται με τη λεγόμενη παραγωγικότητα, γίνονται ξεκάθαρες πια οι αντεργατικές προθέσεις της κυβέρνησης για χειραγώγηση και πειθαναγκασμό των δημοσίων υπαλλήλων στην πολιτική της», δήλωσε στο «Ρ» ο Δ. Αγκαβανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ και της Γραμματείας του ΠΑΜΕ.

Η απόφαση της κυβέρνησης αναδεικνύει και τις τεράστιες ευθύνες της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΑΔΕΔΥ, η οποία ακολούθησε μια τακτική εξυπηρέτησης των κυβερνητικών σχεδίων. Συγκεκριμένα, το ζήτημα του νέου μισθολογίου (του οποίου ένα σημείο είναι η σύνδεση αμοιβής-«παραγωγικότητας», και όχι μόνο) τέθηκε από την υπουργό Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, Β. Παπανδρέου, και τον περασμένο Μάρτη. Είχε μάλιστα εκφραστεί η θέση της κυβέρνησης για δημιουργία επιτροπής που θα το επεξεργαστεί.

Η ΑΔΕΔΥ παρέμεινε τότε απαθής, όπως και όταν επαναλήφθηκε η κυβερνητική θέση στην πρώτη διαπραγματευτική συνάντηση, για τη νέα σύμβαση εργασίας του 2002 στο δημόσιο. Δέχτηκε μάλιστα να συνεχιστούν οι συναντήσεις και με αίτημα για... «νέο μισθολόγιο», επιτρέποντας σήμερα στην κυβέρνηση να δηλώνει αυθαίρετα ότι έχει ολοκληρωθεί ο διάλογος για το μισθολόγιο, αλλά και να προχωρεί απρόσκοπτα στον καθορισμό του!

Στην τρίτη και τελευταία συνάντηση, η ΑΔΕΔΥ αποχώρησε και στη συνέχεια, στο τελευταίο Γενικό Συμβούλιο, οι τρεις παρατάξεις της πλειοψηφίας συναποφάσισαν την αδράνεια της οργάνωσης τουλάχιστον μέχρι το Σεπτέμβρη. Ηταν η ΕΣΑΚ Δημοσίου, η οποία είχε προτείνει συνέχιση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων, αντίσταση στο πρόγραμμα «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» και επιπρόσθετα να μη διεκδικηθεί «νέο μισθολόγιο» - που η κυβέρνηση σήμερα το χαρακτηρίζει, βολικά, αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος - αλλά αύξηση των μισθών κατά 28%.

Ο Δ. Αγκαβανάκης πρόσθεσε στη δήλωσή του, πως με την εξέλιξη αυτή «αποκαλύπτονται επίσης οι αντεργατικές πρακτικές των ηγεσιών των παρατάξεων ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, "Αυτ. Παρέμβαση" (ΣΥΝ), που ουσιαστικά με τη συμμετοχή τους στους "κοινωνικούς διαλόγους" της κυβέρνησης και με την προβολή του ίδιου αιτήματος, για νέο μισθολόγιο-θεσμό και όχι για αυξήσεις, έδωσαν πάσα στην κυβέρνηση να προωθήσει αυτά τα ακραία αντεργατικά μέτρα.

Είναι γεγονός ότι μέσα κι από αυτή τη διαδικασία, η κυβέρνηση επιδιώκει να εξαναγκάσει τους δημόσιους υπάλληλους να λειτουργήσουν σε μια αναδιαρθρωμένη δημόσια διοίκηση, που θα υπηρετεί αποδοτικότερα την προώθηση των γενικότερων αντιλαϊκών κοινωνικοοικονομικών αναδιαρθρώσεων. Απέναντι σε αυτή την αρνητική εξέλιξη, είναι άμεση ανάγκη οι εργαζόμενοι να παραμερίσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του κοινωνικοεταιρισμού και να οργανώσουν τα μέτωπα των αγώνων τους και για την αποτροπή αυτών των κυβερνητικών σχεδίων, αλλά και για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για νέες κατακτήσεις, αντίστοιχες με τις ανάγκες τους και τις γενικότερες λαϊκές ανάγκες. Το ΠΑΜΕ θα πρωτοστατήσει προς αυτή την κατεύθυνση».