Με μια χωρίς προηγούμενο ειρηνική επίθεση που εκδηλώθηκε πίσω από τα «οχυρά» που στήθηκαν κατά μήκος της παλιάς παραλίας, από το Λευκό Πύργο μέχρι και την Πλατεία Αριστοτέλους, εκφράστηκε η αντίθεση του λαού της Θεσσαλονίκης στην άφιξη των πλοίων του ΘαΝΑΤΟυ στο λιμάνι της πόλης.

Εκατοντάδες φίλοι της ειρήνης, από νωρίς το βράδυ του Σαββάτου, προετοίμασαν την άμυνά τους στην επίθεση του ΝΑΤΟικού κατοχικού στόλου που θα κατέπλεε στο λιμάνι τα χαράματα της Κυριακής. Πίσω από δεμάτια άχυρο τοποθετήθηκαν συμβολικά κανόνια. Στο πλάι στήθηκαν τα καταλύματα και υψώθηκαν οι ελληνικές και κόκκινες σημαίες, μαζί και οι σημαίες των Επιτροπών Ειρήνης.

Ακούραστοι, γεμάτοι αισιοδοξία, ξενύχτησαν και τραγούδησαν, ύμνησαν την ομορφιά του αγώνα για την υπεράσπιση της ειρήνης, της φιλίας, της αξιοπρέπειας, με την ενεργό δράση τους έστειλαν το μήνυμα πως μόνο παρεμβαίνοντας στο παρόν μπορούν να δημιουργήσουν το ειρηνικό μέλλον που οραματίζονται.

Από νωρίς το βράδυ του Σαββάτου, η παλιά παραλία άρχισε να μεταμορφώνεται, και παντού πάνω σε ρόδες, σε πανό, αποτυπώθηκε το αίτημα: «Εξω το ΝΑΤΟ». Το στρατηγείο στήθηκε δίπλα στο Λευκό Πύργο και αμέσως μετά, μπήκε σε λειτουργία ο ραδιοφωνικός σταθμός των «ελεύθερων αγωνιζόμενων φιλειρηνικών πολιτών της Θεσσαλονίκης». Το πρόγραμμά του μεταδιδόταν αδιάκοπα ως τις 12 το βράδυ και από το επόμενο χάραμα μέχρι το μεσημέρι, με τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις που τοποθετήθηκαν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου, έως και το ύψος της Αριστοτέλους.

Και τα τραγούδια του αγώνα που μεταδίδονταν από το Ρ/Σ συντρόφευαν τους μαχητές την ώρα που με μαύρα πανιά κάλυπταν το φωτισμό της περιοχής επιχειρώντας συμβολική συσκότιση και έστηναν τα οχυρωματικά έργα στην παραλία. Το κάθε οχυρό είχε το δικό του όνομα μέσα από το οποίο ξεπηδούσε η σύγχρονη ιστορία της πόλης και η συμβολή της εργατικής τάξης και του λαού της στους αγώνες για ειρήνη, ανεξαρτησία, πολιτικά, κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα.

Εφτά οχυρά, εφτά σταθμοί στη ματοβαμμένη ιστορία της Θεσσαλονίκης. «Τσαρουχάς - Χαλκίδης», «Φεντερασιόν - Μπεναρόγια», «ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ», «Μάης '36 - Τούσης», «Νικηφορίδης - Λαμπράκης», «Ζηλωτές 1345 - Μ. Παλαιολόγος», «Γεντί Κουλέ - Ελευθεριάδου και Βασδέκης».

Πίσω από το οχυρό «Φεντερασιόν - Μπεναρόγια», πολεμούσε η εργατική τάξη της πόλης. «Η Νέα Τάξη δε φέρνει μόνο τον πόλεμο στα Βαλκάνια, φέρνει τη νέα αντεργατική επίθεση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εργαζόμενοι, φέρνει τη φτώχεια, τη μιζέρια και την εξαθλίωση για τους λαούς όλης της περιοχής», μάς είπε ο Θ. Τσαούσης.

Θέση πίσω από το οχυρό «Γεντί Κουλέ - Ελευθεριάδου - Βασδέκης», πήραν τα μέλη της αντιΝΑΤΟικής επιτροπής των ΕΒΕ μαζί με πολίτες της Δυτικής Υπαίθρου. «Η μετατροπή της Θεσσαλονίκης σε ορμητήριο θανάτου μόνο κακό θα φέρει στους πολίτες της αλλά και σε όλους τους λαούς της Βαλκανικής. Γι' αυτό και τώρα, με αυτό τον τρόπο απαιτούμε να φύγει ο στόλος από την περιοχή μας, τα ξένα στρατεύματα από τα Βαλκάνια», μάς αναφέρει ο Μ. Πολίτης.

Κυριακή 6.30 π.μ. Ο Ραδιοφωνικός σταθμός εκπέμπει ξανά και προειδοποιεί πως ο στόλος του ΝΑΤΟ φάνηκε στην Επανωμή. Καλεί το λαό να ξεσηκωθεί και να βγει στους δρόμους ώστε αγωνιστικά να αντιπαλέψει την άφιξή του.

Αμέσως οι νεότερης ηλικίας διαδηλωτές, έγραψαν ένα τεράστιο πανό στην αγγλική γλώσσα και το κρέμασαν κατά μήκος της παραλίας ώστε να είναι ευανάγνωστο από τους ΝΑΤΟβάρβαρους: «Φονιάδες του ΝΑΤΟ στα σπίτια σας - ειρήνη». Το πρώτο από τα 8 πλοία, έφτασε στο Λιμάνι στις 7.15 π.μ.. Ηταν η ναυαρχίδα του στόλου, το ιταλικό αντιτορπιλικό AUDACE.

Οι σειρήνες άρχισαν να ηχούν ασταμάτητα. Και αμέσως εκδηλώθηκε η επίθεση με το κάθε λογής «πολεμικό υλικό» που είχε ο «στρατός της ειρήνης», απέναντι στα πλοία του θανάτου που έφταναν το ένα μετά το άλλο στο λιμάνι, υπό την αυστηρή προστασία πλοιαρίων του Λιμενικού Σώματος. Επίθεση με καπνογόνα και «βεγγαλικά που χρησιμοποιούνται την Ανάσταση και σηματοδοτούν την επικράτηση της ζωής πάνω στο θάνατο», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε μέλος της Αντιπολεμικής Επιτροπής. Και παράλληλα ασταμάτητα διαδήλωναν το αίτημα «Killers go home».

Οι σειρήνες στρίγκλιζαν αδιάκοπα και την ώρα που οι Γερμανοί - με μια φρεγάτα - ξανάρχονταν στην πόλη και πάλι ως κατακτητές. Και ανάμεσά τους άκουγες το κλάμα των παιδιών που μένουν ορφανά, πεινασμένα. Ενώ την ώρα που το ελληνικό πλοίο «Κίμων» προσέγγιζε το λιμάνι, τα μεγάφωνα μετέδιδαν το κάλεσμα προς τους Ελληνες ναύτες: «Αντισταθείτε, αρνηθείτε να προσφέρετε υπηρεσίες στους μακελάρηδες του ΝΑΤΟ».