Από τη συνάντηση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ με τον ΓΓ του ΚΚ Βιετνάμ

Ενας λαός νικητής. Ενας λαός που απελευθερώθηκε μετά από μακρόχρονο αγώνα με τους Γάλλους αποικιοκράτες, για να βουτήξει σχεδόν αμέσως μετά σε μια από τις μεγαλύτερες και πολύχρονες πολεμικές συγκρούσεις του αιώνα με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Βγήκε νικητής και απ' αυτή τη σύγκρουση. Με τη βοήθεια της τότε Σοβιετικής Ενωσης έβαλε πολύ ψηλά τον πήχη του λαϊκού αγώνα για λευτεριά και κοινωνική απελευθέρωση.

Ξεπέρασε όλα τα μέχρι τότε γνωστά μέτρα και όχι μόνο αντιστάθηκε για να μην περάσουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη γη του, αλλά κατόρθωσε να ταπεινώσει στην κυριολεξία την τεράστια ανίκητη μέχρι τότε αμερικανική πολεμική μηχανή. Το τίμημα του κατορθώματος τεράστιο, αλλά κύμα που σαρώνει και η ορμή του μικρού νικητή...

Τρία εκατομμύρια νεκρούς μέτραγε το Βιετνάμ το 1975 μετά το τέλος του πολέμου με τις ΗΠΑ. Εννιακόσιες χιλιάδες χήρες γυναίκες χωρίς στον ήλιο μοίρα. Αμέτρητες οι υλικές καταστροφές σε ολόκληρη τη χώρα. Κατεστραμμένη η αγροτική παραγωγή με σοβαρά προβλήματα μόλυνσης. Η όποια βιομηχανία είχε προλάβει να στηθεί ήταν προσανατολισμένη στις ανάγκες του αντιιμπεριαλιστικού πολέμου.

Ακόμα σήμερα τα σημάδια αυτού του άνισου πολέμου φαίνονται βαθιά στη γη του Βιετνάμ. Οπως όμως και τα σημάδια του νικητή. Εντελώς συμπτωματικά την ώρα που αναχωρούσε η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής τη ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, από το αεροδρόμιο έγινε μάρτυρας της διαδικασίας - τελετής παράδοσης πέντε φερέτρων νεκρών Αμερικανών στρατιωτών στην κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Οπως είναι γνωστό, αυτό ήταν ένα από τα σημεία τριβής μεταξύ των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Βιετνάμ και τα τελευταία χρόνια έγιναν οι κατάλληλες διακρατικές συμφωνίες και άρχισε η διαδικασία ανεύρεσης και παράδοσης. Μια πολύ δύσκολη επιχείρηση, αφού έχουμε να κάνουμε με μια πολύ δύσκολη φύση. Μόλις πρόσφατα σε μια τέτοια επιχείρηση ανεύρεσης έπεσε ένα ελικόπτερο στη ζούγκλα και σκοτώθηκαν πέντε Αμερικανοί και δύο Βιετναμέζοι στρατιώτες. Πολύ πρόσφατα πάλι βρέθηκαν θαμμένα στη γη βαρέλια του αμερικανικού στρατού γεμάτα με ένα πολύ επικίνδυνο τοξικό υλικό που χρησιμοποιούσαν για να βομβαρδίζουν τη βιετναμέζικη γη. Η αλλοίωση των βαρελιών ήταν προχωρημένη και μόλις πρόλαβαν πριν να αρχίσει το τοξικό υλικό να μολύνει τον υδροφόρο ορίζοντα και καταστρέψει τη γεωργική παραγωγή...

Με χίλιες δυσκολίες, αλλά και με την αμέριστη οικονομική στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης άρχισε το 1975 η προσπάθεια της οικοδόμησης παράλληλα με την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Η χώρα είχε να λύσει το αυτονόητο σοβαρό πρόβλημα της πρωταρχικής συσσώρευσης. Δεν είχε περάσει ποτέ από το καπιταλιστικό στάδιο ανάπτυξης, δεν υπήρχαν στοιχειώδεις υποδομές και υπήρχαν και οι ανοιχτές πληγές του πολέμου. Τα στελέχη που ανέλαβαν την οικοδόμηση της χώρας προέρχονταν από τον σκληρό πόλεμο που είχαν νικήσει, αλλά δεν είχαν ποτέ πριν την οικονομική και διαχειριστική εμπειρία και γνώση. Το ίδιο ίσχυε φυσικά και για το εργατικό δυναμικό, που είχε μόλις πριν κάνει θαύματα στις μάχες και τώρα έπρεπε να μάθει να περπατά στους δρόμους της ειρήνης στην πορεία ανάπτυξης της χώρας.

Σ' αυτά τα πρώτα εμπόδια μεγάλη υπόθεση ήταν η χείρα βοήθειας και συνεργασίας από τη Σοβιετική Ενωση κύρια, αλλά και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Ομως το πρόβλημα της πρωταρχικής συσσώρευσης παράμενε σοβαρό και απειλητικό για την πορεία της χώρας. Μπροστά στο πρόβλημα ήδη από το 1986 επιχείρησαν ένα άνοιγμα στην αγορά. Η διαδικασία που μέχρι σήμερα ονομάζεται «Ντονγκ Μόι». Ομως το 1988 η κυβέρνηση του Γκορμπατσόφ επιχειρεί να δώσει το τελικό θανατηφόρο χτύπημα στη σοσιαλιστική οικοδόμηση του Βιετνάμ. Χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση, κατά απαράδεκτα αιφνιδιαστικό τρόπο, διακόπτει βίαια κάθε οικονομική βοήθεια και στήριξη στη μικρή χώρα.

Τα οικονομικά προβλήματα σωρεύτηκαν κύματα να πνίξουν τον ηρωικό λαό που είχε μόλις πρόσφατα νικήσει τη μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική δύναμη. Το 1989 ο πληθωρισμός αγγίζει το 742% και ο περήφανος λαός απειλείται άμεσα από την πείνα. Μπροστά στο αδιέξοδο επιχειρούν οικονομικές μεταρρυθμίσεις προς την ελεύθερη αγορά. Για παράδειγμα η εθνικοποιημένη γη ενοικιάζεται κατά μέσο όρο για πενήντα χρόνια στους καλλιεργητές.

Μια πορεία δύσκολη και αντιφατική που κάθε βήμα της γεννάει τεράστια και αξεπέραστα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Μια πορεία αδιάβατη μέχρι σήμερα, που ο δρόμος βρίσκεται με πολύ περισσότερες δυσκολίες απ' ό,τι έβρισκαν οι παλιοί πολεμιστές τη διαδρομή τους μέσα στη ζούγκλα...

Για παράδειγμα ενώ κατόρθωσαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα της πείνας πολλαπλασιάζοντας την παραγωγή του ρυζιού και φτάνοντας στο σημείο να έχουν τη δυνατότητα εξαγωγών, τότε αρχίζουν τα πολύ δύσκολα... Ενώ έχουν περίσσευμα από τέσσερα εκατομμύρια τόνους ρύζι, ταυτόχρονα είναι πολύ δύσκολη η εξεύρεση αγορών, με δεδομένο πως οι γύρω χώρες και αυτές παράγουν ομοειδή προϊόντα, αλλά και το κυριότερο πως το Βιετνάμ έχει να ξεπεράσει και τις δυσκολίες που του βάζει ο ιμπεριαλισμός στη διάθεση των προϊόντων σε κάθε βήμα. Επιπρόσθετα, με δεδομένη την ανύπαρκτη υποδομή, δεν υπάρχουν και δυνατότητες αποθήκευσης, πράγμα που δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Ανάλογη είναι η κατάσταση και με τα άλλα παραδοσιακά προϊόντα π.χ. καουτσούκ, καφές, τροπικά φρούτα, ιχθυοκαλλιέργειες κ.ά. Η επιχείρηση αναπροσανατολισμού της αγροτικής οικονομίας δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού ο δεδομένος προσανατολισμός δεν είναι τυχαίος και εξαρτάται άμεσα από το τροπικό κλίμα και την πολύ ειδική φύση του εδάφους. Βαλτώδεις εκτάσεις σε μεγάλο βαθμό, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, που για να αλλάξουν προοπτική καλλιεργειών χρειάζονται πολλά έργα διαφορετικής υποδομής, με το ερώτημα πάντα αν θα πετύχουν και αν στη συνέχεια βρουν τις κατάλληλες αγορές να προωθηθούν. Επίσης παραμένει το πρόβλημα της παραδοσιακής γνώσης του καλλιεργητή που θα πρέπει να εκπαιδευτεί από την αρχή.

Πάντως, μια πρώτη προσπάθεια έχει αρχίσει και το πρόσφατο 9ο Συνέδριο του ΚΚ Βιετνάμ αποφάσισε να την ενθαρρύνει. Μια διαδικασία που πιάνει ολόκληρη τη δομή της κοινωνίας από τον προσανατολισμό της παιδείας μέχρι την παραγωγή.

Ανάλογα δυσκολίες και αντιφάσεις παρουσιάζει και η βιομηχανική παραγωγή, που ξεκίνησε την ανάπτυξή της πολύ πιο πίσω από την αγροτική και με πολύ περισσότερα προβλήματα. Η υποδομή ήταν σε σχεδόν σημείο μηδέν, η ανεύρεση κεφαλαίων αξεπέραστο εμπόδιο και η εσωτερική αγορά ιδιαίτερα φτωχή για να μπορεί να δώσει κίνητρα υποστήριξης και ανάπτυξης. Οι τεχνικές γνώσεις του εργατικού δυναμικού ανύπαρκτες, αλλά με ιδιαίτερη όρεξη μάθησης.

Σ' αυτές τις δεδομένες συνθήκες δοκιμάζονται οι λεγόμενες οικονομικές ζώνες, όπου ξένοι επενδυτές συνεταιρίζονται με το κράτος του Βιετνάμ και κάνουν επιχειρήσεις κοινοπραξίας (Joint ventures) στη χώρα. Βήμα δύσκολο που γεννάει προβλήματα σχεδιασμού της οικονομίας, αλλά και κοινωνικά προβλήματα.

Για παράδειγμα, με δεδομένη τη φτωχή εσωτερική αγορά η ανεύρεση αγορών στο εξωτερικό προσκρούει στον ανταγωνισμό του ιμπεριαλιστικού συστήματος, της λεγόμενης παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Επίσης οι συνθήκες εργασίας και αμοιβών στο ιδιωτικό κεφάλαιο γεννούν εκτός από την πιθανότητα κοινωνικών ανισοτήτων και σοβαρά διοικητικά και νομικά προβλήματα. Για παράδειγμα, αυτές τις μέρες οι εργαζόμενοι σε μια γαλλική εταιρία είχαν κατέβει σε απεργία, αφού η ιδιοκτησία της εταιρίας παραβίαζε τον εργατικό νόμο στις εργασιακές σχέσεις και δεν τους πλήρωνε το ποσό που δικαιούνταν στις υπερωριακές εργασίες. Η απεργία είχε ιδιαίτερη επιτυχία και υποστηριζόταν από την «Ομοσπονδία συνδικάτων του Βιετνάμ».

Η ανάπτυξη της βιομηχανίας όμως πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί και το ΚΚ Βιετνάμ ανιχνεύει το δρόμο σ' αυτή την κατεύθυνση, παρά τις μεγάλες αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες. Ελπίζουν να επιτευχθεί η ισχυροποίηση της οικονομίας, να προωθηθεί η τεχνολογική γνώση και χρήση, να βελτιωθούν οι τρόποι διαχείρισης, να εξασφαλιστεί η γνώση και η ειδίκευση. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις τόσο για την εθνική ανεξαρτησία όσο και για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Συνεχίζουν το δύσκολο αγώνα τους...

Συνεχίζεται