Την ώρα που συνεδρίαζε το ΔΣ του Δήμου της πόλης Γκρατς της Αυστρίας, για να αναθέσει την ευθύνη (εξεύρεσης αγοραστή) της τεράστιας Δημοτικής Επιχείρησης, στους «ονομαζόμενους 5 σοφούς», έξω από το Δήμο συγκεντρώθηκαν πάνω από 500 εργατοϋπάλληλοι της εταιρίας, διαμαρτυρόμενοι κατά της ιδιωτικοποίησής της.

Το φαινόμενο των κινητοποιήσεων στην Αυστρία, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που επιβάλλονται από την ΕΕ γίνεται όλο και πιο συχνό.

Η επιχείρηση «Γκράτσερ Στάνβερκε», Δημοτική Επιχείρηση Κοινής Ωφέλειας, που δημιουργήθηκε πριν 100 χρόνια, με τον ιδρώτα, τη δουλιά και τη φορολογία των εργαζομένων της πόλης, λειτουργεί ασταμάτητα και είναι αποδοτική.

Ενα παράδειγμα: το έτος 2000 απασχολούσε 1.526 εργατοϋπαλλήλους και έβγαζε καθαρό κέρδος 3,2 δισ. σελίνια (77 δισ. δρχ.), κι όμως σήμερα ετοιμάζεται για ξεπούλημα στο αυστριακό ή το ξένο ιδιωτικό κεφάλαιο, για να την καταληστέψει (με υπόδειξη της ΕΕ), αδιαφορώντας για τις τραγικές συνέπειες σε βάρος των ίδιων των εργαζόμενων και των λαϊκών στρωμάτων της πόλης του Γκρατς.

Ο αυστριακός λαός είναι ο μόνος λαός, στα πλαίσια της ΕΕ, όπου στο δημοψήφισμα του 1995, για το αν η Αυστρία θα γίνει μέλος της ΕΕ, ψήφισε -με ποσοστό 67,7%- υπέρ της σύνδεσης.

Καταλαβαίνει κανείς τους μεγατόνους βομβών προπαγάνδας που δέχτηκε τότε ο αυστριακός λαός για να «πειστεί» και να ψηφίσει, για να μπει και να... απολαύσει τον ευρω-ενωσιακό «παράδεισο».

Ενα χρόνο μετά όμως, (όπως γράφουν τα ΜΜΕ), θεωρείται απόλυτα βέβαιο, πως αν γινόταν τώρα το δημοψήφισμα, ο αυστριακός λαός δε θα ψήφιζε ούτε 50% υπέρ της σύνδεσης, γιατί άρχισε ήδη να πληρώνει ακριβά το «μάρμαρο» της ΕΕ.

Το ερώτημα στην περίπτωση της Αυστρίας είναι: Προς τα πού βλέπει ο αυστριακός λαός τη διέξοδο;

Οπως είναι γνωστό, τα πρώτα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν ήταν έργο της συμμαχικής «κεντροδεξιάς» κυβέρνησης, με πρωθυπουργό σοσιαλιστή.

Αντιδρώντας ο αυστριακός λαός στα αντιλαϊκά αυτά μέτρα και προκειμένου να «εκδικηθεί» την κυβέρνηση που τον εξαπάτησε, ψήφισε στις τελευταίες εκλογές, την «καθαρή» δεξιά κυβέρνηση, βγάζοντας δεύτερο κόμμα εκείνο του δημαγωγού ακροδεξιού Χάιντερ, που φώναζε τότε «ΟΧΙ στην ΕΕ».

Μπαίνει εύλογα σήμερα το ερώτημα: θα μπει άραγε και ο αυστριακός λαός στο γνωστό, μα επικίνδυνο παιχνίδι του «λιγότερο κακού»; για να ξαναβγάλει «κεντροδεξιά» συμμαχική κυβέρνηση, στις επόμενες εκλογές, (μιας και αυτοδύναμη κυβέρνηση δε βγάζει κανένα κόμμα; 'Η θα διαλέξει το σίγουρο δρόμο του αγώνα, κόντρα στην ίδια πολιτική που προωθούν όλες οι «κεντροδεξιές» ή «κεντροαριστερές» κυβερνήσεις;

Η ανεπανάληπτη, για τα αυστριακά δεδομένα, συγκέντρωση των 70.000 εργατοϋπαλλήλων της Βιέννης που βροντοφώναξε: «Κάτω τα χέρια από τα Δημοκρατικά Δικαιώματα και το Ασφαλιστικό», και η προειδοποίηση των αυστριακών συνδικάτων για γενική απεργία. Αποτελεί ένα ενθαρρυντικό βήμα, περιμένουμε!