Την εκτίμηση ότι το Ποτάμι δεν θα διαλυθεί έκανε ο επικεφαλής του, Στ. Θεοδωράκης, μιλώντας στον «Βήμα FM», μία μέρα πριν από την έναρξη του συνεδρίου του κόμματος.

Απέρριψε επίσης το ενδεχόμενο διάχυσης σε άλλο κόμμα, ωστόσο δήλωσε διαθέσιμος για συνεργασίες. «Ανάλογα τη συγκυρία, ανάλογα τα εμπόδια, ανάλογα τις ανάγκες της χώρας, εμείς θα συνεργαστούμε, σε μικρές ή σε μεγάλες συνεργασίες», ανέφερε. Υπερασπίστηκε τον «ανοιχτό» χαρακτήρα του Ποταμιού, που επιτρέπει, όπως είπε, να διατυπώνονται ελεύθερα όλες οι απόψεις, προσπερνώντας έτσι τη διαπάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό του για την κατεύθυνση συνεργασιών του κόμματος. Προειδοποίησε ωστόσο ότι τη Δευτέρα όλοι θα δεσμεύονται απ' τις αποφάσεις του συνεδρίου κι όποιος δεν το πράξει δεν θα έχει θέση στο Ποτάμι.

Μάλιστα, κόμπασε σαν πολύφερνη νύφη ότι η παρουσία των Μητσοτάκη - Γεννηματά στο συνέδριο του κόμματός του οφείλεται στο ότι «η εμβέλεια του Ποταμιού είναι τόσο σημαντική στην κοινωνία, ώστε νιώθουν την ανάγκη δύο αρχηγοί από τον ευρύτερο μεταρρυθμιστικό χώρο να δώσουν το "παρών" και να χαιρετίσουν τους 1.200 συνέδρους από όλη την Ελλάδα. Το αντικυβερνητικό μέτωπο το χτίζει μόνη της η κυβέρνηση, εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να το κάνουμε...».

Την ίδια ώρα, τρεις βουλευτές του κόμματος, οι Σπ. Λυκούδης, Γ. Μαυρωτάς και Ι. Φωτήλας αρθρογραφούν στα χτεσινά «Νέα» με θέμα «Πού πάει το Ποτάμι;».

Ο Σπ. Λυκούδης υπερασπίζεται τη «μεγάλη κεντροαριστερά». Αποδίδει τη δημοσκοπική υποχώρηση του κόμματος στην οργανωτική δομή και τον τρόπο λήψης αποφάσεων, στην πολιτική ταυτότητα και τον στρατηγικό πολιτικό προσανατολισμό. «Είναι προφανές ότι (σ.σ. το Ποτάμι) βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο πολιτικό σταυροδρόμι. Οι προσδοκίες του δεν εκπληρώθηκαν (...) Χάθηκε πολύτιμος χρόνος ο οποίος δυστυχώς δεν αναπληρώνεται», γράφει, και επικαλούμενος το «έντονο και πιεστικό διπολικό και δικομματικό σκηνικό» υποστηρίζει πως αυτό «υποχρεώνει τα κόμματα, τις κινήσεις, τους πολίτες που τοποθετούνται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της κεντροαριστεράς και του ριζοσπαστικού κέντρου να αναζητήσουν κοινή πορεία. Να επιδιώξουν τη συγκρότηση του νέου και του μεγάλου πολιτικού φορέα. Σύγχρονου, προοδευτικού, μεταρρυθμιστικού, ευρωπαϊκού».

Ο Γ. Μαυρωτάς εισηγείται πορεία «δυναμικά και αυτόνομα» και εναποθέτει τις συνεργασίες στο βαθμό συμφωνίας που θα επιτευχθεί με άλλες δυνάμεις πάνω στις αποφάσεις του συνεδρίου. «Η γνώμη η δική μου είναι ότι η μάχη που πρέπει να δώσει (...) δεν είναι αριστερά - δεξιά, κεντροαριστερά - κεντροδεξιά (...) είναι μεταρρυθμίσεις ή στασιμότητα, ειλικρίνεια ή λαϊκισμός, αξιοκρατία ή ημετεροκρατία (...) Η συμφωνία με τις προτάσεις θα καθορίσει και τις συμμαχίες», αναφέρει. Ωστόσο, δείχνει τη «συμπάθειά» του στο «κέντρο», προειδοποιώντας ότι στις παρούσες συνθήκες «αν διχοτομηθεί θα εξαφανιστεί» και προτείνοντάς του «να βγει μπροστά».

Ο Ι. Φωτήλας, τέλος, προτείνει ανοιχτά «συνεργασία με τη ΝΔ» γράφοντας ότι «η ανακοίνωση της συνεργασίας των δύο κομμάτων - ΝΔ και Ποταμιού - βάσει, τονίζω, προγραμματικών συγκλίσεων με συγκεκριμένες δράσεις και χρονοδιαγράμματα, αφενός θα δυναμώσει τα ποσοστά του Ποταμιού, καθώς είναι γεγονός πως πιο εύκολα σε ψηφίζει ο πολίτης αν γνωρίζει ότι πιθανότατα θα έχεις την ευκαιρία να εφαρμόσεις τις πολιτικές σου. Αφετέρου θα δώσει τη δυνατότητα στο Ποτάμι να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε: Να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, όχι πλέον στα λόγια, αλλά στα έργα!».