Η συνέντευξη που έδωσε ο πρωθυπουργός στην «Εφημερίδα των Συντακτών» του Σαββάτου, πέρα από την προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα προσδοκιών και αναμονής του λαού σε ό,τι αφορά το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, περιέχει κι ένα ακόμα στοιχείο: Την αντιπαράθεση με τη ΝΔ στα ζητήματα της οικονομίας, όπου ο πρωθυπουργός σημειώνει ότι με την πολιτική της «έχει στρατηγικό σχέδιο την αποσταθεροποίηση της χώρας και της οικονομίας, προκειμένου να χρεώσει στην Αριστερά την κρυφή της ατζέντα, ένα "4ο μνημόνιο" σκληρής λιτότητας και κοινωνικής διάλυσης». Είναι, άραγε, τόσο βαθύ το χάσμα που χωρίζει την πολιτική της κυβέρνησης από αυτήν της ΝΔ; Την απάντηση αναλαμβάνει να δώσει (άθελά της...) μια άλλη συνέντευξη, του Ν. Δένδια, στην ίδια εφημερίδα, λίγες σελίδες πιο πίσω. Εκεί σημειώνει ότι «από την πρώτη στιγμή θα θέσουμε το ζήτημα της μείωσης των τεράστιων πρωτογενών πλεονασμάτων τα οποία απαιτούνται από μία χώρα σε επταετή οικονομική κρίση. Μια μείωση που θα επιτρέψει με τη σειρά της τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, όπως και τη μείωση του φόρου ακινήτων». Τα ίδια, όμως, προσδοκά και η κυβέρνηση. Σε άλλο σημείο, λέει ο Ν. Δένδιας: «Δεν θέτουμε σε δοκιμασία τον τρόπο λειτουργίας του πολιτεύματος, ούτε υιοθετούμε ακραίες αντιδράσεις. Το αντίθετο. Οπως φάνηκε στην περίπτωση των διαμαρτυριών των αγροτών αλλά και άλλων κοινωνικών ομάδων, αποδοκιμάζουμε το κλείσιμο των δρόμων και την ομηρία των υπολοίπων πολιτών, παρότι ενδεχομένως έχουμε πολιτικό κόστος από αυτό». Επομένως, σύμμαχος της κυβέρνησης στους μεγάλους στόχους του κεφαλαίου, αλλά και στο χτύπημα του κινήματος, όταν είναι δύσκολο να χειραγωγηθεί...