Πιο συγκεκριμένα, η ΚΕΔΕ ζητά να αναλάβουν οι δήμοι, τα κοινωνικά ιδρύματα, τα νηπιαγωγεία, τα γραφεία του ΟΑΕΔ, οι Δομές Πρόληψης και οι Δομές Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, περιλαμβανομένων των Κέντρων Υγείας (ιδίως των αστικού τύπου), πλην του υγειονομικού προσωπικού τους. Επίσης, ζητά τη μεταφορά αρμοδιοτήτων όπως η αδειοδότηση και ο έλεγχος της λειτουργίας όλων των νομικών προσώπων του τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας, καθώς και η αδειοδότηση της άσκησης του επαγγέλματος όλων των φυσικών προσώπων - επαγγελματιών του τομέα της Κοινωνικής Πρόνοιας.

Αναφορικά με τη νέα μείωση κατά 10% στα οικονομικά των δήμων για το 2017, η ΚΕΔΕ, σε πλήρη σύμπλευση με τον υπουργό Εσωτερικών που χαιρέτισε στο συνέδριο, ζητά την αναπλήρωσή της από άλλες πηγές, όπως διεύρυνση της χρηματοδότησης από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, τα Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα, τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, το Πράσινο Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Ενώ επισημαίνει την ανάγκη για εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης και νέα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα φέρουν επενδύσεις, σε όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Επαναφέρει δε το αίτημα για φορολογική αποκέντρωση, στο όνομα του να αποκτήσουν δήθεν οι δήμοι οικονομική αυτοτέλεια, υπογραμμίζοντας ως πρώτο βήμα στην κατεύθυνση αυτή το Φόρο Ακίνητης Περιουσίας. Προτείνεται, τέλος, η υποστήριξη των επιχειρήσεων μέσα από ένα νέο θεσμό προώθησης της Τοπικής Ανάπτυξης: του Τοπικού Συμφώνου Προώθησης της Επιχειρηματικότητας, που θα έχει ως αντικείμενο την προώθηση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας, με διάφορους εταίρους.

Ξεχωριστό ψήφισμα, στο οποίο καταγράφεται η εναντίωση στις αντιδραστικές αλλαγές και η επιδίωξη για οργάνωση της πάλης απέναντι σε κυβέρνηση και τοπικές αρχές που τις στηρίζουν, με το βασικό σκεπτικό ότι «καμιά ανάπτυξη για το λαό δεν μπορεί να εξασφαλιστεί σε τοπικό και περιφερικό επίπεδο αν η κεντρική πολιτική είναι στα χέρια και στην εξουσία της αστικής τάξης και των κομμάτων της», κατέθεσε η «Λαϊκή Συσπείρωση».

Αναφορικά με τις μεταρρυθμίσεις στην Τοπική Διοίκηση, που ξεδιπλώθηκαν στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης («Καλλικράτης»), σημειώνεται ότι: «Επαιξαν σημαντικό ρόλο στο πέρασμα της αντιλαϊκής επίθεσης. Συνεισέφεραν στη δημοσιονομική πειθαρχία, στη διεύρυνση της αντιλαϊκής φορολόγησης, στην εμπορευματοποίηση υπηρεσιών και αγαθών, στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Στηρίχτηκαν από το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού που την στελεχώνει. Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του ευθυγραμμίζονται στην ανάγκη να απελευθερωθούν κεφάλαια για τη χρηματοδότηση των αναγκών των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό όσο μεγαλώνει η φορολεηλασία για τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, οι πόροι που αφαιρούνται από τη χρηματοδότηση των Δήμων και των Περιφερειών θα είναι περισσότεροι. Γιατί θα κατευθύνονται στις ανάγκες των μεγάλων επιχειρήσεων και των δανειστών και εδώ όλοι τους ταυτίζονται».

Στο ίδιο ψήφισμα υπογραμμίζεται ότι την παραπάνω πραγματικότητα επιβεβαιώνουν τα στοιχεία του ενοποιημένου προϋπολογισμού της Τοπικής Διοίκησης, που αποκαλύπτουν τη ραγδαία αύξηση των λεγόμενων ιδίων εσόδων (που αφορούν σε τέλη φόρους, ανταπόδοση κ.λπ.)! Το δε σκέλος των αναπτυξιακών προγραμμάτων - ΕΣΠΑ (2014-2020) αφορά σε έργα και δράσεις που ιεραρχούνται πλήρως για τις ανάγκες ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, βάζοντας στο περιθώριο τις λαϊκές ανάγκες σε υπηρεσίες, υποδομές και έργα.

«Ολες οι αστικές δυνάμεις και τα επιτελεία τους αναφέρονται στον ειδικό ρόλο της Τοπικής Διοίκησης. Η ενίσχυση αρμοδιοτήτων και λειτουργιών των περιφερειακών και των κατώτερων βαθμίδων της διοικητικής δομής του κράτους δεν γίνονται για την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Αποσκοπούν να γίνουν πιο ικανές και αποτελεσματικές προκειμένου να στηρίξουν τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων, τις επενδύσεις και την κερδοφορία τους. Να ενισχυθεί ο ανταποδοτικός χαρακτήρας στις υπηρεσίες τους, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική», σημειώνεται.