«Ενα παγκόσμιο χωριό έγινε η Γη, καθώς η τεχνολογία σμίκρυνε τις αποστάσεις κι έφερε κοντά τους ανθρώπους», ισχυρίζονται οι «ινστρούχτορες» της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης. Και «μακαρίζουν» τον καπιταλισμό που, επικρατώντας σχεδόν παντού την τελευταία δεκαετία, επέβαλε - λένε- την ελεύθερη διακίνηση των αγαθών, των ιδεών και των ανθρώπων, «ανοίγοντας» όλα τα σύνορα. Ε, λοιπόν, «ου παντός πλειν» στις «καλές γειτονιές» αυτού του «παγκόσμιου καπιταλιστικού χωριού», καθώς στήθηκαν «νέα τείχη» και καθορίστηκαν «εσωτερικά σύνορα», για να εμποδίζεται η διέλευση των «ανεπιθύμητων». Ποιοι είναι οι «ανεπιθύμητοι»; Πρώτ' απ' όλους οι φτωχοί και κυνηγημένοι πρόσφυγες. Οπως αυτοί οι 460 δυστυχείς -στην πλειοψηφία τους Αφγανοί και κυρίως γυναίκες και παιδιά - που, μέρες τώρα, φορτωμένοι σ' ένα καράβι, πλέουν σαν τους καταραμένους στον ωκεανό, γιατί κανείς δεν τους δέχεται στη στεριά. Δεν τους δέχεται ούτε η φτωχή Ινδονησία, παρ' όλο που και δικοί της «καταραμένοι» έχουν, κατά καιρούς, πάρει το δρόμο της προσφυγιάς, ούτε η πλούσια Αυστραλία, που θέλει να «βαυκαλίζεται» πως είναι ένα «σύγχρονο» και «πολιτισμένο» κράτος. Ας γνωρίζουν, όμως, οι «βολεμένοι» πως η συνεχής πίεση των «καταραμένων» θα ρίξει τα «τείχη» και θ' ανοίξει όλα τα «σύνορα»...