Την τελευταία τουλάχιστον διετία, η «βαρουφακιάδα» αποτέλεσε ένα από τα προσφιλέστερα θέματα αντιπαράθεσης στο αστικό πολιτικό σύστημα. Η μεν κυβέρνηση αξιοποιεί την αποπομπή Βαρουφάκη και όσα ακολούθησαν για να πιστοποιήσει απέναντι στο κεφάλαιο και τους εταίρους της τον σημερινό της «ρεαλισμό» και η ΝΔ για να της θυμίζει το «κακό» παρελθόν της, από το οποίο την κατηγορεί ότι δεν έχει ξεφύγει ακόμα. Το σκηνικό επαναλαμβάνεται αυτές τις μέρες με προδημοσιεύσεις βιβλίων και διαρροές για τα σχέδια της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το 2015 να δημιουργήσει «παράλληλο νόμισμα» ως μέσο πίεσης στη διαπραγμάτευση με την ΕΕ και το ΔΝΤ, αλλά και ως προετοιμασία για μια ενδεχόμενη αποπομπή της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Ενα πράγμα που επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά είναι το «παπατζιλίκι» που πουλούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό, ότι δήθεν υπάρχει άλλος τρόπος διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας, που διασφαλίζει ταυτόχρονα τάχα τα κέρδη του κεφαλαίου και τη λαϊκή ευημερία. Το δεύτερο που χρειάζεται σχολιασμό είναι ότι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων γίνονταν τότε μπροστά στο ενδεχόμενο να φύγει η χώρα από την Ευρωζώνη, καθώς ανάλογα σχέδια για νομισματική προσαρμογή της Ελλάδας σε μια νέα κατάσταση αποδείχτηκε ότι ετοίμαζε και η Γερμανία. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που διακυβευόταν και τότε και τώρα είναι τα συμφέροντα του κεφαλαίου, μέσα σε περιβάλλον ανισόμετρης ανάπτυξης και ανταγωνισμών. Αυτό βαραίνει πάντα στις αποφάσεις και τις επιλογές των αστικών κυβερνήσεων και των κομμάτων όλων των αποχρώσεων και όχι τα συμφέροντα του λαού, που είναι ασύμπτωτα με τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, ανεξάρτητα από νόμισμα και μορφή διαχείρισης.