Εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων από τα ΜΜΕ συμμετείχαν στην εκδήλωση - συζήτηση των ΚΟ ΜΜΕ Αττικής του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στο Στέκι Πολιτισμού και Νεανικής Δημιουργίας της ΚΝΕ, μίλησε η Χριστίνα Παναγιωτακοπούλου, μέλος της ΚΕ του Κόμματος, και ακολούθησε συζήτηση.

«Η Οκτωβριανή Επανάσταση απέδειξε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος», σημείωσε ξεκινώντας η Χρ. Παναγιωτακοπούλου, ενώ ενδιαφέρουσα ήταν η αναφορά της στα επιτεύγματα του σοσιαλιστικού κράτους στον Τύπο και τη μεγάλη άνθιση που γνώρισε στην ΕΣΣΔ.

Η Χρ. Παναγιωτακοπούλου ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Στην προεπαναστατική Ρωσία υπήρχαν 856 εφημερίδες σε 24 γλώσσες, με συνολικό τιράζ 2,7 εκατομμύρια αντίτυπα, και μάλιστα το 90% των εφημερίδων έβγαιναν στη ρωσική γλώσσα.

Ενώ σύμφωνα με τα δεδομένα της Πανενωσιακής Λέσχης Βιβλίου, το Γενάρη του 1957 εκδίδονταν 7.537 εφημερίδες και το 1959 ο αριθμός τους έφτασε τις 10.603 σε 52 γλώσσες των λαών της Σοβιετικής Ενωσης. Το συνολικό τιράζ του Τύπου το 1959 έφτασε τα 62 εκατομμύρια.

Χαρακτηριστικά είναι όσα γράφει ο Ν. Καζαντζάκης στο βιβλίο του "Ταξιδεύοντας: Ρουσία" και για τον Τύπο:

"(...) Σ' εκατομμύρια αντίτυπα τυπώνουνται εφημερίδες για όλα τα επαγγέλματα και για όλες τις εθνότητες της Ρουσίας κι όλα γράφουνται με μοναδική επιδεξιότητα, με βάση τις τρεις μεγάλες αρχές της ομαδικής ψυχολογίας: απλή, χτυπητή φράση, να λες και να ξαναλές ακατάπαυτα τα ίδια και τα ίδια. (...)

Κομισάριοι του λαού, πολιτικοί αρχηγοί, ανώτεροι και κατώτεροι υπάλληλοι, εργάτες και χωριάτες, άντρες και γυναίκες, όλοι γίνουνται δημοσιογράφοι, όλοι προσπαθούν, όσο μπορούν, για τα ειδικά ζητήματα που ξέρουν, να διαφωτίσουν τις μάζες. Αναλύονται με κάθε λεπτομέρεια, με δασκαλική συχνά επιμονή και μικρολογία, όλα τα κομμουνιστικά ζητήματα, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά. (...)

Σκάνταλα κοινωνικά, εγκλήματα ανατριχιαστικά, σε όλες τους τις λεπτομέρειες, γαργαλιστικές ερωτικές επιφυλλίδες στο σοβιετικό τύπο δεν υπάρχουν όλα είναι υποταγμένα σ' ένα ανώτερο, μονότονο διαφωτιστικό σκοπό.

Δημιουργείται στενή επικοινωνία μεταξύ της εφημερίδας και του αναγνωστικού της κοινού. Οι εργάτες και οι χωριάτες απ' όλη τη Ρουσία στέλνουν τις γνώμες τους για όλα τα γενικά ζητήματα ή κρίνουν με πολλήν ελευτερία τα τοπικά τους. Ετσι η εφημερίδα γίνεται ένας ζωντανός οργανισμός που ακατάπαυτα δέχεται κι αφομοιώνει νέα στοιχεία - κι ελαττώνεται έτσι ο κίνδυνος να καταντήσει, μέσα στ' αλύγιστα σύνορα της κομμουνιστικής πειθαρχίας, άψυχος και σχολαστικός"».

Αναφερόμενη στον κλάδο του Τύπου, η Χρ. Παναγιωτακοπούλου τόνισε ότι βασική προϋπόθεση για να λειτουργήσει προς όφελος του λαού είναι να πάψουν να ανήκουν τα εργοστάσια, οι εφημερίδες και τα άλλα μέσα ενημέρωσης στην αστική τάξη. Να κοινωνικοποιηθούν όλα τα συγκεντρωμένα μέσα στον κλάδο και τότε «θα απαλλαγούμε και από τις διάφορες φυλλάδες των αστών, που με χίλιους τρόπους προπαγανδίζουν την αιωνιότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος».

«Τότε θα μπορούμε να δώσουμε βάρος στη μαζική εκτύπωση βιβλίων (...) Να είναι όλα αυτά προσιτά σε μαζική κλίμακα, και ειδικά στην εργατική τάξη και στα παιδιά της.

Τότε θα μπορεί να υπάρξει η πραγματική λαϊκή δημοσιογραφία, που θα ενημερώνει και θα εξοπλίζει το λαό με νέα και ζωντανά παραδείγματα από την πείρα και τη ζωή της εργατικής τάξης. Τότε θα βρουν φωνή τα σωματεία, οι φορείς τους εργατικού - λαϊκού κινήματος. Και οι εργαζόμενοι σε αυτά απολαμβάνουν σύγχρονες ανάγκες. Και η κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν σύγχρονες ανάγκες είναι ο σοσιαλισμός...».