Το έργο ξεκινά σκιαγραφώντας το μεγαλείο των μαχητών του ΔΣΕ στον τιτάνιο αγώνα τους στα ελληνικά βουνά, και μετά περνάει σε αντιπροσωπευτικές ιστορίες πολιτικών προσφύγων, που μάλιστα βασίστηκαν σε ιστορίες πραγματικών προσώπων. Τραυματίες του ΔΣΕ που αποκαταστάθηκε πλήρως η υγεία τους στις Λαϊκές Δημοκρατίες, παιδιά που στάλθηκαν σε αυτές για να γλιτώσουν από το παιδομάζωμα της Φρειδερίκης, εργάτες πρωτοπόροι στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, καταξιωμένοι επιστήμονες... Περιγράφουν την ομορφιά της ζωής τους στο σοσιαλισμό, τον άσβεστο πόθο τους για τον επαναπατρισμό, αλλά και τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισαν όταν αυτός έγινε εφικτός στην καπιταλιστική Ελλάδα των αρχών της δεκαετίας του '80. Ολα όσα ζήσαμε «υπάρχουν στον αγώνα μας και στα όνειρά μας για το μέλλον», αναφώνησαν στο τέλος του έργου ένας - ένας όλοι οι ηθοποιοί, συμπυκνώνοντας τα μηνύματα της πραγματικά καλοδουλεμένης παράστασης.
Πριν από τέσσερα χρόνια, τα μέλη του συγκροτήματος ξανάσμιξαν και έδωσαν το «παρών» και στην εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στον Περισσό, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν κάποιοι, ερμηνεύοντας εξαιρετικά μια σειρά αγαπημένα τραγούδια. Από τον Μ. Θεοδωράκη στον Μ. Λοΐζο, ανάμεικτα τραγούδια του αγώνα και της προσφυγιάς, «παντρεύτηκαν» σε ένα πρόγραμμα μαζί με ρωσικά τραγούδια όπως «Γερανοί», «Τα βράδια της Μόσχας» και η γνωστή «Κατιούσα», που τραγουδήθηκε από τους εκατοντάδες συγκεντρωμένους.
Στο συγκρότημα «Μπουζούκι» συμμετείχαν οι: Ανδρέας Παπαδόπουλος (μπουζούκι), Κώστας Γκουντουβάς (μουσικός διευθυντής), Ανδρέας Παπαδόπουλος (ηλεκτροακουστική κιθάρα), Θόδωρος Παπίδης (κιθάρα - μπάσο), Δημήτρης Μητρούσης (κρουστά), Βασίλης Τσιούτσιος (πλήκτρα) και στο πιάνο ο διακεκριμένος καλλιτέχνης της Σοβιετικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας του Ουζμπεκιστάν, μουσικοσυνθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της ορχήστρας και ένας από τους ιδρυτές του συγκροτήματος, Παναγιώτης Μιχαηλίδης.