Σοφιστείες επιστράτευσε η υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θ. Φωτίου για να διαφημίσει στη Βουλή τα υποτιθέμενα «αντίμετρα» της κυβέρνησης, κατά τη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου. Οπως ισχυρίστηκε, «ακούμε δύο ψέματα που δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο. Οτι δημιουργούμε κράτος επιδομάτων, όχι εργασίας, ανάπτυξης και επενδύσεων, και επίσης ότι κόβουμε επιδόματα. Ενα από τα δύο ισχύει. Η κόβουμε ή δίνουμε επιδόματα». Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η κυβέρνηση κόβει απ' ό,τι απέμεινε στους λιγότερο φτωχούς, για να τα μοιράσει στους εξαθλιωμένους που αφήνει πίσω η αντιλαϊκή της πολιτική. Γι' αυτό ακριβώς ο μηχανισμός διαχείρισης της φτώχειας που στήνει, στοχεύει στην ανακύκλωση και την αναδιανομή της. Ταυτόχρονα, όμως, στόχο έχει να ενσωματώνει και να χειραγωγεί μαζικά τους πιο ευάλωτους στη φτώχεια, αλλά και να λειτουργεί ως μοχλός για το ξήλωμα δικαιωμάτων. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ανάμεσα στα περιβόητα «αντίμετρα», η κυβέρνηση συγκαταλέγει και τα εκατομμύρια που θα δώσει στους επιχειρηματικούς ομίλους για να προσλαμβάνουν... τσάμπα εργαζόμενους. Μιλάμε δηλαδή για λεφτά από το υστέρημα των εργαζομένων και του λαού που θα καταλήξουν στις τσέπες της μεγαλοεργοδοσίας, στο όνομα της «ανάσχεσης της ανεργίας». Αλλη μια επιβεβαίωση ότι τα «κοινωνικά αντίμετρα» δεν αποτελούν αντίβαρο, αλλά την άλλη όψη και συμπλήρωμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.