Οι προτάσεις στήριξης της καπιταλιστικής ανάπτυξης κυριάρχησαν στις τοποθετήσεις και των άλλων αρχηγών των αστικών κομμάτων.

Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (Δημοκρατική Συμπαράταξη - Κίνημα Αλλαγής), Φ. Γεννηματά, παραπονέθηκε για το ότι η κυβέρνηση δεν δίνει αρκετό «ζεστό» χρήμα στους μεγαλοεργοδότες για να απασχολούν τζάμπα εργατικό δυναμικό. Οπως είπε, «αποδεικνύεστε ανίκανοι ακόμα και για την αντιγραφή των προτάσεών μας. Εχουμε καταθέσει εδώ και έναν χρόνο πρόταση για επιδότηση της εργασίας, έτσι ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και να απορροφηθούν άνεργοι (...) Το κίνητρο που εμείς προτείναμε το φθάνετε μόνο στο ένα τρίτο της δικής μας πρότασης...». Η αναφορά της είναι για το άρθρο που αφορά την πλήρη απαλλαγή των επιχειρήσεων από τις εργοδοτικές εισφορές για να προσλαμβάνουν εργαζόμενους. Συνεχίζοντας να κατηγορεί την κυβέρνηση ότι δεν βρίσκεται «στο ύψος των περιστάσεων» σημείωσε ότι «η ανάπτυξη υπονομεύεται από τους φόρους, τις περικοπές, τα υπερπλεονάσματα, αλλά και τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις σε βάρος όλων των μεγάλων επενδύσεων».

Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκης, σημείωσε ότι την ώρα που η κυβέρνηση θα πρέπει «να απογειώσει μία επενδυτική επιχείρηση», αναλώνεται «σε ρουσφετάκια», εκφράζοντας τον «φόβο» ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουν αυξηθεί έως τις εκλογές, για να προσθέσει ότι «ο ανορθολογισμός, οι ιδεοληψίες, ο ερασιτεχνισμός φωλιάζουν στα σπλάχνα του σχήματος που μας κυβερνάει» καθώς δεν προχωράει σε «αποφάσεις για την παραγωγική, ανταγωνιστική χώρα που θέλουμε» ώστε «κάποιοι θα θέλουν να επενδύσουν σε αυτή».

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντης, απαίτησε τη συνέχιση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων που «απαιτεί η Ευρωπαϊκή Ενωση» για την προσέλκυση των επενδύσεων.

Ο αρχηγός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, Ν. Μιχαλολιάκος, ουσιαστικά σιγοντάρισε την κυβέρνηση και την πολιτική της. Ηταν χαρακτηριστικό ότι αναφερόμενος στο χρέος που δημιούργησε η καπιταλιστική κερδοφορία και φορτώθηκε στο λαό να το πληρώσει, παρότρυνε την κυβέρνηση να διαπραγματευτεί σκληρά σημειώνοντας πως «δεν λέμε ανεύθυνα ότι μπορούμε αύριο το πρωί να καταγγείλουμε το σύνολο του χρέους ως επαχθές και να το διαγράψουμε, λέμε όμως να το διαπραγματευτούμε». Από εκεί και πέρα κυριάρχησαν τα περί «πολιτικών απατεώνων» κ.ο.κ.