«...αν υπάρχει μία προτεραιότητα για αυτήν την κυβέρνηση, αλλά και για τη χώρα, για το έθνος, είναι να ξανακερδίσουμε την εργασία στον τόπο μας (...) Γιατί, τα χρόνια αυτά που πέρασαν, η εργασία έγινε το μόνο "εμπόρευμα", που οι δανειστές δεν επέτρεπαν να διαπραγματευτούν ελεύθερα την τιμή του εμπορεύματος αυτού οι "πωλητές" - δηλαδή οι εργαζόμενοι». Αυτά, μαζί με διάφορες άλλες φιοριτούρες, είπε από το Νεώριο της Σύρου την περασμένη Παρασκευή ο πρωθυπουργός. Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ο Αλ. Τσίπρας «τα κάνει μούσκεμα», προσπαθώντας να διαφημίσει τις ...γνώσεις του για τον Μαρξισμό, για να το παίξει φίλος των εργαζομένων και να φιλοτεχνήσει «αριστερό» - φιλολαϊκό προσωπείο στην κυβέρνηση. Αυτό που δεν λέει ο πρωθυπουργός είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, παίρνοντας την αντεργατική σκυτάλη από τις προηγούμενες, έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της (διάλυση εργασιακών σχέσεων, δουλεμπορικά γραφεία, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα κ.ά.) ώστε να διατηρείται στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα η τιμή του εμπορεύματος εργατική δύναμη και με αυτόν τον τρόπο να αυξάνουν τα κέρδη των επιχειρήσεων. Ακόμα όμως και οι «ελεύθερες διαπραγματεύσεις» που υποτίθεται ότι αποκαθιστά, μόνο τέτοιες δεν είναι, αφού ο κατώτερος μισθός θα συνεχίσει να καθορίζεται με νόμο από το κράτος, με βάση τις αναλύσεις «εμπειρογνωμόνων» για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, ενώ μια σειρά από άλλες «αιρέσεις» και εξαιρέσεις που διατηρούνται, ορθώνουν εμπόδια και στις κλαδικές συμβάσεις.