Οι συμμετέχοντες στον ιστορικό περίπατο πέρασαν από το χώρο όπου ήταν τα πρώτα έμπεδα (πεδία βολής και ασκήσεων) των αντάρτικων ομάδων του ΔΣΕ κοντά στον Αγιο Αθανάσιο, στη συνέχεια από την Πατωμένη, όπου λειτουργούσε το Κέντρο Διερχομένων, μετά από το χώρο όπου βρισκόταν το Νοσοκομείο και κατέληξαν στον Αγιο Γιάννη, όπου ήταν η έδρα της διοίκησης της 123ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. Εκεί τοποθετήθηκε αναμνηστική πλάκα της ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, στην οποία αναγράφεται: «Τιμή και δόξα στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος. Εδώ ήταν η Εδρα της 123ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ. 100 χρόνια ΚΚΕ».
Μιλώντας στους συγκεντρωμένους, ο Θανάσης Σερδένης, στέλεχος του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στην ηρωική δράση της 123ης Ταξιαρχίας του ΔΣΕ, σημειώνοντας:
«Από τις πρώτες μέρες της συγκρότησης ανεξάρτητων αντάρτικων ομάδων, δόθηκαν δεκάδες μάχες στην περιοχή της κεντρικής και ανατολικής Θεσσαλίας και συγκεκριμένα στον Ολυμπο, Νότιο Ολυμπο, Κίσσαβο, Μαυροβούνι, Πήλιο έως την Οθρη. Στην πορεία αυτών των ομάδων καθοδηγήθηκε στρατιωτικά, με τη συγκρότησή τους σε Αρχηγείο Ανατολικής Θεσσαλίας του ΔΣΕ. Στις αρχές του 1948, μετά την απόφαση του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ για τη δομή των στρατιωτικών τμημάτων, το Αρχηγείο Ανατολικής Θεσσαλίας του ΔΣΕ μετονομάστηκε το Μάη του 1948 σε 123η Ταξιαρχία με διοικητή τον Φεραίο (Μιχάλη Παπαδάμο) και με έδρα την Πατωμένη (Αη Γιάννη) στον Νοτιοανατολικό Ολυμπο πάνω από το χωριό Καλλιπεύκη (Νεζερός). Είχε στη δύναμή της 3 τάγματα και λόχο μεταφορών, με έμπειρους διοικητές και μαχητές ατσαλωμένους στον απελευθερωτικό αγώνα του λαού μας μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Ως υπηρεσίες είχε λόχο διαβιβάσεων, πληροφοριών, υγειονομική μονάδα, μονάδες χώρου, διάφορα Φρουραρχεία, σαμποτέρ, τυπογραφείο κ.τ.λ. Ηταν ενταγμένη στην 1η Μεραρχία με διοικητή τον Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) που είχε στη δύναμή του 4 Ταξιαρχίες (123-138-192 και την Ταξιαρχία Ιππικού).
Τον Ιούνη του 1948, η 123η Ταξιαρχία πήρε διαταγή να κινηθεί για ενίσχυση προς τον Γράμμο. Στη διαδρομή συγκρούστηκε πολλές φορές με τον εθνικό στρατό και τους ΜΑΥδες και φτάνοντας εκεί πήρε μέρος σε πολλές μάχες στον Γράμμο, όπως στη θέση Γκρέκο της Φούρκας και αλλού, ενισχύοντας το εκεί μέτωπο. Μετά από δυο μήνες μάχες διατάχθηκε από το ΓΑ να αφήσει στον Γράμμο το σύνολο των μαχητών (εντάχθηκαν στη δύναμη της 103ης Ταξιαρχίας) και η διοίκηση με το επιτελείο της να επιστρέψει στον Ολυμπο και στρατολογώντας μαχητές να δημιουργήσει νέα τάγματα.
Ανασυγκροτήθηκε σχετικά γρήγορα και άρχισε ξανά τη δράση της στην περιοχή της Θεσσαλίας. Μία από τις πιο σημαντικές αποστολές της εκείνο το διάστημα ήταν το πέρασμα των 1.000 αόπλων της Ρούμελης προς τον Γράμμο. Η φάλαγγα των αόπλων πέρασε από την Κάρλα, το Καλαμάκι, την περιοχή της Αγιάς, του Κισσάβου, πέρασε τον Πηνειό, Πιερία, με κατεύθυνση τον Γράμμο. Υποστηριζόταν στρατιωτικά από την 123η Ταξιαρχία του ΔΣΕ, τμήματα ενόπλων της Ρούμελης και δυνάμεις της 1ης Μεραρχίας.
Διοικητής της 123ης Ταξιαρχίας ήταν ο Παπαδάμος Μιχάλης (Φεραίος). Ηταν γεννημένος το 1911 στο Βελεστίνο από φτωχή αγροτική οικογένεια. Οργανωμένος στο ΚΚΕ από το 1936, έπαιξε σημαντικό ρόλο από διάφορες θέσεις στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Τον Ιούλη του 1946, του δόθηκε εντολή από το Γραφείο Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ να συγκροτήσει το Αρχηγείο Πηλίου του ΔΣΕ, στη συνέχεια έγινε διοικητής τάγματος και το Μάη του 1948 ανέλαβε την 123η Ταξιαρχία ως διοικητής. Μετά την ήττα στο Γράμμο - Βίτσι στις 29 Αυγούστου 1949, του ανατέθηκε αποστολή να συγκροτήσει ομάδα ανταρτών στην ανατολική Θεσσαλία για τη διατήρηση της φυσιογνωμίας αντάρτικου. Κατόρθωσε να διαφύγει με άλλους 18 συντρόφους του στην Αλβανία το καλοκαίρι του 1950. Διακρίθηκε για την παλικαριά στο πεδίο της μάχης. Ηταν πάντα κοντά στους μαχητές, σεμνός αγωνιστής, ανώτερος στο ήθος και υπόδειγμα κομμουνιστή».