Το αρκετά βελτιωμένο από το διάλογο πρόγραμμα, δίπλα στην απόλυτη ουσιαστικά επιμονή για το "σφιχτό" καταστατικό, δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους. Εχουμε ευθύνες απέναντι στην ιστορική στιγμή της αποκάλυψης του τέλους του αιώνα, πως η υπέροχη επανάστασή του σάπισε κι εξέλεγε σχεδόν ομόφωνα τους Γκορμπατσόφ και Φαράκους.

Οι σ. της ΚΕ που επιμένουν, μάλλον δεν είναι σήμερα οι κακοί που θέλουν να ελέγχουν το Κόμμα για λογαριασμό τους. Είναι κατά κανόνα οι καλοπροαίρετοι και δουλευταράδες μας που ξανάστησαν το Κόμμα και θέλουν να το κατοχυρώσουν από τους επίδοξους αναθεωρητές και να ξεκαθαρίσουν το καταστατικό από τις διαλυτικές, ψευτοδημοκρατικές διαδικασίες. Πώς το κάνουν; Δυστυχώς επαναφέροντας ατόφιες τις πρακτικές που γέννησαν τους Ανδρουλάκηδες, ενώ η ιστορία σήμερα επιβάλλει να κρατήσουμε τις θετικές δημοκρατικές διαδικασίες της Επανάστασης και να τις βελτιώσουμε κει που η ζωή περίτρανα απέδειξε τα κενά τους. Ποια είναι αυτά; Κύρια, η δυνατότητα να γίνει καθοδήγηση κάστα, όταν τρέφει και τρέφεται με κομφορμιστές εξυπηρετητές, ικανούς αριβίστες - γλειφτρόνια, που 'χουν στόχο να σε τουμπάρουν μόλις μπορέσουν, όπως τα κατάφεραν και κει και δω. Και γι' αυτό είναι απαραίτητο να μην μπορούν να εκλέγονται οι ανεπιθύμητοι μαχητές που θα τους χάλαγαν τη σούπα, έστω και αν το εκλεκτορικό Σώμα εκτιμά για εκλογή κάποιους με "50%+1".

Και αντί να κατοχυρώσουμε τα θετικά δοκιμασμένα στην Επανάσταση, τη "συνέχεια της Καθοδήγησης" κι αρμοδιότητά της να κάνει υπεύθυνη πρόταση, μαζί με τη δυνατότητα του Σώματος ν' αναδείχνει τους καλύτερους, να την κρίνει και να παραμερίζει τους κακούς, δεχόμαστε άκριτα τις αμφίβολης χρησιμότητας και μπόλικης δημοκρατικοφάνειας "Επιτροπές Προτάσεων" που ή τους λέει η καθοδήγηση - απερχόμενο όργανο στη ζούλα ποιους να προτείνουν ή τις αφήνουμε στην τύχη, φτιάχνοντας το καλύτερο χωράφι για φράξιες. Βάζουμε και το 50%+1 με τον χειρότερο τρόπο, αφήνουμε στη δικαιοδοσία μας και συμφέρουσες συνθήκες της κάθε φοράς τον Κανονισμό, όπως η αστική τάξη το εκλογικό σύστημα, κι είμαστε σίγουροι πως θα ελέγχουμε το Κόμμα. Να 'μαστε τουλάχιστον Στάλιν... Το βασικό λάθος του οποίου, κι αυτό ήταν μάλλον ιστορική άγνοια, ίσως ήταν πως συνέχισε τις πατερναλιστικές διαδικασίες των ταξικών κοινωνιών κι έκανε το Κόμμα φύτρα των Χρουστσόφ και Γκορμπατσόφ.

Αυτά, λοιπόν, που πρέπει να κατοχυρωθούν κύρια στο Καταστατικό και που δεν κατοχυρώνονται με την υπάρχουσα φράση στο άρθρο 12 (50%+1), είναι πρώτον η υπεύθυνη πρόταση του απερχόμενου οργάνου και της καθοδήγησης που έχουν σφαιρική γνώση, και δεύτερον η πραγματική δυνατότητα να εκλεγούν οι προτεινόμενοι από κάτω που εκτιμά το Σώμα με πάνω από 50% των ψήφων.

Θα υπάρχουν γι' αυτό πολλοί τρόποι, όπως υπάρχει και πλήρης άγνοια σαν πρακτική σε μας. Με αποτέλεσμα, μπόλικες διχογνωμίες που μπορεί ν' αποβούν καθοριστικές για να μην αλλάξει τίποτα, παρά την ενδεχόμενη κατ' αρχήν συμφωνία μας γι' αυτά.

Θα προτείνω, λοιπόν, να ψηφιστεί στις προτάσεις για το Καταστατικό η παραπάνω υπογραμμισμένη πρόταση, και στη συνέχεια να συζητήσουμε και ψηφίσουμε ένα απ' τα τρία παρακάτω σημεία, ή ό,τι άλλο σχετικό βγάλετε, συμπληρώνοντας το άρθρο 12. 1. Κάνει πλήρη πρόταση το απερχόμενο όργανο (ή η Επιτροπή Προτάσεων με πρότασή του) συμπληρώνεται η πρόταση από το Σώμα, εκλέγονται όσοι προτάθηκαν από το Σώμα και πήραν πάνω από 50% των ψήφων, και κατά σειρά, ως τη συμπλήρωση, οι προτεινόμενοι από το απερχ. Οργανο. 2. Το απερχόμενο Οργανο κάνει πρόταση για τα 4/5 (ή τα 3/4) των μελών του οργάνου. 3. Το απερχ. Οργανο κάνει πρόταση για αυξημένο αριθμό μελών του οργάνου κατά 30%.

Αν δεν αποδεχτείτε την άποψή μου, θα προσπαθήσω ώσπου να πεθάνω να σας πείσω ή να πειστώ, και θα συνεχίσω να 'μαι ενθουσιασμένος με το Κόμμα μας. VENSEREMOS.

Αντιπρόσωπος Νομού Σερρών

Η εφαρμογή στην καθημερινή πράξη των επιλογών του κόμματός μας και συγκεκριμένα η δημιουργία προϋποθέσεων για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού μετώπου (ΑΑΔΜ) βάζει σοβαρότατα καθήκοντα από την ηγεσία και μέχρι και τις απανταχού ΚΟΒ. Το γεγονός αυτό προϋποθέτει πριν απ' όλα τη σωστή κατανόηση και αποδοχή της επιλογής του ΑΑΔΜ, απ' όλα τα μέλη, μια και η εφαρμογή του μετώπου στην πράξη θα αποτελέσει κύριο στοιχείο της καθημερινής πολιτικής τους δραστηριότητας και δεύτερο τη σοβαρότατη άνοδο του ιδεολογικοπολιτικού επιπέδου τους.

Κατά τόπους, ιδιαίτερα σε ορισμένους νομούς, όπως είναι και ο Νομός Σερρών, υπάρχουν και ορισμένες επιπρόσθετες αντικειμενικές δυσκολίες. Θα αναφερθώ σε ορισμένες από αυτές. Η μέση ηλικία των μελών της ΚΟΒ στα χωριά είναι αρκετά μεγαλύτερη των πενήντα! Φυσικά οι δυνατότητες πραγματικής βελτίωσης και απόδοσης τέτοιων ΚΟΒ είναι χαμηλή και οι ηλικιωμένοι σύντροφοί μας παρ' όλη την ηλικία και τα συσσωρευμένα προβλήματα υγείας στέκονται ακλόνητοι στα μετερίζια του κόμματος και κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν μπορούμε να μην ανησυχούμε για τη μη φυσιολογική αντικατάστασή τους από τις νεότερες γενιές! Κύριο μέλημά μας, όπως και του κόμματος ολόκληρου θα πρέπει λοιπόν να είναι η στράτευση στο κόμμα νέων σε ηλικία μελών από τις τάξεις της εργαζόμενης αγροτιάς, της εργατικής τάξης ή της διανόησης.

Δεύτερο: Η όχι πολυάριθμη εργατική τάξη το νομό μας είναι κατακερματισμένη. Λίγοι εργαζόμενοι, σε αρκετές μικρές παραγωγικές μονάδες/βιοτεχνίες και μικρά ή μεγάλα εργοστάσια. Ολοι τους σχεδόν, χωρίς εξαίρεση προσλαμβάνονται από τον ίδιο εργοδότη, προσωπικά και βέβαια προτιμούνται πρόσωπα γνωστά του, συνήθως χαμηλής πολιτικής κουλτούρας και ανύπαρκτης ταξικής συνείδησης. Ολοι τους περνούν από τις δοκιμασίες του αφεντικού και η συμπεριφορά τους παρακολουθείται σχεδόν αυτοπροσώπως από τον ίδιο. Εκμεταλλευόμενος και την ανεργία που στο νομό μας έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις με τον εκφοβισμό και τον εκβιασμό προσπαθεί να αλλοτριώσει τις συνειδήσεις των εργατών αυτών και δυστυχώς πολλές φορές το καταφέρνει.

Τρίτο: Ενα πρόβλημα, που τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται όλο και πιο έντονα είναι η σύγχρονη απασχόληση μεγάλου αριθμού σχετικά νέων στην ηλικία εργαζόμενων σε δύο δουλιές, θεωρητικά κάπως αντιφατικές όσον αφορά τη διαμόρφωση ταξικής συνείδησης. Αγρότης στο χωριό του και εργάτης στην κοντινή πόλη ταυτόχρονα. Τα δύο τελευταία προβλήματα αναφέρονται γενικά στις διαφοροποιήσεις που συντελούνται στις γραμμές της εργατικής τάξης και των εργασιακών σχέσεων.

Το θέμα των αλλοδαπών εργατών και η προσπάθεια της εργοδοσίας να δημιουργήσει αντιπαλότητα, μεταξύ των ντόπιων εργατών και των πρώτων και από κει και το κλίμα της ξενοφοβίας είναι ένα άλλο θέμα που εμφανίζεται τελευταία στο νομό και ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες όπου υπάρχει η εποχιακή εργασία.

Νομίζω πως όλα τα παραπάνω προβλήματα (που σίγουρα δεν είναι μόνο προβλήματα του νομού μας) πρέπει να τύχουν ειδικών επεξεργασιών για να βοηθήσουν τη δουλιά των ΚΟΒ στη σωστή αντιμετώπισή τους.

Τέλος, θέλω να αναφέρω πως το θέμα της κατασυκοφάντησης του κόμματός μας από τους αντιπάλους του είναι πάντοτε επίκαιρο. Ετσι, παρ' όλες τις επίσημες θέσεις του ΚΚΕ για τα αίτια της ανατροπής των σοσιαλιστικών χωρών, πολλοί κύριοι ταυτίζουν τη σημερινή κατάσταση εκεί με Σοσιαλισμό και αποδίδουν την κατάντια των λαών τους στη σοσιαλιστική κοινωνία. Αυτό ασφαλώς γίνεται εσκεμμένα, με σκοπό την κατασυκοφάντηση του σοσιαλιστικού οράματος και του κομμουνιστικού κόμματος. Συνεπώς θα πρέπει να επανερχόμαστε εκ νέου και εκ νέου στα ντοκουμέντα της Συνδιάσκεψής μας, αφού υπάρχουν, δυστυχώς ακόμα και μεταξύ των κομμουνιστών αυταπάτες και συγχύσεις που πηγάζουν από μια "υπερφυσική" αντίληψη για το σοσιαλισμό.

Φακιρίδης Ν.

Νομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης

Συντρόφισσες, σύντροφοι

Τα προσυνεδριακά ντοκουμέντα τα ψήφισα, συμφωνώ δε και με την εισήγηση. Εκτίμησή μου είναι ότι τα προσυνεδριακά υλικά και η εισήγηση συνέβαλαν στο ανέβασμα της ποιότητας της πολιτικής σκέψης του Κόμματος. Βελτίωσαν τη θεωρητική του σκέψη. Αποτέλεσαν μια πετυχημένη προσπάθεια προσαρμογής στη συγκεκριμένη πραγματικότητα της χώρας μας, των δεδομένων της κοσμοθεωρίας μας. Του Μαρξισμού - Λενινισμού.

Γράφει στο τελικό σχέδιο προγράμματος και στο κεφάλαιο "Βασικές προγραμματικές κατευθύνσεις και στόχοι πάλης": Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων γενικότερα. Ποια είναι τα δικαιώματα της μειονότητας της Δυτ. Θράκης και γενικά μιας μειονότητας που χρειάζονται υπεράσπιση; Είναι το δικαίωμα του κάθε μέλους της να εκφράζει ελεύθερα την εθνική και πολιτιστική του ταυτότητα, να διδάσκεται και να χρησιμοποιεί τη μητρική του γλώσσα, να κάνει ελεύθερη χρήση των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, των θρησκευτικών του εθίμων. Να μην αποτελεί η εθνική ή η πολιτιστική του ταυτότητα, αιτία αποκλεισμού ή διακρίσεων στη δουλιά, στη μόρφωση, στην ψυχαγωγία, στις συνθήκες διαβίωσης.

Η αστική τάξη της χώρας μας με μοχλό τις κυβερνήσεις της, ελάχιστα από τα παραπάνω σεβάστηκε. Κύρια στα ζητήματα εκπαίδευσης, συνθηκών διαβίωσης και δικαιώματος στη δουλιά. Με τη βοήθεια δε της αστικής τάξης της Τουρκίας κατάφερε να κάνει τον εργαζόμενο της μειονότητας να θεωρεί σαν κυρίαρχό του πρόβλημα το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την εθνική και πολιτιστική του ταυτότητα, με τις γνωστές συνέπειες.

Συνέπειες που από την άποψη της ταξικής πάλης ήταν πολύ αρνητικές, αφού προκάλεσαν πλήρη αποπροσανατολισμό και διάσπαση της εργατικής τάξης και των εργαζομένων γενικότερα του νομού.

Συνέπειες που, από την άποψη της εξυπηρέτησης των σχεδίων του ιμπεριαλισμού για την περιοχή, εξακολουθούν να βαρύνουν.

Η πρόσφατη εμπειρία από την παρουσίαση προτάσεων του ΣΟ Αν. Μακεδονίας- Θράκης (παιδεία, ιθαγένεια, εκλογή Μουφτή), με την παρουσία της σ. ΓΓ του Κόμματος και την εκλαϊκευσή τους, έδειξε ότι ενώ οι προτάσεις έγιναν γενικά δεκτές με μεγάλη ικανοποίηση, ταυτόχρονα ορισμένοι έβαζαν το ζήτημα, γιατί διαχωρίζουμε τη μειονότητα σε Τούρκους - Πομάκους - Αθίγγανους.

Η απάντησή μας ήταν και διά στόματος της σ. ΓΓ, πως σε ό,τι αφορά την εθνική ταυτότητα ο καθένας είναι αυτό που αισθάνεται. Οχι όμωςκάθε μειονότητα και κράτος.

Νομίζω ότι αυτή η θέση πρέπει να περάσει και στο πρόγραμμα του κόμματος, μαζί με τη θέση ότι παλεύουμε για την πλήρη ισοτιμία των μειονοτήτων που μόνο στο σοσιαλισμό μπορεί να υπάρξει.

Η τέτοια τοποθέτηση του ζητήματος σε συνδυασμό με την πάλη για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους της μειονότητας να συμμετέχουν μαζικά σ' αυτή την πάλη και γενικότερα στην ταξική πάλη.

Θα βοηθήσει γενικότερα τους εργαζόμενους στην αλληλογνωριμία, στην αλληλοκατανόηση και την απόσπασή τους από τα δίχτυα της αστικής, βαθιά αντιδραστικής και αποπροσανατολιστικής εθνικιστικής προπαγάνδας. Θα δώσει ώθηση στην πάλη για δημιουργία του ΑΑΔ μετώπου. Θα βοηθήσει και θα διευκολύνει την πάλη των κομμουνιστών της ευρύτερης περιοχής. Θα είναι η απάντηση του Κόμματος σ' εκείνους που ζητούν να στηθούν κάλπες, για να εκφράσει η μειονότητα της Δυτ. Θράκης τι εθνική ταυτότητα έχει, τι αισθάνεται ότι είναι. Αλλά και σ' εκείνους (κύκλοι του μεγάλου κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης) που θέλουν στη βάση της διαφορετικότητας να στρέψουν ένα κομμάτι της μειονότητας ενάντια σε άλλο.

Θα είναι απάντηση σε συνδυασμό με άλλα μέτωπα βέβαια και στα σχέδια του ιμπεριαλισμού που καραδοκεί, υποθάλπει και έδειξε ότι ξέρει να αξιοποιεί τέτοιες διαφορές, για να μπορεί να αλλάζει τα σύνορα όπως τον συμφέρει.

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Κάνοντας έναν απολογισμό της τετραετίας που πέρασε πρέπει με προσοχή να εξετάσουμε γι' αυτό το χρονικό διάστημα δυο ζητήματα.

Το πρώτο είναι αν η στρατηγική μας, οι στόχοι μας, η πολιτική μας, οι θέσεις μας βρήκαν ανταπόκριση, έγιναν αποδεκτές από τους εργαζόμενους και την κοινωνία μας. Να δούμε λοιπόν την ορθότητα των θέσεών μας μέσα από την πράξη και την εφαρμογή τους.

Και δεύτερον, αν πετύχαμε στο στόχο του 14ου Συνεδρίου μας, που ήταν να λύσουμε τα οργανωτικά προβλήματα.

Ξεκινώντας από την ορθότητα των θέσεών μας: Βλέπουμε πως από τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας, το ζήτημα των Σκοπίων και το ρόλο του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ, δε νομίζω κάποιος ν' αμφισβητήσει τις θέσεις του Κόμματός μας, ιδιαίτερα με το όνομα των Σκοπίων.

Για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, το περιεχόμενό της, τις συνέπειες, την αναθεώρησή της, γενικότερα την ΕΕ, η ζωή έδειξε πως μόνο το ΚΚΕ μιλούσε τη γλώσσα της αλήθειας. Οι συνέπειες στην οικονομία, η στάση στα εθνικά ζητήματα είναι ο καλύτερος μάρτυρας.

Για τα αδιέξοδα στα οποία οδήγησαν οι λιτότητες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, νομίζω αδιάψευστοι μάρτυρες γίναμε και διαπιστώνουμε καθημερινά όλοι μας. Ούτε οι δείκτες ευημερούν, ούτε η οικονομία καλυτέρεψε.

Το ΚΚΕ μιλούσε για αδιέξοδες οικονομικές πολιτικές, πολιτικές που μας επιβάλλουν, υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, που θα συρρικνώσουν κι άλλο το εισόδημα των εργαζομένων. Καλούσε τους εργαζόμενους και σωστά έκανε, να αναπτύξουν αγώνες και αυτό δυστυχώς μόνο του. Από εδώ σύντροφοι ξεκινάει το διαφορετικό στην πολιτική μας με τ' άλλα κόμματα και η μη δυνατότητα συμμαχιών με πολιτικά κόμματα.

Δεν υπάρχουν κόμματα μέσα και έξω από τη Βουλή που ν' αμφισβήτησαν, να διαφοροποιούνται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, των ιδιωτικοποιήσεων. Για όλα τα κόμματα ήταν και είναι μονόδρομος αυτή η βάρβαρη πολιτική. Είναι επιλογή τους το καπιταλιστικό σύστημα, η καπιταλιστική Ευρώπη.

Επομένως δε χρειάζεται άλλα επιχειρήματα που ν' αποδείχνουν πως όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικές που συζητούνταν ήταν δύο. Από τη μία το ΚΚΕ με τους εργαζόμενους και τα προβλήματά τους (λιτότητα, ανεργία), ενάντια στο σύστημα, παλεύει για την ανατροπή του. Και από την άλλη, οι σύμμαχοι του καπιταλιστικού συστήματος, (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΠΟΛ.ΑΝ., "ΣΥΝ", ΔΗΚΙ) που το υπηρετούν και φυσικά ισχυροποιούν το σύστημα.

Από τη δημιουργία του "ΣΥΝ" πρέπει να παραδειγματιστούμε. Το άθροισμα των ποσοστών ποτέ δεν ήταν ένα πράγμα. Πρόσθεση με ανόμοια πράγματα δε γίνεται. Το όφελος ήταν πρόσκαιρο. Τέτοιες λογικές πρέπει να σταματήσουν.

Το κέρδισμα πολιτικά των ψηφοφόρων είναι το παν. Το κέρδισμα δηλαδή με τις σταθερές θέσεις, με την πάλη, τη συνέπεια, την οργάνωση των αγώνων (αγρότες, κτηνοτρόφοι, εργάτες, ΔΥ).

Από προσωπική πείρα είμαι πεισμένος πως το Κόμμα έχει ανακτήσει μεγάλο μέρος από το χαμένο κύρος του. Αυτό το διαπίστωσα από ομιλίες στα χωριά και από επικοινωνία με τον κόσμο. Ακουγόμαστε με πολύ προσοχή απ' όλους. Μας δέχονται και μας σέβονται. Ζητάνε τις θέσεις μας, ιδιαίτερα στη γεωργία - κτηνοτροφία και επίσης μας λένε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε.

Εξάλλου, αυτό το παραδέχονται, ανεξάρτητα πόσο έγκυρα είναι, και τα γκάλοπ. Δίνουν συνεχώς αυξανόμενη τη δύναμη του Κόμματός μας. Επίσης σημαντική είναι η αυξανόμενη δημοτικότητα της Γενικής Γραμματέα. Αυτό οφείλεται στις αταλάντευτές θέσεις μας, στην κατανόησή τους από πλατύτερες μάζες που θίγονται κάθε μέρα από την εφαρμοζόμενη πολιτική της λιτότητας που καθορίζεται από την ΕΕ και τη Συνθήκη του Μάαστριχτ (αγρότες, κτηνοτρόφοι, εργάτες, εκπαιδευτικοί, βιομηχανικοί εργάτες). Οφείλεται στο ότι οι θέσεις του Κόμματός μας αποδείχνονται καθημερινά στη ζωή μας.

Οφείλεται σ' αδιέξοδα του συστήματος.

Σήμερα επομένως είναι ξεκαθαρισμένο, ζητήμα πολιτικής και θέσεων δεν υπάρχει, ούτε τίθεται για το Κόμμα μας. Δεν πρέπει να μας πιάνει η βιασύνη των συμμαχιών, να έχουμε εκβιασμό συμμαχιών χωρίς διασφάλιση προϋποθέσεων, ούτε ισχύει η κατηγορία της απομόνωσης, αυτή απορρίπτεται από τα ίδια τα πράγματα. Οποιαδήποτε αλλαγή μόνο σύγχυση μέσα στον κόσμο μας θα φέρει.

Στόχος μας πρέπει να είναι η αύξηση της επιρροής μας στα συνδικάτα ώστε να ζυμώνονται οι θέσεις μας και εκεί να ρίξουμε ειδικό βάρος.

Από εκεί θα έχουμε και το πολιτικό όφελος. Δε φτάνει σύντροφοι μόνο να έχουμε σωστές θέσεις, πρέπει να τις προπαγανδίζουμε σωστά, αποτελεσματικά και αυτό θα γίνει όταν λύσουμε ή ελαχιστοποιήσουμε τις οργανωτικές αδυναμίες. Αδυνατούμε, απ' ό,τι έχω υπόψη μου, από την οργάνωσή μου να καλύψουμε τις ανάγκες, τις υποχρεώσεις μας. Οσο η επιρροή μας απλώνεται τόσο μεγαλώνουν οι απαιτήσεις, η προσφορά των στελεχών και των μελών. Εχουμε οργανωτικές αδυναμίες και αυτές κάνουν πιο δύσκολο το έργο μας.

Αδυνατίζει η παρέμβασή μας και αν λάβουμε υπόψη τον πόλεμο που δεχόμαστε από τα ΜΜΕ, δυσκολεύει περισσότερο η προσπάθειά μας.

Τέλος, εκείνο που πρέπει να βγάλουμε ως βασικό στόχο, πέρα από την επαναβεβαίωση της στρατηγικής μας, είναι να αντιμετωπίσουμε έγκαιρα τις οργανωτικές αδυναμίες. Θα βοηθήσουν οι αλλαγές του Καταστατικού, αλλά οι αδυναμίες της έλλειψης θα υπάρχουν - όσο υπάρχει αυτή η οργανωμένη δύναμη και η προσφορά μας.

Το 15ο Συνέδριό μας τελειώνει, σταθερά στο πλευρό του λαού και του τόπου, μετράει τις επιτυχίες του και τις αδυναμίες του, την παγκόσμια ακτινοβολία του και οι 66 ξένες αντιπροσωπείες, που παρευρίσκονται, το επιβεβαιώνουν. Τα ΜΜΕ, και ιδιαίτερα τα ιδιωτικά, προσπαθούν να θάψουν το γεγονός γιατί δε διαλύθηκε, όπως προέβλεπαν και όπως ήθελαν, θέλουν όμως να μάθουν πώς και γιατί άντεξε. Οι βιομήχανοι, τα μονοπώλια, οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι πολιτικοί τους εκφραστές, μεγάλοι και μικροί, αισθάνονται ανασφαλείς, όσο υπάρχει το ΚΚΕ.

Τα μέλη, οι φίλοι και οι οπαδοί μας περιμένουν να εγκρίνουμε όλα αυτά που οι ίδιοι στον Προσυνεδριακό Διάλογο ενέκριναν.

Οι προσκαλεσμένοι περιμένουν τα συμπεράσματά μας, τόσο για την προηγούμενη δράση μας, όσο και τους στόχους που βάζουμε για το μέλλον.

Η άποψή μου για την πετυχημένη πορεία μας οφείλεται στο γεγονός ότι όταν τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο κάποιοι έτρεχαν να κρυφτούν, άλλαζαν ονόματα, δήλωναν οπαδοί του δημοκρατικού σοσιαλισμού, βαφτίζονταν γενικά αριστεροί, χωρίς χρώμα και ουσία, ορκίζονταν στην ταξική συνεργασία, το ΚΚΕ δεν "τα δίπλωσε", όπως λέει ο λαός μας.

Με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της κοσμοθεωρίας μας, συντεταγμένα, έβγαλε τα αναγκαία συμπεράσματα για τις αιτίες της ανατροπής και της διάσπασης. Το ΚΚΕ δεν προχώρησε σε αλλαγές, τέτοιες που να γίνει αρεστό στο κατεστημένο, συνεχίζει σταθερά στο μαρξισμό - λενινισμό, στον προλεταριακό διεθνισμό, στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου. Προειδοποιούσε τον ελληνικό λαό για τις συνέπειες από τις ανατροπές των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Διατρανώσαμε την πίστη μας στο σοσιαλισμό, ανεξάρτητα από το πισωγύρισμα και αποκρούσαμε αποτελεσματικά την προσπάθεια κατασυκοφάντησής του. Η ΚΕ δε χάιδεψε με ψεύτικα και όμορφα λόγια κανέναν. Εκτίμησε σωστά το χαρακτήρα και τα συμφέροντα που υπηρετούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η Πολιτική Ανοιξη, ο "ΣΥΝ" κλπ. Η πολιτική μας έκφραση, με τα πέντε κόμματα και τις δύο πολιτικές, βοήθησε στο ξεσκέπασμα του ρόλου τους, αποκάλυψε τις προθέσεις τους στο λαό και τον βοηθάει σήμερα να καταλάβει ότι χρειάζονται ριζικότερες αλλαγές στην κοινωνία μας.

Ξεσκεπάσαμε το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, των Αμερικανών, του προγράμματος "σύγκλισης", του εθνικισμού, μιλήσαμε για τη "Λευκή Βίβλο", την αποβιομηχάνιση, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς κλπ.

Αυτή η σωστή και θαρραλέα πολιτική του Κόμματος είναι το μυστικό της επιτυχίας μας.

Πρέπει να επαναπαυθούμε μ' αυτά; Οχι, γιατί μπορούσαμε και μπορούμε να πάμε καλύτερα. Ποιος φταίει; Η ΚΕ; Οι ΝΕ; Τα μεσαία στελέχη; Τα μέλη; Ολοι φταίμε, γιατί όλοι μας κουβαλάμε ακόμη κατάλοιπα από τον τρόπο δουλιάς της περιόδου του ΣΥΝ και της αρνητικής επίδρασης των ανατροπών και της διάσπασης. Παρ' όλα αυτά όμως, σήμερα βρισκόμαστε σε καλύτερη θέση από ό,τι στο 14ο Συνέδριο, σε όλους τους τομείς της δράσης μας. Μπορεί η ΚΕ να έχει μεγαλύτερη ευθύνη για τις καθυστερήσεις, αλλά και για τις σωστές επεξεργασίες της πολιτικής μας τα τελευταία χρόνια και τις επιτυχίες μας.

Σήμερα, χρειάζεται ένταση των προσπαθειών μας και μεγαλύτερες θυσίες από μέλη και στελέχη, για την υλοποίηση των αποφάσεων του συνεδρίου στη ζωή.

Χρειάζεται ενασχόληση με τα προβλήματα του λαού και του τόπου, ενίσχυση του μαζικού λαϊκού κινήματος, ανάπτυξη των αγώνων, αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων υπέρ των ταξικών, διαμόρφωση συνείδησης για γενικότερες ρήξεις και αλλαγές, ανέβασμα του πολιτικού και ιδεολογικού επιπέδου, ενίσχυση του ΚΚΕ, χτίσιμο του Α-Α-Δ Μετώπου. Ολοι λέμε ότι πρέπει να γίνει το ένα ή το άλλο, αλλά συνήθως δε λέμε ποιος θα το κάνει.

Εγώ νομίζω ότι δεν τονίσαμε ιδιαίτερα εκείνα που δεν πρέπει να κάνουμε, ότι δηλαδή δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με τις δυσκολίες, τις ανεπάρκειες, τις καθυστερήσεις, ότι δεν πρέπει να ξεφύγουμε ούτε χιλιοστό από την κοσμοθεωρία μας. Δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με το ότι έχουμε Θέσεις, Πρόγραμμα και το δίκιο με το μέρος μας και, άρα, κάποτε θα 'ρθει ο σοσιαλισμός από μόνος του, έτσι νέτα σκέτα, όπως έλεγε ο ποιητής.

Εμπρός, λοιπόν, με όλες μας τις δυνάμεις, για μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό, για το σοσιαλισμό.

Το Πρόγραμμα που συζητάμε και κάθε πρόγραμμα του Κόμματος, στόχο έχει το πώς το κόμμα της εργατικής τάξης κι όλων των εργαζομένων της χώρας θα φτάσει στον τελικό του σκοπό. Δηλαδή, να απελευθερώσει την εργατική τάξη (ΕΤ) από τους εκμεταλλευτές της και τα μέσα παραγωγής να περάσουν στα χέρια του λαού. Γι' αυτό το λόγο το κόμμα της ΕΤ πρέπει να είναι σε θέση να την καθοδηγήσει, να τη διαπαιδαγωγήσει πολιτικά.

Ομως, για να καταφέρει το κόμμα μας να διαδραματίσει αυτό το ρόλο, χρειάζεται να βρίσκεται μέσα στις μάζες, να αφουγκράζεται τις διαθέσεις τους, τους καημούς και τα προβλήματά τους χωρίς ν' αφομοιώνεται. Χρειάζεται να αναπτύσσει γερούς δεσμούς με την εργατική τάξη, δηλαδή. οι κομμουνιστές να έχουν την πρωτοπορία στα σωματεία και γενικά σε όλο το μαζικό λαϊκό κίνημα (ΜΛΚ), έστι ώστε η δράση μας να ενώνει την ΕΤ σε Α-Α-Μ.

Το κόμμα μας και κάθε μαρξιστικό - λενινιστικό κόμμα επιδιώκει να καθοδηγεί τα συνδικάτα ιδεολογικά και πολιτικά και έχει χρέος να αντιπαλεύει την υποκρισία των οπορτουνιστών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι τα κόμματα δεν έχουν θέση στο εργατικό ή στο μαζικό κίνημα.

Η δύναμη της ΕΤ βρίσκεται στην οργάνωσή της. Χωρίς την οργάνωσή της η ΕΤ δεν είναι τίποτα. Η οργάνωση χωρίς πολιτικό περιεχόμενο έχει ως επακόλουθο, η ΕΤ να παίζει το παιχνίδι της αστικής τάξης, την εξυπηρετεί στη διατήρηση του συστήματος.

Γι' αυτό οι κομμουνιστές πρέπει να δίνουν ολοκληρωμένα τις θέσεις του Κόμματος για τα προβλήματα της ΕΤ, τις αιτίες που τα γεννούν, τις πολιτικές που τα διατηρούν και τα οξύνουν, το ρόλο των άλλων κομμάτων, ότι δηλαδή θέλουν την ΕΤ υποταγμένη στα συμφέροντα της αστικής τάξης (ΑΤ). Ετσι, οι κομμουνιστές θα βοηθούν ν' αναπτύσσεται η πολιτική συνείδηση της εργατικής τάξης και η ενότητά της στη δράση.

Σύντροφοι, ο οπορτουνισμός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της επανάστασης. Αν η συντριβή του, κύρια από το εργατικό κίνημα (ΕΚ), δε γίνει πάλη καθημερινή από όλους μας, τότε το ΕΚ θα υπηρετεί την ΑΤ καλύτερα από τους αστούς. Αν δεν ήταν οι οπορτουνιστές να καθοδηγούν την ΕΤ, δε θα υπήρχε η ΑΤ.

Δυστυχώς, σύντροφοι, εσκεμμένα ή μη, έχουμε οπορτουνιστικές απόψεις και στο κόμμα μας.

Ο δημόσιος διάλογος από το "Ρ" μάς έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τέτοιες απόψεις. Βέβαια, ίσως τεθεί το ερώτημα: "Μα δημοκρατία δεν έχουμε; Ο καθένας εκφράζει την άποψή του".

Οχι, σύντροφοι. Η δημοκρατία παύει να είναι δημοκρατία όταν κάνει κακό στην ΕΤ και το κόμμα της. Οταν δίνει όπλα στον πολιτικό και ταξικό της αντίπαλο και η ίδια δημιουργεί προβλήματα στη δράση του Κόμματος. Τότε, είναι δημοκρατία, σύμφωνα με τα αστικά δεδομένα, επιφανειακή.

Αρα, ένα κομμουνιστικό κόμμα για να μπορεί να καθοδηγεί την ΕΤ και να φτάσει αυτή στον ιστορικό της σκοπό, πρέπει το ίδιο το κόμμα να έχει ιδεολογικοπολιτική ενότητα.

Αντίθετα, όμως, αν το κόμμα μας δεν έχει αυτή την ενότητα, τότε η ενότητα της ΕΤ δεν είναι στόχος υλοποιήσιμος.

Σύντροφοι, όλα τα πολιτικά κόμματα στη χώρα μας υπηρετούν το σύστημα, κάνουν ό,τι μπορούν να το κρατήσουν, να το δυναμώσουν, ποδοπατώντας και ξεπουλώντας την ΕΤ και όλους τους εργαζόμενους.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, το κόμμα μας να γίνει η δύναμη της εμπροσθοφυλακής, το πρωτοπόρο και συνειδητό κομμάτι της ΕΤ με ηθική στάση απέναντι σε όλα τα ζητήματα - από τις προσωπικές σχέσεις, τις σχέσεις στην οικογένεια, στο κίνημα.

Η πάλη για την ενότητα της ΕΤ δεν είναι στόχος προσωρινός για το Κόμμα. Αποτελεί βασική αρχή της στρατηγικής μας. Τα συμφέροντά μας ως κόμμα είναι τα ίδια με αυτά της ΕΤ και γι' αυτό το λόγο το ΚΚ είναι το κόμμα της ΕΤ.

Ομως, η ενότητα δεν είναι αυτοσκοπός. Αν ξεκινήσουμε μ' αυτή τη λογική, τότε στο όνομα της ενότητας θα κάνουμε υποχωρήσεις, ώστε εμείς οι ίδιοι θα οδηγήσουμε την ΕΤ σε αφοπλισμό. Και ακριβώς για το λόγο αυτό η θέση του Κόμματος "5 κόμματα - 2 πολιτικές" είναι σωστή.

Οι οπορτουνιστικές δυνάμεις "πασχίζουν" για την ενότητα του εργατικού κινήματος, μιλούν κι αγωνίζονται για ενιαία ψηφοδέλτια, θέσεις στα προεδρεία κλπ. Δεν αναφέρουν όμως λέξη για τους στόχους του κινήματος, την πολιτική δράση του. Ολα σχεδόν τα καταστατικά των σωματείων μιλούν για ισότητα, για σοσιαλισμό. Ας μάθουν οι εργαζόμενοι γιατί γεννήθηκε το συνδικαλιστικό κίνημα, ποιες ήταν οι ανάγκες της γέννησής του. Από μας πρέπει να το μάθουν σύντροφοι, και θα το μάθουν αν εμείς κάνουμε τέτοια δουλιά. Τελευταία, όλες οι διαφορετικές απόψεις που ακούγονται δείχνουν μια αγωνία μήπως και το Κόμμα απομονωθεί. Αλλά τώρα άρχισαν να ανησυχούν, να νοιάζονται για μας και τα ΜΜΕ.

Ο απολογισμός της δράσης του Κόμματος μετά το 14ο Συνέδριο πρέπει σαφώς να παραδεχτούμε ότι είναι θετικός, παρά το γεγονός ότι το Κόμμα βρέθηκε αντιμέτωπο με δύσκολα καθήκοντα και έδωσε σκληρές μάχες σε μια περίοδο υποχώρησης του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Ταυτόχρονα, αναμφισβήτητος είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Κόμματος στη στήριξη και οργάνωση των αγώνων που εκδηλώθηκαν την περίοδο αυτή παρά τις όποιες αδυναμίες.

Το 15ο Συνέδριο διεξάγεται σε μια περίοδο που η άρχουσα τάξη επιχειρεί μια γενικότερη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας. Στα πλαίσια αυτής της ανασύνθεσης, που στόχο έχει την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της λαϊκής δυσαρέσκειας από τη σκοπιά των συμφερόντων της άρχουσας τάξης, το μονοπωλιακό κεφάλαιο φαίνεται να επιχειρεί να συγκροτήσει τη δική του ελεγχόμενη, κάλπικη Αριστερά. Μια ψευτοαριστερά (ΔΗΚΚΙ, Αριστερό Ρεύμα του "ΣΥΝ" κλπ.) που επιχειρεί να ενσωματώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε κανάλια ανώδυνα για το σύστημα, μια ψευτοαριστερά που θα αποτελεί από τη μια ανάχωμα και μηχανισμό διάσπασης της δράσης του εργατικού κινήματος και από την άλλη μοχλό πίεσης για τη μετατόπιση του κόμματος σε δεξιές, οπορτουνιστικές θέσεις.

Στον προσυνεδριακό διάλογο εμφανίστηκε μια μειοψηφική τάση που αμφισβητεί τη μέχρι σήμερα πολιτική του Κόμματος, ενώ στις ακραίες της εκφράσεις, όπως αυτή μέλους του ΠΓ, φτάνει να αρνείται πλευρές του επαναστατικού χαρακτήρα του Κόμματος. Η αμφισβήτηση της γραμμής μας έγινε σε πολλές περιπτώσεις στο όνομα μιας διαφορετικής ερμηνείας των κειμένων. Μιας ερμηνείας που αποκόβει την τακτική από το στρατηγικό στόχο και επαναφέρει τη λογική των σταδίων, τονίζοντας την ανάγκη "οικοδόμησης α - α - δ εξουσίας" και ενδιάμεσου κράτους μεταξύ της δικτατορίας των μονοπωλίων και της δικτατορίας του προλεταριάτου, μιας ερμηνείας που καλλιεργεί αυταπάτες ότι μπορεί να υπάρξει ελληνικός καπιταλισμός χωρίς μονοπώλια και χωρίς ανισότιμη πρόσδεση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Στο όνομα αυτής της ερμηνείας γίνονται επικλήσεις για την ανάγκη πολιτικών συμμαχιών και την ανάγκη μετώπου στον κίνδυνο του αριστερού οπορτουνισμού. Φυσικά αυτός πάντα υπάρχει, όμως οφείλουμε να αξιολογήσουμε ότι σήμερα η αμφισβήτηση της γραμμής γίνεται κυρίως από τα δεξιά και μάλιστα με έξυπνο τρόπο. Είναι αναμενόμενο στον αντίποδα τέτοιων επικίνδυνων λογικών να ακούγονται και ελάχιστες λαθεμένες απόψεις, που ζητούν το "στένεμα" του μετώπου, τον περιορισμό του σε εργατικό, αντικαπιταλιστικό μέτωπο. Απέναντι και σε τέτοιες προσεγγίσεις η εισήγηση δίνει καθαρή και πειστική απάντηση.

Αξιολογώντας τη δράση μας στην κατεύθυνση της οικοδόμησης α/α μετώπου στο δικό μας χώρο, το χώρο της παιδείας και ιδιαίτερα των φοιτητών πρέπει να σημειώσουμε ότι υπάρχει ανάγκη να ξεπεράσουμε σημερινές αδυναμίες που σχετίζονται με το συντονισμό των αγώνων καθηγητών, δασκάλων, φοιτητών κλπ., καθώς και τη σύνδεσή τους με τους γενικότερους αγώνες του εργατικού κινήματος στη βάση ενός σχεδίου δράσης που θα συμβάλει στην οικοδόμηση ενός συνολικού ΜΕΤΩΠΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ σε α/α κατεύθυνση.

Σοβαρή προσπάθεια πρέπει επίσης να καταβληθεί από το Κόμμα για την πολιτική και γενικότερη ενίσχυση των δυνάμεων της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια, βοήθεια ώστε να μπορούν οι σύντροφοι να αναδεικνύουν αποτελεσματικά μέσα από τα διάφορα αιτήματα και στόχους το σύνολο της πολιτικής διεξόδου που προτείνουμε. Τελειώνοντας, νομίζω ότι οι ξεκάθαρες και σωστές κατευθύνσεις που δίνει η εισήγηση της ΚΕ επιτρέπουν να συμπεράνουμε με ασφάλεια ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο.

Κώστας Μανώλης

Γραμματέας ΚΟΒ ΕΒΕ Θεσσαλονίκης

Αγαπητοί σύνεδροι,

Σύντροφοι, συντρόφισσες

Ο Καζαντζάκης είχε γράψει κάποτε: "Χρέος έχουμε, πέρα από τις ατομικές έγνοιες, πέρα από τις βολικές μας συνήθειες, πιο πάνω απ' τον εαυτό μας, να θέσουμε ένα σκοπό, κι αυτόν, μέρα και νύχτα, αψηφώντας τα γέλια, την πείνα ή το θάνατο, να μοχτούμε να τον φτάσουμε. Οχι να τον φτάσουμε. Μια περήφανη ψυχή, ευθύς ως φτάσει στο σκοπό της, τον μετατοπίζει ακόμα πιο πέρα. Οχι να τον φτάσουμε, παρά να μην σταματήσουμε ποτέ στον ανήφορο. Ετσι μονάχα αποχτάει η ζωή ευγένεια κι ενότητα".

Αυτό είναι το ιδεώδες, το ιδανικό κάθε κομμουνιστή. Κάθε ανθρώπου. Αυτό το ξέρουμε καλά όλοι οι σύντροφοι, οι σύνεδροι, που σήμερα καλούμαστε μέσα από αυτό το Συνέδριο να καθορίσουμε, να ψηφίσουμε και να αγωνιστούμε κατόπιν για την πραγματοποίηση των στόχων.

Σύντροφοι, θα σταθώ σε μερικά καίρια ζητήματα, που νομίζω πως πρέπει να επισημανθούν.

1. Ιδεολογικό ζήτημα

Μέσα στη σημερινή κοινωνία της καθίζησης σκέψης και αξιών, ισοπέδωσης προσωπικότητας και μεταφυσικών εξάρσεων, μέσα στο βομβαρδισμό της αστικής τάξης για την εξόντωση και εξαθλίωση του προλεταριάτου, της επίθεσης του μεγάλου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού ενάντια τον ανθρωπισμό και την ανθρωπότητα προς όφελος του κέρδους, τα μέλη του ΚΚΕ, οι οπαδοί, απαιτείται να θωρακιστούν ακόμη περισσότερο με τη Μ - Λ φιλοσοφία.

Το ιδεολογικό όπλο, πως έγραψε ο Λένιν, της τάξης των εργαζομένων. Το ιδεολογικό όπλο της υλιστικής πραγματικότητας, της αντικειμενικής διαλεκτικής αλήθειας.

Σύντροφοι,

Ο Λένιν είχε πει "η αλήθεια είναι πάντα συγκεκριμένη". Και δω εμείς καλούμαστε να προσδιορίσουμε, να αναδείξουμε και να προωθήσουμε αυτή τη συγκεκριμένη αλήθεια.

Ενα από τα βασικά σημεία στα οποία υπήρξε αδυναμία και στο παρελθόν, αλλά και συνεχίζει να υπάρχει ακόμα περισσότερο σήμερα, είναι η ιδεολογική πληροφόρηση και ενημέρωση, καθώς και η φιλοσοφική στήριξη της σκέψης των μελών, αλλά και των οπαδών μας. Πιστεύω ότι η βασική αιτία που "χάσαμε" από το Κόμμα μέλη ή οπαδούς, που στράφηκαν αλλού, ήταν και η ανεπάρκεια της μαρξιστικής φιλοσοφικής συνείδησης.

Σήμερα η αστική φιλοσοφία, πολιτική και οικονομία έχει επιστρατεύσει όλες τις δυνάμεις, θρησκεία, ιδεαλισμός, φτηνή προπαγάνδα, κόμματα - σφήνες αριστερών αποχρώσεων, αλλά συντηρητικής ουσίας, καλά καμουφλαρισμένα πίσω από συνθήματα και υποσχέσεις οικονομικού κυρίως περιεχομένου.

Εμείς τι κάνουμε;

Σε τι διαφέρουμε;

Ποια τεκμήρια και αποδείξεις αντιπαραθέτουμε, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η διαφορά στον απλό λαό;

Μα φυσικά στην ιδεολογία και στο στόχο.

Μας λένε ότι όλοι αντιλαμβάνονται και συμφωνούν για καλύτερα μεροκάματα, μεγαλύτερους μισθούς κλπ., κλπ., οικονομικά προβλήματα δηλαδή, αλλά πάλι σιγοντάρουν είτε με την ψήφο τους είτε με την αποχή τους τα αστικά κόμματα ή τα παραρτήματά τους.

Εμείς πώς προβάλλουμε την ιδεολογική μας διαφορά στο παρόν και στο μέλλον, στηριζόμενοι στα παραδείγματα, τα λάθη ή τα θετικά του παρελθόντος; Σύντροφοι,

Αυτά που αναφέραμε πιο πάνω οδηγούν στην αναγκαιότητα για περισσότερο συσπειρωμένο και μαζικό ιδεολογικό - φιλοσοφικό αγώνα. Μέσα από φιλοσοφικά και ιδεολογικά μαθήματα και σεμινάρια. Μέσα από πλατιές στο κοινό διαλέξεις, μέσα από απλές συζητήσεις της καθημερινότητας, που σκοπό θα 'χουν να συνειδητοποιηθούν από τους απλούς ανθρώπους οι βασικές μας αρχές.

Να λοιπόν γιατί πρέπει να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα βασικά μέσα πληροφόρησης και ενημέρωσης του κοινού, το "Ριζοσπάστη", τον "902" και την ΚΟΜΕΠ.

2. Για τους συντρόφους που αποσύρθηκαν γιατί κουράστηκαν.

Ο κάθε ένας από μας μπορεί να 'χει διαπιστώσει την αδρανοποίηση, τον παροπλισμό κάποιων συντρόφων, που αιτιολογούν την κατάστασή τους με το ρήμα "κουράστηκα".

Θα 'θελα πέρα από τη συμπάθεια, να ενεργοποιήσω την εγκλωβισμένη τους παλιά αγωνιστική ενέργεια με κάποια σοφά λόγια του Μπρεχτ:

Ακούμε: δε θέλεις πια να δουλέψεις μαζί μας.

Γονάτισες. Δε μπορείς άλλο να τρέχεις.

Κουράστηκες. Δε μπορείς πια να μαθαίνεις καινούργια.

Ξόφλησες.

Κανείς δε μπορεί να σου ζητήσει να κάνεις τίποτα.

Μάθε λοιπόν:

Εμείς το ζητάμε.

...

Λες:

Πολύν καιρό αγωνίστηκες. Δεν μπορείς άλλο πια

ν' αγωνιστείς.

Ακου λοιπόν:

Είτε φταις είτε όχι:

Σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις, θα πεθάνεις.

Κλείνω την ομιλία μου και χαιρετίζω για άλλη μια φορά το Συνέδριο με τον επίλογο των Μαρξ - Ενγκελς από το "Κομμουνιστικό Μανιφέστο":

Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ' αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους.

Εχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.

Αχτίδα Δημοσίων Υπαλλήλων της ΚΟΠ

Αγαπητοί συν/φοι και συν/σες θέλω να καταθέσω και εγώ τη γνώμη μου στη διαδικασία της συζήτησης στο 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Συνέδριο με ιδιαίτερο χαρακτήρα, γιατί μέσα από εδώ θα ψηφιστεί το Πρόγραμμα του Κόμματος, η στρατηγική μας δηλαδή, για να πάμε στο Σοσιαλισμό. Ψήφισα και τα 3 κείμενα της ΚΕ στην προσυνεδριακή δουλιά με κάποιες κριτικές παρατηρήσεις που σήμερα, με τη διαμόρφωση του τελικού κειμένου για το Πρόγραμμα, έχουν πάψει να υφίστανται.

Σωστά στο Σχέδιο Προγράμματος ορίζεται η εποχή μας σαν εποχή περάσματος στο Σοσιαλισμό, σωστά μπαίνει και ο χαρακτήρας της Επανάστασης σαν Σοσιαλιστικής. Για να γίνει η Επαναστατική αλλαγή όμως συν/φοι δεν αρκούν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις (που υπάρχουν). Είναι απαραίτητος και ο υποκειμενικός παράγοντας. ΚΟΜΜΑ ΔΥΝΑΤΟ δηλαδή, ικανό να καθοδηγήσει την Ε. Τ. στο πάρσιμο της εξουσίας.

Σωστά μπαίνει από το σχέδιο προγράμματος το καθήκον για τη δημιουργία του Α. Α. Δ. Μ. πάλης, γιατί μονάχα μέσα από εκεί, χτίζοντας συμμαχίες με αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση θα μπορέσει η ΕΤ με την καθοδήγηση του κομμουνιστικού κόμματος να πάρει την εξουσία. Εχουμε όμως αυτή τη στιγμή κόμμα δυνατό; Η έκθεση δράσης της ΚΕ εκτιμά πως υπάρχουν σοβαρές αδυναμίες.

Βγήκαμε μέσα από την κρίση αδύναμοι, τραυματισμένοι ιδεολογικά, κουτσουρεμένοι αριθμητικά. Εχουμε σωστές ιδεολογικές κατευθύνσεις, όμως αυτό δεν αρκεί σύν\φοι, όταν δεν γίνονται πράξη. Τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά αυτοθυσία, πειθαρχία, μαχητικότητα, συντροφικότητα έχουν αδυνατίσει. Υπάρχουν συν/φοι που στο όνομα της δεύτερης δουλιάς δε συμμετέχουν στη δουλιά της ΚΟΒ. Συν/φοι εργαζόμενοι που δεν είναι στην ΚΟΒ του χώρου δουλιάς τους. Με αυτό τον τρόπο συν/φοι θα δυναμώσουμε την εργατική δουλιά;

Ενα άλλο σημείο που θα πρέπει να προσέξουμε συν/φοι είναι η πολιτική μας παρέμβαση στους χώρους δουλιάς. Είναι αδύναμη. Ενώ συνδικαλιστικά η εικόνα είναι ότι ανεβαίνουμε δε συμβαίνει το ίδιο και οργανωτικά. Λίγες οι στρατολογίες από οργανωτικούς χώρους. Πολλές φορές στο όνομα της μεγαλύτερης συσπείρωσης των εργαζομένων κάνουμε μικρές μεν, αλλά δεν παύουν να είναι υποχωρήσεις.

Για να συσπειρώσουμε συν/φοι τους εργαζόμενους σε ΑΑΔΜ πάλης πρέπει να αναδείξουμε τη δική μας πολιτική σε αντίθεση με την πολιτική όλων των άλλων που είναι εκφραστές της άρχουσας τάξης. Και δε μιλάμε βέβαια για τους απλούς εργαζόμενους που είναι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων και παρατάξεων, αλλά για τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Με αυτούς είναι καθαρό συν/φοι πως δεν μπορούμε να πάμε μαζί.

Μονάχα όπου έχουμε αναδείξει τη δική μας διαφορετική άποψη έχουμε κερδίσει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων.

Τελειώνοντας συν/φοι πιστεύω πως πρέπει να σκύψουμε περισσότερο και να δούμε τις ανάγκες των ΚΟΒ. Να βοηθηθούν περισσότερο ιδεολογικοπολιτικά οι συν/φοι, να αναδειχτεί η ανάγκη να δυναμώσει ο πολιτικός λόγος και η πολιτική μας παρέμβαση στους χώρους δουλιάς και όχι μόνο να μένουμε στα συνδικαλιστικά ζητήματα. Να μιλήσουμε για το Σοσιαλισμό, να εξηγήσουμε στους εργαζόμενους τι σημαίνει να πούμε ότι μονάχα εκεί θα πάψει να υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Γραμματέας ΚΟΒ Σερρών

Σύντροφοι και συντρόφισσες. Το 15ο Συνέδριο του κόμματός μας διεξάγεται σε δύσκολες συνθήκες για τη χώρα μας και για τον κόσμο ολόκληρο. Η ανατροπή των σοσιαλιστικών χωρών άλλαξε το συσχετισμό δυνάμεων σε όφελος του καπιταλισμού. Το κεφάλαιο και οι πολιτικές δυνάμεις που το υπηρετούν φαντάζει παντοδύναμο. Ο ιμπεριαλισμός δείχνει το αποτρόπαιο πρόσωπό του. Στόχος του το μοίρασμα των νέων αγορών. Θύματά του αθώοι λαοί. Στη χώρα μας η ανεργία αυξήθηκε και πλήττει με ιδιαίτερη σκληρότητα το λαό. Ο καπιταλισμός δε θέλει και δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του ανθρώπου. Δε θα καταργήσει με δική του συναίνεση την εκμετάλλευση, το κέρδος, την ατομική ιδιοκτησία, τη βία και τον πόλεμο. Είναι αντιανθρώπινο σύστημα. Μετά την ανατροπή βλέπουμε με λυσσαλέα προσπάθεια από την ιδεολογία του διεθνούς ιμπεριαλισμού να πείσει ότι η ανατροπή ήταν ιστορική ήττα και ο τάφος του σοσιαλισμού. Φωνάζουν οι αστοί για το τέλος των ιδεολογιών και την κρίση στα κόμματα. Ολοι είναι υπέρμαχοι της κοινωνικής συναίνεσης (ταξικής συνεργασίας). Στόχος τους η ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στο σύστημα. Ξεχνούν φαίνεται ότι η εργατική τάξη έχει την ιστορική της αποστολή, την ανατροπή του συστήματος και το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Μέσα από τα προβλήματα όσων πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική θα δημιουργηθεί το α-α-δ μέτωπο. Ας μη γελιούνται κάποιοι σύντροφοι που έχουν άλλες απόψεις. Τίποτα δε γίνεται χωρίς την ανατροπή και τη σταθεροποίηση του μετώπου με τη μορφή της ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΥ. Το ΚΚΕ σήμερα από θέση ιδεολογικής ισχύος μπορεί να δείξει στον ελληνικό λαό το δρόμο της απελευθέρωσής του. Οταν αναφερόμαστε στο λαό, ας μην ξεχνάμε ένα αναπόσπαστο κομμάτι του, τις γυναίκες. Μεγάλα είναι τα προβλήματά τους. Τα ΜΜΕ προβάλλουν διάφορα πρότυπα, ανώδυνα πάντα για την άρχουσα τάξη. Σύνθημα των καιρών: "Η γυναίκα στο σπίτι". Η πάλη για την απελευθέρωσή της δεν πρέπει να ταυτίζεται μόνο με την πάλη των γυναικείων οργανώσεων, αλλά έχει πρώτα σχέση με την πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Την ηγεσία του αγώνα δε θα την έχει μόνο του το οργανωμένο γυναικείο κίνημα, αλλά το α-α μέτωπο. Μέσα στο μέτωπο μεγάλη δύναμη έχει το γυναικείο κίνημα. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουν όλοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες. Για το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Το κάθε ΚΚ πρέπει να αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα. Η θα είναι μ-λ και θα δέχεται τη δικτατορία του προλεταριάτου και τον προλεταριακό διεθνισμό ή όχι. Οι όποιες ιδεολογικές διαφορές δεν πρέπει να είναι εμπόδιο για την παραπέρα σύσφιξη των σχέσεών μας. Πιστεύω ότι οι κομμουνιστές της Γης θα ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Ο σολιαλισμός θα είναι η "επόμενη μέρα".

Μέλος του Συντονιστικού Οργάνου Ηπείρου

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

1ο. Για το όργανο της ΚΕ το "Ριζοσπάστη". Στις 18 του μήνα (αν θυμάμαι) στην 4η Σελίδα, "Από μέρα σε μέρα", σε ενημέρωνε ότι: σε εκπομπή του "Σκάι", ο ανεκδιήγητος, το φασιστοειδές, Τράγκας, αποκάλεσε τον επίτιμο Πρόεδρο του Κόμματος, σ. Χ. Φλωράκη, "δεινόσαυρο της Οικουμενικής" που μάλιστα "έφαγε καλά".

Και φυσικά αφού άλλαξε η διάθεση ξεφυλλίζοντας για να φτάσεις στα πολιτιστικά, μπας και έρθει η σοβαρότητα για να αρχίσεις το διάβασμα, πέφτεις στη σελίδα 28 και έχεις μες τη μύτη σου τον άθλιο που το είπε, τον ίδιο τον Τράγκα.

Και μη μου πείτε ότι τον βάλαμε για να γνωρίσουν οι αναγνώστες ποιος είναι που είπε τα πιο πάνω;

Παλιότερα σε αφίσα μας λέγαμε ότι ο "Ριζοσπάστης" είναι η "Αλήθεια που τρέφει το μέλλον και είχαμε μια φρατζόλα ψωμί κι ένα παιδάκι. Και σωστά τα είχαμε έτσι ταιριασμένα.

Γιατί θεωρώ ότι είναι καθαρό σε όλους εδώ ποια είναι η αποστολή του "Ριζοσπάστη". Να καθοδηγεί, να διαπαιδαγωγεί, να δίνει καθημερινά τη γραμμή του Κόμματος στα στελέχη - μέλη και οπαδούς - φίλους του Κόμματος.

Πώς θα αλλάξει η συνείδηση του εργαζόμενου όταν μέσα από το όργανο της ΚΕ του προτείνεις να δει τον Τράγκα ή τώρα άλλαξε το σίριαλ και έγινε "Πάθος";

Ετσι θα χτιστεί το ΑΑΔ μέτωπο; Με την προβολή τέτοιων κατευθύνσεων, και προσανατολισμών προς την εργατική τάξη;

Είναι τόσο αναγκαία τα εισπραττόμενα λεφτά από τον Αλαφούζο; Η μήπως επειδή ήρθε μια φορά στα γραφεία μας και μας έβαλε σε 2 - 3 στρογγυλά τραπέζια;

Δεν είμαι κατά των επ' αμοιβή διαφημίσεων, αλλά όχι και τον Τράγκα! Σκέτα ακούτε και βλέπετε το "ΣΚΑΪ" στους τόσους HC/FM ή τάδε κανάλι.

Για το οικονομικό ζήτημα του "Ρ", είναι θέμα ιδεολογικό - πολιτικό και οργανωτικό, άρα να σκύψουμε να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης. Πείρα υπάρχει. Να την αξιοποιήσουμε. Το ίδιο ισχύει και για την καταχώριση από τον ΟΤΕ, που έλεγε "Τι καλό και κοινωνικό όφελος προκύπτει από την... ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ".

Η πορεία του ΚΚΕ από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα είναι αναμφισβήτητα θετική και οι επιλογές του σε μια σειρά ζητήματα (Βαλκάνια, Μάαστριχτ κλπ) χαίρουν καθημερινά όλο και μεγαλύτερης αποδοχής από τον κόσμο. Μέσα σ' αυτό το πνεύμα τα ντοκουμέντα κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Με την εισήγηση της ΚΕ γίνεται ένα παραπέρα θετικό βήμα που αποσαφηνίζει περισσότερο κάποια σημεία που οδηγούν σε παρερμηνείες, όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο.

Κομβικό σημείο σ' αυτό το διάλογο ήταν η πολιτική των συμμαχιών. Θέμα καθοριστικό, που συνδέει την τακτική του ΚΚΕ με τον τελικό του στόχο το σοσιαλισμό. Ενα από τα κύρια επιχειρήματα που εκφράστηκαν ήταν η ανάγκη ανεύρεσης συμμαχιών προκειμένου να οικοδομηθεί το α - α - δ μέτωπο. Παρόλο που κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα των συμμαχιών και το ρόλο τους στην προώθηση της επαναστατικής διαδικασίας, η πιεστική αναζήτηση πολιτικών συμμάχων, εκεί που δεν υπάρχουν, μπορεί να οδηγήσουν σε έκπτωση αρχών και στη δεξιά παρέκκλιση της παρούσας ορθής πολιτικής του Κόμματος. Οι απόψεις που θέλουν συνεργασία ΚΚΕ - "ΣΥΝ" (ή του Αριστερού του Ρεύματος) οδηγούν στην άμβλυνση θέσεων - κλειδιών του ΚΚΕ (αποδέσμευση από την ΕΕ, πρωτοπορία της εργατικής τάξης) στο πεδίο της ταξικής πάλης. Είναι γνωστές οι πάγιες θέσεις του "ΣΥΝ" που ζητούν μια αριστερή διαχείριση του συστήματος και όχι ρήξη με αυτό, καθώς και ο διακαής πόθος του να ενσωματώσει το ΚΚΕ σε αυτή τη λογική, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ρεύμα αριστερής κριτικής του συστήματος, η "επιβεβαίωση" της οποίας θα έρχεται με την άνοδο ενός άλλου ελαιόδεντρου στην εξουσία.

Ο κίνδυνος της δεξιάς παρέκκλισης αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από την ένταση της ταξικής πάλης, όπου μέσα από την ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, καθώς και μέσω της εξ αντικειμένου όξυνσης των αντιθέσεων, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ θα συμμαχήσει με εκείνες τις πιθανές δυνάμεις, οι οποίες θα συμβάλλουν στην πορεία τελικής ρήξης με το υπάρχον σύστημα. Το ΚΚΕ, μέσα από την ιστορική του πορεία, σηματοδοτεί τη δημιουργία συμμαχιών σαν το όπλο συσπείρωσης και συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην πορεία για το σοσιαλισμό και όχι σαν αυτοσκοπό.

Κύριο ρόλο σε μια τέτοια πορεία θα παίξει η ανάπτυξη του ιδεολογικο- πολιτικού εξοπλισμού των συντρόφων, τόσο στο Κόμμα όσο και στην ΚΝΕ, ώστε η δράση μας να μην περιορίζεται ουσιαστικά μόνο στο συνδικαλιστικό επίπεδο αλλά να δένει αρμονικά την ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική δουλιά. Οσον αφορά την ΚΝΕ, μια τέτοια πολύπλευρη και ουσιαστική δουλιά θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση και αφομοίωση των νέων συντρόφων στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Το ΚΚΕ οφείλει να βοηθήσει την ΚΝΕ ώστε μέσα από τη σωστή λειτουργία των οργάνων της τα μέλη της να αναπτύσσουν το δικαίωμα της αυτοκριτικής και κριτικής στην πορεία δημιουργίας νέων συνειδητών κομμουνιστών.

Το ΚΚΕ, μετά την ανασυγκρότησή του, βαδίζει στο σωστό δρόμο, το 15ο Συνέδριο θα αποτελέσει ακόμα ένα σταθμό αισιοδοξίας και πάλης στο "κόκκινο μέλλον" της επανάστασης.

Δημήτρης Κ. Μαυραγάνης

Αντιπρόσωπος ΚΟΑ - Α Αθήνας

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Δεν είμαι απλά αισιόδοξος για την επιτυχία των στόχων του 15ου Συνεδρίου του ΚΚ Ελλάδας, που άρχισε χτες τις εργασίες του, αλλά και ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι το Κόμμα μας, μέσα από αυτό το ΙΣΤΟΡΙΚΟ Συνέδριο με το νέο του Πρόγραμμα και το Καταστατικό που θα αποκτήσει, όχι μόνο θα βγει πιο μαχητικό, πιο δυνατό, αλλά και έτοιμο, με βάση το σύνθημα, πέντε κόμματα - δύο πολιτικές, να ανταποκριθεί ακόμα καλύτερα στο ζήτημα, που οι ίδιες οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις, φέρνουν στο προσκήνιο για λύση. Και να επιβεβαιώσει την πρωτοπόρα δράση του, σαν Επαναστατικό Κόμμα νέου τύπου, προετοιμάζοντας, ιδεολογικοπολιτικά, τη μεγάλη στρατιά της Εργατικής Τάξης, τη στρατιά της Επανάστασης να ηγηθεί του ρόλου της, στην όποια αντιιμπεριαλιστική - αντιμονοπωλιακή, επαναστατική πορεία του Μετώπου.

Σύντροφοι, αν το πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ, δεν επιβεβαιώσει, στις δοσμένες ιστορικές συνθήκες, στην ΠΡΑΞΗ τον ηγετικό του ρόλο, τότε η επανάσταση χάνεται παίρνει άλλο δρόμο.

Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ λοιπόν αυτού του παραπάνω ζητήματος είναι και το ΚΛΕΙΔΙ για να μπορέσουμε και σήμερα και ΤΟΤΕ να προχωρήσουμε.

Αλλά, για να προχωρήσουμε σύντροφοι, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι: για να παρέμβει, να χαράξει πολιτική, να δράσει ΕΝΙΑΙΑ, ΗΓΕΤΙΚΑ, το πολιτικό κόμμα της Εργατικής Τάξης, για την πραγματοποίηση του στρατηγικού του στόχου. το ΠΡΩΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ είναι η ιδεολογική και πολιτική του ΕΝΟΤΗΤΑ. Η ΕΝΟΤΗΤΑ στη ΔΡΑΣΗ. Διαφορετικά, θα υπάρχουν δυσκολίες. Και οι δυσκολίες γεννούν τις οπορτουνιστικές ιδέες, αντιλήψεις και αλυσιδωτά τα πρόσωπα και τις ανατροπές.

Συντρόφισσες και σύντροφοι. Εδώ χρειάζεται επαγρύπνηση, συντροφικός έλεγχος για όλους και για όλα. Καθήκον όλων των μελών και στελεχών του ΚΚΕ είναι να ΠΡΟΦΥΛΑΣΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΜΜΑ από κάθε μορφή ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ, που μορφές της είναι και η ΑΔΡΑΝΕΙΑ, η έλλειψη καθημερινού ΕΡΓΟΥ και μη υλοποίηση της γραμμής του ΚΚΕ. Αν δεν ελέγχουμε, δεν καθοδηγούμε.

Σύντροφοι, έχουμε καταστατική υποχρέωση να βρίσκουμε το θάρρος για οποιοδήποτε μεγάλο ή μικρό μας λάθος να κάνουμε την αυτοκριτική μας και βέβαια τη συντροφική κριτική μας. Να θυμόμαστε τα λάθη για να τα αποφεύγουμε και όχι να λαθολογούμε γιατί κάνουμε ζημιά.

Σύντροφοι, τελειώνοντας τις εργασίες του 15ου Συνεδρίου, από τη Δευτέρα το πρωί με όπλο στο χέρι μας το Νέο Πρόγραμμα και το Καταστατικό θα πρέπει να ριχτούμε όλοι στη μάχη για την υλοποίηση των αποφάσεων που πήραμε αυτές τις ημέρες.

Ζήτω το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ

Ζήτω η Διεθνιστική Αλληλεγγύη.