Η πορεία του ΚΚΕ από το 14ο Συνέδριο μέχρι σήμερα είναι αναμφισβήτητα θετική και οι επιλογές του σε μια σειρά ζητήματα (Βαλκάνια, Μάαστριχτ κλπ) χαίρουν καθημερινά όλο και μεγαλύτερης αποδοχής από τον κόσμο. Μέσα σ' αυτό το πνεύμα τα ντοκουμέντα κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Με την εισήγηση της ΚΕ γίνεται ένα παραπέρα θετικό βήμα που αποσαφηνίζει περισσότερο κάποια σημεία που οδηγούν σε παρερμηνείες, όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τον προσυνεδριακό διάλογο.

Κομβικό σημείο σ' αυτό το διάλογο ήταν η πολιτική των συμμαχιών. Θέμα καθοριστικό, που συνδέει την τακτική του ΚΚΕ με τον τελικό του στόχο το σοσιαλισμό. Ενα από τα κύρια επιχειρήματα που εκφράστηκαν ήταν η ανάγκη ανεύρεσης συμμαχιών προκειμένου να οικοδομηθεί το α - α - δ μέτωπο. Παρόλο που κανείς δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα των συμμαχιών και το ρόλο τους στην προώθηση της επαναστατικής διαδικασίας, η πιεστική αναζήτηση πολιτικών συμμάχων, εκεί που δεν υπάρχουν, μπορεί να οδηγήσουν σε έκπτωση αρχών και στη δεξιά παρέκκλιση της παρούσας ορθής πολιτικής του Κόμματος. Οι απόψεις που θέλουν συνεργασία ΚΚΕ - "ΣΥΝ" (ή του Αριστερού του Ρεύματος) οδηγούν στην άμβλυνση θέσεων - κλειδιών του ΚΚΕ (αποδέσμευση από την ΕΕ, πρωτοπορία της εργατικής τάξης) στο πεδίο της ταξικής πάλης. Είναι γνωστές οι πάγιες θέσεις του "ΣΥΝ" που ζητούν μια αριστερή διαχείριση του συστήματος και όχι ρήξη με αυτό, καθώς και ο διακαής πόθος του να ενσωματώσει το ΚΚΕ σε αυτή τη λογική, προκειμένου να δημιουργήσει ένα ρεύμα αριστερής κριτικής του συστήματος, η "επιβεβαίωση" της οποίας θα έρχεται με την άνοδο ενός άλλου ελαιόδεντρου στην εξουσία.

Ο κίνδυνος της δεξιάς παρέκκλισης αντιμετωπίζεται μόνο μέσα από την ένταση της ταξικής πάλης, όπου μέσα από την ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, καθώς και μέσω της εξ αντικειμένου όξυνσης των αντιθέσεων, μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, το ΚΚΕ θα συμμαχήσει με εκείνες τις πιθανές δυνάμεις, οι οποίες θα συμβάλλουν στην πορεία τελικής ρήξης με το υπάρχον σύστημα. Το ΚΚΕ, μέσα από την ιστορική του πορεία, σηματοδοτεί τη δημιουργία συμμαχιών σαν το όπλο συσπείρωσης και συνειδητοποίησης της εργατικής τάξης και των εργαζομένων στην πορεία για το σοσιαλισμό και όχι σαν αυτοσκοπό.

Κύριο ρόλο σε μια τέτοια πορεία θα παίξει η ανάπτυξη του ιδεολογικο- πολιτικού εξοπλισμού των συντρόφων, τόσο στο Κόμμα όσο και στην ΚΝΕ, ώστε η δράση μας να μην περιορίζεται ουσιαστικά μόνο στο συνδικαλιστικό επίπεδο αλλά να δένει αρμονικά την ιδεολογική, πολιτική και συνδικαλιστική δουλιά. Οσον αφορά την ΚΝΕ, μια τέτοια πολύπλευρη και ουσιαστική δουλιά θα συμβάλλει στη συνειδητοποίηση και αφομοίωση των νέων συντρόφων στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Το ΚΚΕ οφείλει να βοηθήσει την ΚΝΕ ώστε μέσα από τη σωστή λειτουργία των οργάνων της τα μέλη της να αναπτύσσουν το δικαίωμα της αυτοκριτικής και κριτικής στην πορεία δημιουργίας νέων συνειδητών κομμουνιστών.

Το ΚΚΕ, μετά την ανασυγκρότησή του, βαδίζει στο σωστό δρόμο, το 15ο Συνέδριο θα αποτελέσει ακόμα ένα σταθμό αισιοδοξίας και πάλης στο "κόκκινο μέλλον" της επανάστασης.