Μέσα από τα μάτια, μέσα απ' τα χαμόγελα, μέσα από τις ψυχές των συντρόφων ξεχυνόταν φως. Τα χέρια που σφίγγανε μ' ορμή πετούσαν σπίθες. Τα κορμιά π' αντάμωναν με πάθος πετούσαν σπίθες. Οι χαρούμενες συντροφικές φωνές, οι ζεστές αγκαλιές πετούσαν σπίθες. Οι καρδιές που φτερούγιζαν πετούσανε σπίθες. Καμίνι φλεγόμενο η αίθουσα του Συνεδρίου.

Από παντού φως, πολύ φως. Βούλες από πυρπολημένο κόκκινο το σφυροδρέπανο πάνω από την κεντρική σκηνή. Ματωμένο, αχτιδωτό ηλιοβασίλεμα πάνω απ' το Σούνιο τα τρία κατακόκκινα γράμματα Κ Κ Ε. Πύρινη, κόκκινη λάβα κατεβαίνει φουρτουνιασμένη κι ανταμώνει τη λαμπερή αντιβοή φουρτουνιασμένη κι ανταμώνει τη λαμπερή αντιβοή απ' τις κουβέντες των συντρόφων.

Κόκκινα κρίνα, άλικα τριαντάφυλλα, πολύχρωμα, πανέμορφα λουλούδια, πλημμυρισμένα φως, ολοκληρώνουν τη γιορταστική εικόνα. Ολοι με τα καλά τους. Μέρα γιορτής, μέρα προβληματισμού, μέρα αναδημιουργίας, μέρα ελπίδας. Η πρώτη μέρα έναρξης του 15ου Συνεδρίου.

Καλώς ήρθατε. ΚΚΕ Ισχυρό. Μέτωπο στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Για το σοσιαλισμό.

Το Συνέδριο είναι το επιστέγασμα ενός πλούσιου και εποικοδομητικού προσυνεδριακού οργασμού.

Με τους διαλόγους, τους προβληματισμούς, τις αναζητήσεις, τις προτάσεις, τις αγωνίες, τις ευχές και τις ελπίδες.

Το Συνέδριο είναι η κορυφαία στιγμή στη λειτουργία του Κόμματος, τους στρατηγικούς και ταχτικούς του στόχους, την Εκθεση Δράσης του, του Καταστατικού και της ιδεολογίας του. Είναι η στιγμή της κύησης και της γένεσης. Της παρέμβασης πάνω στα κοινωνικά προβλήματα, τους προσανατολισμούς και τη χάραξη καινούριων δρόμων. Το Συνέδριο είναι συζήτηση, η σύνθεση, η ανασύνθεση, η σύγκλιση, η ζύμωση μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες των απόψεων και αποφάσεων, που πρέπει ν' ανταποκρίνονται στα κοινωνικά δρώμενα σαν ανάγκη ζωής.

"Η Αριστερά δεν πρέπει να δηλώνει παρούσα. Πρέπει να είναι παρούσα. Και να προτείνει λύσεις. Καθώς οι ιδέες της για έναν κόσμο δικαιότερο και ειρηνικό, για ισότητα και ελευθερία, είναι πάντα επίκαιρες.

Με το ΚΚΕ μπορείς να διαφωνείς, να συγκρούεσαι, σε κάποιες στιγμές να νιώθεις αντίπαλος. Δεν μπορείς, όμως, παρά να αισθάνεσαι το σεβασμό που αρμόζει στην ίδια την παρουσία του και στάση... Ολοι μας γαλουχηθήκαμε, πολιτικά, ιστορικά, πολιτιστικά, αισθητικά από τη δική σας διαδρομή. Και βέβαια, από το ζωντανό θρύλο των αγωνιστών σ' αυτή τη χώρα. Νιώθω χρέος μου να το πω".

Ενα μέρος μόνο κάποιων αντίλογων.

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ