Ανέκαθεν υποστήριζα την ανάγκη δημιουργίας μιας ευρείας κοινωνικής συμμαχίας, η οποία, και στο επίπεδο των δήμων, θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί πολιτική και ακόμα και την ίδια τη διοίκηση, με λαϊκό ταξικό προσανατολισμό, δηλαδή προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, των εργατών, των αυτοαπασχολουμένων, των μισθωτών, των συνταξιούχων, των φοιτητών, της νεολαίας και γενικά των λαϊκών οικογενειών των τοπικών κοινωνιών.

Η περίοδος οξύτατης κρίσης της τελευταίας δεκαετίας, που είναι αποτέλεσμα και επιλογή του ίδιου του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, καθώς και οι επαχθέστατες αλλαγές που έχει φέρει στο βιοτικό επίπεδο των λαϊκών στρωμάτων, σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας, στα εργασιακά δικαιώματα, ακόμη και με αυστηρή νομοθέτηση των αντιλαϊκών πολιτικών, αλλά και σε αυτή την ίδια την άσκηση της διακυβέρνησης σε ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, με τον περιορισμό της όποιας αυτοτέλειας και με την επιβολή ενός αυστηρού οικονομικά και νομικά πλαισίου από την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία του κρατούντος οικονομικού συστήματος, έχουν κάνει ξεκάθαρο πλέον και στον πιο δύσπιστο πως για να είναι αποτελεσματική η άμυνα του λαού πρέπει να είναι οργανωμένη στο λαϊκό κίνημα και ενιαία σε κάθε επίπεδο, δήμων, Περιφερειών, κεντρικού κράτους και ευρωπαϊκό.

Ο αγώνας και η πάλη δεν μπορούν να ιδωθούν αποσπασματικά και διαφορετικά σε τοπικό επίπεδο, καθώς αυτές οι ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στο κεντρικό κράτος, έχουν επιβληθεί με την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος στους δήμους και τις Περιφέρειες, με τα Παρατηρητήρια, την εκχώρηση αρμοδιοτήτων, με περιορισμό του προσωπικού και παρακράτηση πόρων, την επιβολή όλο και περισσότερων ανταποδοτικών αντίτιμων για υπηρεσίες για τις οποίες έχει ήδη πληρώσει ο λαός μέσω της φορολόγησής του, με την απογύμνωση των δομών Υγείας και Παιδείας, με τη διοχέτευση δημοσίου χρήματος μόνο μέσω επιλεγμένων καναλιών και προγραμμάτων - άλλοτε ανεπαρκών και άλλοτε ανώφελων για το λαό και την κοινωνία - με την αδυναμία δόμησης ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, με τη διαπλοκή των αρχών με μη δημοκρατικά νομιμοποιημένα κέντρα εξουσίας οικονομικών, θρησκευτικών και κάθε λογής άλλων συμφερόντων κ.ο.κ.

Ετσι, είναι πλέον αναγκαίο να συγκροτήσουμε μια πλατιά λαϊκή συμμαχία ενάντια στις παραπάνω πολιτικές. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε επίπεδο δήμων και Περιφερειών, είναι η πολιτική δύναμη που με οργάνωση και συνέχεια αγωνίζεται με συνέπεια, ενιαία, σε όλα τα επίπεδα, για πολιτικές που υπηρετούν τα λαϊκά αιτήματα και αντιπαλεύει τις αντιλαϊκές επιλογές, όποιο μανδύα και αν αυτές φορούν. Είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που μπορεί να αποτελέσει τον κορμό αυτής της λαϊκής συμπαράταξης.

Με τις παραπάνω σκέψεις, θεωρώ κι εγώ λοιπόν καθήκον μου να συμπαραταχτώ με το ΚΚΕ και τη «Λαϊκή Συσπείρωση» για μια αποτελεσματικότερη διεκδίκηση των λαϊκών αιτημάτων σε ευρωπαϊκό, εθνικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο, αλλά ακόμη και με το στόχο της διεκδίκησης μιας διοίκησης στη Νέα Ιωνία, που θα ασκεί πολιτική σύμφωνη με τα λαϊκά συμφέροντα, πολιτική που θα βοηθήσει ουσιαστικά στην πράξη και θα υπηρετήσει τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, τη λαϊκή οικογένεια της Νέας Ιωνίας.

Η συμμετοχή μου ως υποψήφιου δημοτικού συμβούλου στο ψηφοδέλτιο της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για τις δημοτικές εκλογές του 2019 στη Νέα Ιωνία έρχεται ως ανταπόκρισή μου στο κάλεσμα του ΚΚΕ και της «Λαϊκής Συσπείρωσης» για μια πλατιά λαϊκή συμμαχία, μετά από ώριμη σκέψη και με πλήρη συνειδητοποίηση των συνθηκών που επικρατούν και των δράσεων που επιβάλλει η ίδια η πραγματικότητα. Το κάλεσμα αυτό απευθύνω και εγώ προσωπικά σε όλους τους πολίτες με τους οποίους συμπορευτήκαμε, αλλά και σε κάθε πολίτη της Νέας Ιωνίας που προσδοκά και μάχεται για μια διοίκηση στην πόλη μας που θα αγωνίζεται και θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Επειδή δογματικό και ουτοπικό δεν είναι να αγωνίζεσαι στο πλευρό της μόνης αξιόπιστης πολιτικής δύναμης που παλεύει για τα λαϊκά συμφέροντα, για μία δίκαιη κοινωνία και για μία Νέα Ιωνία όπως την αξίζει ο λαός της. Δογματικό και ουτοπικό είναι να πιστεύεις ότι μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα μέσα από τον υφιστάμενο φαύλο κύκλο των αδιέξοδων αντιλαϊκών πολιτικών και να αντιμετωπίζεις τον Γολιάθ με σφεντόνες, ενώ τραγικό και ανήθικο είναι να γυρεύεις λιγότερα ή περισσότερα ψίχουλα και κοκαλάκια, πουλώντας το τομάρι σου σαν σκύλος του συστήματος, προκειμένου να επιβιώσεις ατομικά.