Τα ανυπότακτα νιάτα, που δε σκύβουν το κεφάλι, που αγωνίζονται για όλα όσα τους ανήκουν και που συγκρούονται με τον ιμπεριαλισμό ήταν και φέτος εκεί. Ηταν εκεί, στο δρόμο που χάραξε ο Νοέμβρης, για να τιμήσουν και φέτος τους αγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά και να διαδηλώσουν και αυτοί 28 χρόνια μετά για «μόρφωση - δουλιά - δημοκρατία».

Το Σάββατο το μεσημέρι, λίγο μετά τις 2.30 τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ συγκεντρώθηκαν έξω από το «Μινιόν», παίρνοντας τη θέση τους στα μπλοκ για να ξεχυθούν μια ώρα αργότερα, στους δρόμους, δονώντας την ατμόσφαιρα με τα μαχητικά συνθήματά τους.

«Εξω αί ΗΠΑ, Εξω το ΝΑΤΟ. Νοέμβρης 2001: Μόρφωση - δουλιά - δημοκρατία, όχι στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών», έγραφε το πανό της πρωτοπόρας Οργάνωσης Σπουδάζουσας Αθήνας της ΚΝΕ που βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας των υπόλοιπων μπλοκ. Ξεχωριστή η παρουσία και φέτος των στρατευμένων νιάτων στα μπλοκ της ΚΝΕ και τα συνθήματα δόνησαν την ατμόσφαιρα: «Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλιά».

Πίσω ακριβώς δέσποζε το πανό των Οργανώσεων ΕΜΠ της ΚΝΕ, στέλνοντας το μήνυμα ότι «28 χρόνια μετά έχουμε τον ίδιο εχθρό... τον ιμπεριαλισμό», ενώ ακολουθούσαν οι Οργανώσεις Φυσικομαθηματικής της ΚΝΕ με την υπόσχεση «η νεολαία στον αγώνα με την εργατική τάξη και το λαό για το μέτωπο και το σοσιαλισμό». Ακολουθούσαν τα μπλοκ των Οργανώσεων του Πανεπιστημίου Αθήνας, της ΑΣΟΕΕ, της Παντείου, του Πανεπιστημίου Πειραιά, της Φιλοσοφικής. Πιο πίσω ακολουθούσαν τα μπλοκ των συνοικιών, των Μαθητών της Γκράβας που έστελναν το μήνυμα ότι «το Πολυτεχνείο ζει και θα νικήσει», της Σιβιτανιδείου, των Ιδιωτικών Σχολών.

Ολοι μαζί ένωσαν τις φωνές τους, τη θέλησή τους για έναν καλύτερο κόσμο αφού «το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός» και βροντοφώναξαν με όλη τους τη δύναμη καθόλη τη διάρκεια της πορείας προς το σύμβολο του ιμπεριαλισμού, την αμερικάνικη πρεσβεία, «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και «έξω οι βάσεις και οι Αμερικανοί, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί». Η ατμόσφαιρα πέρα από τα δυναμικά συνθήματα γέμισε με μελωδίες και τραγούδια που έβγαιναν από τα χείλη των νέων κομμουνιστών: «...πότε θα κάνει ξαστεριά...».