Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που προετοιμάζονται στη Γαλλία, συνοδεύονται - ως συνήθως - από ιδεολογήματα που προβάλλουν ως «ξεπερασμένο» το αίτημα για καθολικό και δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και προωθούν ως «σύγχρονο» το κεφαλαιοποιητικό σύστημα συνταξιοδότησης, με «ατομική μέριμνα» και «προσωπική ευθύνη» του εργαζόμενου. Η έκθεση Ντελεβουά (ύπατος αρμοστής για τις συντάξεις) παρουσιάζει «τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης» ως «καρπούς της κρίσης της δεκαετίας του 1930 και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», όπου «η κρίση των αγορών κεφαλαίου κατέστρεψε την εμπιστοσύνη στην εξατομικευμένη αποταμίευση»... Ούτε λίγο ούτε πολύ, η έκθεση ισχυρίζεται ότι τα δημόσια συστήματα Ασφάλισης προέκυψαν επειδή με τις κρίσεις του καπιταλισμού χάθηκε η εμπιστοσύνη στην «εξατομικευμένη αποταμίευση», που αποτελεί τον πυρήνα των μεταρρυθμίσεων στα σημερινά ασφαλιστικά συστήματα ανά τον κόσμο. Πέρα από το γεγονός ότι η ανάπτυξη δημοσίων συστημάτων Ασφάλισης συνδέθηκε με τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αντανακλώντας και την επιρροή του σοσιαλιστικού συστήματος στις καπιταλιστικές χώρες, η έκθεση επιβεβαιώνει την τεράστια επισφάλεια που χαρακτηρίζει τις συντάξεις και τις άλλες παροχές στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, αφού τα επενδεδυμένα στον τζόγο κεφάλαια των ασφαλιστικών εταιρειών και οι εισφορές των εργαζομένων είναι εκτεθειμένα στα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας. Και επειδή οι οικονομικές κρίσεις είναι στο DNA του καπιταλισμού, κανείς και ποτέ δεν πρόκειται να εγγυηθεί τις συντάξεις σε ένα ιδιωτικοποιημένο σύστημα, όπως έδειξε άλλωστε και η πτώχευση μεγάλων ασφαλιστικών κολοσσών στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Αυτό είναι το ...«σύγχρονο» που φέρνει στο ασφαλιστικό σύστημα και η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης ΝΔ, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων.