Η προώθηση από κεφάλαιο - ΕΕ - κυβερνήσεις των «πράσινων» σχεδίων «απολιγνιτοποίησης», με το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων, θα έχει τραγικές συνέπειες για το λαό της Δυτικής Μακεδονίας. Είναι κάτι για το οποίο δεν αμφιβάλλει κανένας.

Η θέση του ΚΚΕ ενάντια στο σχέδιο «απολιγνιτοποίησης», για να γίνει ο κλάδος της Ενέργειας κοινωνική ιδιοκτησία υπό κρατικό έλεγχο, ώστε να είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, αξιοποιώντας όλες τις εγχώριες πηγές Ενέργειας στο πλαίσιο της εργατικής εξουσίας και επιστημονικά σχεδιασμένης οικονομίας, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει δύναμη και προοπτική στους αγώνες του λαού της περιοχής.

Παράλληλα, είναι αναγκαία η αποκάλυψη και η αχρήστευση των «πράσινων» παγίδων που με μοιρασμένους ρόλους στήνουν η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, τα τοπικά τους στελέχη στην Τοπική Διοίκηση και στα σωματεία, αλλά και δυνάμεις όπως η ΑΡΣΥ (εκλογική συνεργασία ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας) που συντάσσονται με το μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ.

Ολα τα αστικά κόμματα, με επιμέρους διαφοροποιήσεις, ταυτίζονται στην προώθηση της στρατηγικής ΕΕ - κεφαλαίου για την «πράσινη ανάπτυξη» («Green Deal»). Είναι τεράστια υποκρισία ότι η πολιτική αυτή έχει στόχο την προστασία του περιβάλλοντος. Αυτός που καταστρέφει το περιβάλλον - οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι και ο δικός τους, καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης - όποιο «χρώμα» κι αν φοράει, δεν μπορεί να είναι και αυτός που θα το προστατεύσει.

Ο πραγματικός στόχος του «οικολογικού νεο-κεϊνσιανισμού», όπως τον αποκάλεσε ο πρωθυπουργός, είναι το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας για κεφάλαια που λιμνάζουν, η προώθηση επιχειρηματικών σχεδίων μονοπωλιακών ομίλων με «πράσινο» φερετζέ και η ακύρωση ανταγωνιστικών σχεδίων, επίσης στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος. Βέβαια, η καύση απορριμμάτων που προωθείται στην περιοχή και στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων θα μετατρέψει τη Δυτική Μακεδονία σε «θάλαμο αερίων», δεν έχει καμία σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος.

Από την αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα και τις παρατάξεις τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο και στα Δημοτικά Συμβούλια της περιοχής, γίνεται φανερό ότι κανένας τους δεν αμφισβητεί τον πυρήνα του «Green Deal». Διαφοροποιούνται μόνο στο ρυθμό και στα χρονοδιαγράμματα (αν και ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωκε κι ο ίδιος να τα επιταχύνει με τις παρεμβάσεις Παπαδημούλη στο Ευρωκοινοβούλιο, το 2017) του «θανάτου» του λαού της περιοχής και της περιοχής συνολικότερα. Αν θα είναι «ξαφνικός» ή «ήπιος», αν θα είναι «βίαιος» ή θα υποστεί το «μαρτύριο της σταγόνας».

Στο πλαίσιο του ανταγωνισμού των κολοσσών της Ενέργειας και των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων, δίκαιη μετάβαση για τους λαούς δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε φιλολαϊκό Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), όπως διαφημίζει ο ΣΥΡΙΖΑ για το δικό του, που πήρε μάλιστα - όπως λέει - και τα εύσημα από την ΕΕ. Κάθε «μετάβαση» που προωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι και το κράτος τους, στο πλαίσιο του σημερινού δρόμου ανάπτυξης θα έχει χαμένο το λαό, θα είναι βίαιη για τον ίδιο το λαό και παράδεισος για τα «πράσινα» κέρδη των ομίλων.

Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί η συζήτηση από τα αστικά κόμματα και επιτελεία για την ανάγκη κατάθεσης «προτάσεων» για τη «δίκαιη μετάβαση». Εδώ είναι ανάγκη να τονίσουμε ότι διάφορα τμήματα του εγχώριου και ξένου κεφαλαίου, που αλληλοδιαπλέκονται και κονταροχτυπιούνται στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας, έχουν και τα επιμέρους δικά τους σχέδια και προσπαθούν να προωθήσουν τα δικά τους «πράσινα deals».

Ωστόσο, στο λαό της Δυτικής Μακεδονίας υπάρχει η πείρα της προώθησης της στρατηγικής της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που εναλλάξ προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ). Το ΚΚΕ διαχρονικά υποστήριζε ότι ο λαός πρέπει να αντιπαρατεθεί συνολικά με τη στρατηγική αυτή και όχι να την υιοθετήσει.

Την ίδια ώρα οι αστικές δυνάμεις, οι εκλεγμένοι τους στην Τοπική Διοίκηση και ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός υποστήριζαν ότι υπάρχει «καλή και κακή απελευθέρωση», ότι τα δικά τους σχέδια «απελευθέρωσης» ήταν πιο «φιλολαϊκά», οι δικές τους «προτάσεις» ήταν πιο ανώδυνες κ.ο.κ.

Ωστόσο, ο ένας έχτιζε πάνω σε ό,τι δημιουργούσε ο άλλος. Αλλος προωθούσε την «απελευθέρωση» με μετοχοποίηση και τριχοτόμηση της ΔΕΗ, άλλος με «στρατηγικό επενδυτή», άλλος με τη «μικρή ΔΕΗ», άλλος έβγαζε στο σφυρί για πώληση λιγνιτικές μονάδες, άλλος στήνει «ενεργειακές κοινότητες» κ.λπ. Τι αποδείχθηκε στο τέλος; Οτι συνολικά η «απελευθέρωση» οδήγησε στην αύξηση της τιμής του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά, στην απώλεια χιλιάδων θέσεων μόνιμης και σταθερής εργασίας, στο χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων του κλάδου κ.λπ.

Μετεξέλιξη της στρατηγικής της «απελευθέρωσης» σήμερα είναι η στρατηγική της «πράσινης μετάβασης», της «απολιγνιτοποίησης». Αυτήν υπηρετούν όλα τα αστικά κόμματα. Είναι δεδομένο ότι την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής θα την πληρώσουν ο λαός και η περιοχή, για να βγουν κερδισμένοι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι. Επομένως, ο «διάλογος με τις τοπικές κοινωνίες», η εξασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής» και άλλα που ακούγονται έχουν ως στόχο να εγκλωβίσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα στη στρατηγική αυτή, να εκτονώσουν τις αντιδράσεις του λαού, να τον καθηλώσουν, να τον κάνουν συνένοχο.

Στα παιχνίδια εγκλωβισμού και αποπροσανατολισμού του λαού εντάσσονται και οι ψευτοαντιπαραθέσεις ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ, των αιρετών τους στην περιοχή. ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ - ΛΑΕ κάνουν «αντιπαράθεση» με τη ΝΔ για τη «λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου», για τις «διαδικασίες», και την ίδια ώρα καλούν την περιφερειακή αρχή (ΝΔ) να μπει μπροστά για τη «σωτηρία της περιοχής». Μάλιστα, την κοινή σύσκεψη που έκαναν οι παρατάξεις τους στο Περιφερειακό Συμβούλιο την εντάσσουν στην «ενωτική» τους προσπάθεια να «ενισχύσουν την περιφερειακή αρχή και τη διαπραγματευτική της ικανότητα στα κέντρα λήψης αποφάσεων». Κάτι σαν τη «δυναμική διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, το οποίο ψήφισαν από κοινού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ... Και τη στήριζαν με «κινηματικούς όρους» οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, όπως τώρα επιδίδονται στην «κινηματική» προώθηση της «πράσινης μετάβασης».

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική είναι και η στοίχιση των αστικών κομμάτων και των παρατάξεών τους για τη μετατροπή της Δυτικής Μακεδονίας σε «ειδική οικονομική ζώνη», δηλαδή σε «γκέτο» φτηνής εργατικής δύναμης και σε «όαση» φοροασυλίας για το μεγάλο κεφάλαιο, με fast track διαδικασίες που δεν θα λογαριάζουν ούτε τη στοιχειώδη προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Ολοι τους θέλουν να δημιουργήσουν «φιλικό επενδυτικό περιβάλλον» για το μεγάλο κεφάλαιο και εχθρικό έδαφος για τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Είναι χαρακτηριστική η Ερώτηση των 61 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που αναφέρει ότι είναι «ανώριμη» η εξαγγελία της κυβέρνησης για δημιουργία Ειδικής Οικονομικής Ζώνης γιατί «δεν έχει ακόμη κατατεθεί επίσημο αίτημα με αντίστοιχο περιεχόμενο» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Ο λαός της Δυτικής Μακεδονίας είναι ανάγκη να τους γυρίσει την πλάτη, να μη δεχτεί να γίνει «διαπραγματευτικό χαρτί» και «σάκος του μποξ» στα σχέδια του κεφαλαίου.

Να υψώσει στον αγώνα του τη δικιά του σημαία, με τα δικά του αιτήματα: Κανένα κλείσιμο μονάδων και ορυχείων. Καμία πώληση. Καμία απόλυση. Ρεύμα και θέρμανση φθηνά για όλο το λαό. Ενέργεια πραγματικά κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εγχώριων πηγών Ενέργειας (λιγνίτης, αιολικό, υδάτινο δυναμικό κ.ά.).

Να διεκδικήσει επίσης την αξιοποίηση των διαθέσιμων σύγχρονων τεχνικών και τεχνολογικών λύσεων για να γίνεται το ενεργειακό μείγμα συνεχώς αποδοτικότερο και πιο φιλικό στο περιβάλλον, στο πλαίσιο ενός δρόμου ανάπτυξης που θα καλύπτει τις σύγχρονες λαϊκές - κοινωνικές ανάγκες και όχι τα κέρδη των μονοπωλιακών κολοσσών στην Ενέργεια και σε όλους τους τομείς της οικονομίας.