Το νομοσχέδιο πάσχει ανεπανόρθωτα. Είναι απολύτως ασυνεπές, ως προς τη φιλοσοφία του. Εξηγούμαι:

1. Δεν καθορίζει αριθμό διαδηλωτών, ανά πορεία.

2. Δεν προβλέπει ακριβή τετραγωνικά μέτρα κατάληψης πεζοδρομίου.

3. Δεν ξεκαθαρίζει αν οι λωρίδες του «Μεγάλου Περιπάτου» θεωρούνται κατάληψη δημόσιου χώρου και καταπάτηση δικαιωμάτων ποδηλατών.

4. Δεν προϋποθέτει κράτηση στο οικείο αστυνομικό τμήμα (δίκην ομηρίας) του διοργανωτή, μέχρι το τέλος της διαδήλωσης.

5. Οι ποινικές ευθύνες των διοργανωτών δεν είναι από μόνες τους αρκετές. Σε περίπτωση παραβίασης των κανόνων πρέπει να υπάρχουν και αστικές που το ανώτατο όριό τους να φτάνει μέχρι τη δήμευση της περιουσίας τους.

Αλλά ας σοβαρευτούμε: Το χουντικής έμπνευσης νομοσχέδιο να αποσυρθεί ΤΩΡΑ.

Οι εργαζόμενοι και οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών τους οργανώσεων έχουν και τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα να ξέρουν πώς θα διαδηλώσουν, αλλά και πώς θα περιφρουρήσουν τις πορείες και τις διαμαρτυρίες τους. Αλλωστε, το ΠΑΜΕ, αυτό το έχει αποδείξει, τόσο στο πρόσφατο, όσο και στο απώτερο παρελθόν.

Και σε τελευταία ανάλυση, το θέμα είναι απλό: ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.