Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα εδώ στον Εύοσμο της Θεσσαλονίκης, όπως και σε όλες τις γειτονιές, συζητάμε με τους εργάτες, τους ανθρώπους του μόχθου, που βλέπουν πως τα δύσκολα δεν πέρασαν, αλλά είναι μπροστά μας. Συζητάμε για το τι πρέπει να γίνει και πώς θα το πετύχουμε, για να σηκωθούμε όλοι μαζί λίγο ψηλότερα, αφού ήδη βρισκόμαστε σε μια νέα φάση.

Είμαστε πλέον μέσα σε μια νέα καπιταλιστική κρίση. Ολοι ξέρουμε τι θα κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ, ό,τι θα έκανε κάθε αστική κυβέρνηση. Ρίχνει το βάρος και της νέας κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

Γι' αυτό παίρνει και τα μέτρα της ενάντια στο λαό που έχει πληρώσει πολλά και δεν μπορεί να πληρώσει ξανά! Εφερε στη Βουλή τον κατάπτυστο νόμο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Πρέπει να τον αποσύρει άμεσα. Αλλά κι αν επιμείνει ένα πράγμα να ξέρει: Πως και οι εργάτες, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων θα πάρουν τα μέτρα τους, θα ακυρώσουν στην πράξη τα νέα αντιδραστικά σχέδια. Το έχουν κάνει και στο παρελθόν και θα το ξανακάνουν με την οργανωμένη απειθαρχία τους, «δεν θα συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις».

Σε αυτόν το δρόμο η ΝΔ δεν βαδίζει μόνη της. Εχει από κοντά τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ να της κρατάνε το φανάρι στα κρίσιμα ζητήματα. Μη σας μπερδεύει ο σκυλοκαβγάς που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στα αστικά κόμματα, για το ποιος θα επικρατήσει για να κάθεται στην καρέκλα της εξουσίας, να ξεζουμίζει το λαό και να τρώνε οι ίδιοι και οι παρατρεχάμενοί τους με χρυσά κουτάλια.

Μπορεί η κυβέρνηση της ΝΔ να στήνει επικοινωνιακά σόου, προσπαθώντας να πείσει ότι η διάρκεια της κρίσης θα είναι μικρή, ότι σύντομα θα έρθει η ανάκαμψη, όμως η διεθνής κρίση χτυπά αλύπητα την ελληνική καπιταλιστική οικονομία, η οποία είναι πιο ευάλωτη αφού στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

Μπορεί η καπιταλιστική κρίση να επιταχύνθηκε λόγω της πανδημίας, αλλά ήταν μαθηματικά βέβαιο πως η λεγόμενη εξωστρέφεια της οικονομίας, την οποία περιέφεραν με καμάρι τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προηγούμενες, θα γύριζε μπούμερανγκ.

Για άλλη μια φορά οι πολλοί, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι μικροί επαγγελματίες, οι αγρότες θα κληθούν να πληρώσουν το λογαριασμό, ενώ οι λίγοι, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και λοιποί εκμεταλλευτές, «θα τη βγάλουν ξανά καθαρή».

Αυτό ακριβώς κάνει τώρα η κυβέρνηση της ΝΔ, στα χνάρια των προηγούμενων. Στέλνει το λογαριασμό της κρίσης στους εργαζόμενους, στο λαό.

Ολα τα υπόλοιπα περί δίκαιης κατανομής των βαρών, είναι παραμύθια για μικρά παιδιά! Πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, τα μονοπώλια δεν μοιράστηκαν ποτέ τα βάρη με τους εργάτες, τους άνεργους, τα λαϊκά στρώματα.

Από πού κι ως πού είναι δίκαιο να μπουκώνεις με ζεστό χρήμα τις μεγάλες επιχειρήσεις για να μειώνουν έως και 50% τους μισθούς των εργαζομένων; Να τις απαλλάσσεις από τις ασφαλιστικές εισφορές; Να τους μειώνεις τη φορολογία ξανά και ξανά; Οπως έκαναν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.

Από πού κι ως πού είναι δίκαιο οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό να καταδικάζονται στην εξαθλίωση των 400 - 500 ευρώ, την εκ περιτροπής εργασία; Οι χιλιάδες ελαστικά απασχολούμενοι να μένουν στον «αέρα» χωρίς εισόδημα;

Κι όλα αυτά, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει μπουκώσει με χρήμα τις μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου. Αυτούς που θησαύρισαν τα προηγούμενα χρόνια του «θαύματος» του τουρισμού και έχουν εξασφαλίσει ως και τα δισέγγονά τους.

Το κράτος αναλαμβάνει να ξελασπώσει τη μεγαλοεργοδοσία, πληρώνοντας ακόμα και κάποιες υποχρεώσεις της, αλλά την ίδια στιγμή δεν παίρνει το μέτρο να εξασφαλίσει εισόδημα για όλους τους εργαζόμενους.

Στις μεγάλες επιχειρήσεις κατευθύνονται και τα νέα πακέτα της ΕΕ, για τα οποία πανηγυρίζουν η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τα πακέτα αυτά, είτε με τη μορφή δανείων, είτε με τη μορφή επιχορηγήσεων θα πληρωθούν από τις τσέπες του λαού και με την αύξηση της φορολογίας, με τη μείωση των κοινωνικών δαπανών της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας.

Γιατί, όπως προκλητικά λένε και τα κοράκια της Κομισιόν, «δεν υπάρχει τσάμπα γεύμα στην ΕΕ». Και μπορεί να μην τα ονομάζουν μνημόνια, αλλά είναι ίδια σκληρά μέτρα για το λαό.

Η μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση που βλέπουμε να εκτυλίσσεται, δεν συνιστά κάποια θετική, φιλολαϊκή στροφή της ΝΔ, όπως ψιθυρίζουν διάφοροι. Η εφαρμογή μιας πιο επεκτατικής πολιτικής εκ μέρους μιας νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης δεν μας εκπλήσσει, δεν είναι κάτι καινούργιο, ούτε μόνο ελληνικό φαινόμενο.

Αλλωστε, έχουμε ζήσει ήδη το αντίστροφο. Ο σοσιαλδημοκράτης ΣΥΡΙΖΑ εφάρμοσε αρκετά πετυχημένα για 4 χρόνια περιοριστική, νεοφιλελεύθερη όπως λένε, πολιτική.

Αυτά δεν συνιστούν απλά μια αναντιστοιχία λόγων και έργων. Δείχνουν βασικά πως το τι πολιτική θα εφαρμοστεί υπαγορεύεται από τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου που ελέγχει την οικονομία. Και βέβαια, τις ανάγκες του κεφαλαίου, των κερδών των λίγων, έχουν στο μυαλό τους, όταν μιλούν για τη στήριξη της οικονομίας.

Μάλιστα πρόσφατα Μητσοτάκης και Τσίπρας έδωσαν εξετάσεις μπροστά στον ΣΕΒ, στο συνέδριό του, για το ποιος είναι ο πιο ικανός «διευθυντής» των συμφερόντων τους. Ο μεν Μητσοτάκης παρουσιάστηκε ως ο τεχνοκράτης «manager» που δεν διστάζει μπροστά σε τίποτα για να στηρίξει τα κέρδη των βιομηχάνων. Ο δε Τσίπρας ως ο φιλεύσπλαχνος «manager» που μπορεί να εξασφαλίσει αυτά τα κέρδη, μέσω της «κοινωνικής συνοχής», δηλαδή της ταξικής συνεργασίας και της εξαπάτησης των εργαζομένων.

Πίσω, όμως, απ' τον διαγωνισμό τους, κρύβεται η κοινή στήριξή τους στη γραμμή του κεφαλαίου και της ΕΕ: Απ' τη μια, ενίσχυση κάποιων μεγάλων επιχειρήσεων με άφθονο κρατικό χρήμα και, απ' την άλλη, διατήρηση και επέκταση της εργασιακής ζούγκλας για το λαό.

Και όσο μικραίνουν οι αποστάσεις ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής, της στήριξης του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, όσο μοιάζουν, ακόμα και στο ύφος, οι δύο πόλοι του αστικού πολιτικού συστήματος, τόσο ο ένας θα βγάζει στη φόρα τα άπλυτα του άλλου, για να συνεχίζει να παίζεται το ίδιο παιχνίδι.

Μπόχα και δυσωδία! Αυτό είναι το σύστημά τους που βρωμάει και ζέχνει. Αλλά γι' αυτό δεν βγάζει κανείς τσιμουδιά! Κανείς τους δεν ακουμπάει τις πραγματικές ευθύνες τόσο της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τις ίδιες τις αιτίες της διαπλοκής που βρίσκονται στη βαθιά σήψη ενός συστήματος κι ενός κράτους, που στον πυρήνα του έχει την εξυπηρέτηση των κομπιναδόρων του χρήματος, ενώ την ίδια στιγμή υπονομεύει τις λαϊκές ανάγκες.

Το εκτροφείο των σκανδάλων είναι το ίδιο το σύστημα. Εκεί οδηγεί η σύμφυση του κράτους με μεγάλους ομίλους, έτσι στήνονται τα deal, εκτός κι εντός συνόρων.

Ετσι χτίζονται, εν προκειμένω, οι «αναβαθμισμένες» σχέσεις με το κράτος- χωροφύλακα Ισραήλ που συνεχίζονται και σήμερα, όπως υπήρχαν και πριν, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Ας σταματήσουν, λοιπόν, ορισμένοι να το παίζουν αθώες περιστερές! Αυτό δεν κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις και με όλους τους τρόπους; Εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Και με συμφωνίες πάνω από το τραπέζι και με συμφωνίες κάτω από αυτό.

Την ίδια ώρα που ακούμε για «πολλά λεφτά», για εκατομμύρια που μπαινοβγαίνουν σε λογαριασμούς, την ίδια ώρα κουνάνε το δάχτυλο στο λαό να κάνει υπομονή, να μη διεκδικεί, να το βουλώνει και να δέχεται χωρίς διαμαρτυρία την ένταση της εκμετάλλευσης.

Είναι αυτό που εύστοχα έχει περιγραφεί από τους στίχους:

«Στου βούρκου μέσα τα νερά

ποια γλώσσα μού μιλάνε

αυτοί που μου ζητάνε

να χαμηλώσω τα φτερά;»

Τα μεγάλα λόγια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που ακούσατε και δω στη Θεσσαλονίκη, για τη δήθεν στήριξη της οικονομίας, δεν αφορούν τη στήριξη των εργαζομένων, οι οποίοι, και δω στον Εύοσμο, στη Δυτική Θεσσαλονίκη, θα πρέπει να δουλεύουν με μισό μισθό, όταν και όποτε θέλουν οι εργοδότες, οι οποίοι θα επιδοτούνται κι από πάνω για να κάνουν χρήση της αντεργατικής νομοθεσίας.

Δεν αφορούν τη στήριξη των επαγγελματιών και εμπόρων που η καραντίνα τούς έδωσε το τελειωτικό χτύπημα, αφού ήδη είναι πνιγμένοι στα χρέη.

Μάλιστα ο κ. Τσίπρας, στην πρόσφατη επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη, έκανε σημαία το σύνθημα: «Να πέσει τώρα ζεστό χρήμα στήριξης στην αγορά»!!! Ομως, για ποιο ζεστό χρήμα μιλάει και για ποια αγορά;

Γιατί το μόνο ζεστό χρήμα που έχουμε υπόψη μας είναι αυτό που βγήκε από το ξεζούμισμα των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, μέσα από την υπερφορολόγησή τους, από τις κρατικές περικοπές σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια.

Κι όταν μιλάμε για το ξεζούμισμα των επαγγελματιών, μιλάμε και για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία:

• Διατήρησε όλους τους μνημονιακούς νόμους (φορολογία από το πρώτο ευρώ, 100% προκαταβολή φόρου, τέλος επιτηδεύματος),
• Ψήφισε τον νόμο Κατρούγκαλου, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία, ενώ
• διατήρησε τα προνόμια των εφοπλιστών, μείωσε τη φορολογία στα κέρδη από μερίσματα και το φόρο των εταιρειών.

Ομως τη μερίδα του λέοντος των επιδοτήσεων, που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, θα την πάρουν οι επιχειρηματίες που απασχολούν πολύ προσωπικό, οι οποίοι και θα καρπώνονται το προϊόν της εργασίας του εργαζόμενου και δεν θα τον πληρώνουν από την τσέπη τους. Θα τον πληρώνει κατά 40% ο Ελληνας φορολογούμενος, άρα και ο αυτοαπασχολούμενος χωρίς προσωπικό, ή αυτός που έχει 1-2 άτομα προσωπικό.

Τα μέτρα που ανακοινώνονται από την κυβέρνηση, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι προσωρινά, υιοθετούν τη σχεδόν οριζόντια λογική, «όλοι είμαστε επιχειρηματίες»(!!!) και κρύβουν το πιο βασικό ότι όποια χρηματοδοτικά εργαλεία και αν προτείνουν, δεν μπορούν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι οι τζίροι στα μικρά μαγαζιά είναι χαμηλοί. Λογικό κι επόμενο, αφού η πελατεία των μικρών επαγγελματιών είναι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι.

Κι όταν το μεροκάματο πέφτει, ο εργαζόμενος θα ψάξει την πιο χαμηλή τιμή, γιατί δεν έχει να ξοδέψει παραπάνω. Ετσι, παρά τη θέλησή του, οδηγείται στα μονοπώλια που μπορούν να έχουν πολύ πιο ανταγωνιστικές τιμές.

Γι' αυτό και είναι κάλπικο το σύνθημα που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ «Στηρίζουμε την τοπική αγορά»!!! Μα, σε κάθε τοπική αγορά υπάρχουν οι αλυσίδες, τα μεγάλα σούπερ μάρκετ, μονοπωλιακοί όμιλοι, δίπλα δίπλα με τα μικρά μαγαζιά και τους παίρνουν την πελατεία.

Σήμερα, δεν υπάρχει άλλη λύση από το να στηριχτούν εδώ και τώρα από το κράτος τα μικρά μαγαζιά, με βάση τα μέτρα ανακούφισης που προτείνει το ΚΚΕ.

Και οι μικροεπαγγελματίες πρέπει να οργανώσουν τη δράση τους, να δυναμώσουν τα σωματεία τους, να δώσουν αγωνιστική πνοή στους Εμπορικούς Συλλόγους σε κάθε γειτονιά.

Οι θέσεις, οι προτάσεις, οι διεκδικήσεις που καταθέτει το ΚΚΕ, όλη μας η δράση, στόχο έχουν να κρατηθούν όρθιοι οι εργάτες, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι επαγγελματίες, οι φτωχοί αγρότες, τα νέα παιδιά που δίνουν μάχη για να σταθούν στα πόδια τους. Γι' αυτό απαιτούμε τη στήριξη του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, μέτρα προστασίας όλων των ανέργων. Να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο.

Μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα ενάντια στις απολύσεις, στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, στις νέες μορφές εκμετάλλευσης, όπως είναι για παράδειγμα το σχετικά «νέο φρούτο» της τηλεργασίας.

Μπαίνουμε μπροστά, για να μη γίνουν πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, για την οργάνωση της αλληλεγγύης, για να μη μείνει κανένας μόνος και αβοήθητος, για να πούμε φτάνει, ως εδώ!

Τώρα πρέπει να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες, βάζοντας στο στόχαστρο αυτόν που μας τις στερεί, το σύστημα και την εξουσία του, δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για να ανοίξει ο δικός μας δρόμος, για να έρθει πραγματικά ο λαός στην εξουσία.

Τώρα έχει μεγάλη σημασία να ακουστεί ένα και μόνο μήνυμα από την λαϊκή πλειοψηφία: «ΠΛΗΡΩΣΑΜΕ ΠΟΛΛΑ! ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!»

Αυτή η μάχη έχει ξεκινήσει, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή. Με το ΚΚΕ πιο ώριμο και έμπειρο. Γιατί η μαχητική στάση του Κόμματος και της ΚΝΕ την περίοδο της καραντίνας και της έξαρσης της πανδημίας κράτησε την ελπίδα ζωντανή.

Εδωσε αισιοδοξία. Δεν επέτρεψε σε ένα πρωτοπόρο τμήμα εργαζομένων και νεολαίας «να τα σκιάσει όλα η φοβέρα». Μείναμε δυνατοί γιατί δεν μείναμε σιωπηλοί.

Κι αυτό μας το επιβεβαιώνουν και μας το αναγνωρίζουν πλατιά εργαζόμενοι που δεν είναι ακόμα με το ΚΚΕ, δεν συμμετέχουν ακόμα στους αγώνες.

Μας αναγνωρίζουν ότι, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ, με τις πλάτες φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ που δήθεν θα λογαριαζόταν μετά, ήθελε να επιβάλει σιωπητήριο, εμείς δεν μείναμε σιωπηλοί. Κρατήσαμε ψηλά τη σημαία του αγώνα για μέτρα προστασίας της υγείας αλλά και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, του λαού.

Και συνεχίζουμε, γιατί ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας είναι πιθανό, όπως αποδεικνύουν τα απανωτά κρούσματα παντού σε όλη τη χώρα, με την ανησυχία να μεγαλώνει με το άνοιγμα του Τουρισμού.

Συνεχίζουμε γιατί η περίοδος της καραντίνας, παρά τα όσα προκλητικά λέει η κυβέρνηση, δεν αξιοποιήθηκε για τη θωράκιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, αλλά για να μπουν ξανά στο τραπέζι τα σχέδια για την ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα Υγείας, ο οποίος όπως αποδείχτηκε είναι παντελώς άχρηστος σε κρίσιμες στιγμές, για την υγεία του λαού.

Ομως, τα σχέδια ενίσχυσης των ιδιωτικών ομίλων στην Υγεία είχε στο μυαλό του ο κ. Μητσοτάκης, όταν από δω, από τη Θεσσαλονίκη, αμέσως μετά την καραντίνα, είπε πως «θα αξιοποιήσει την πανδημία του Covid-19 ώστε να οικοδομήσει το νέο Εθνικό Σύστημα Υγείας, διορθώνοντας παθογένειες».

Αν θέλει να μιλήσουμε για παθογένειες να μιλήσουμε για την τραγική κατάσταση των δημόσιων νοσοκομείων εδώ στη Θεσσαλονίκη, για τα υποβαθμισμένα Κέντρα Υγείας εδώ στη Δυτική Θεσσαλονίκη, να μιλήσουμε για το Κέντρο Υγείας του δήμου Χαλκηδόνας που εξυπηρετεί δεκάδες χωριά ακόμα και του νομού Πέλλας. Για το ότι σε μια επιβαρυμένη περιοχή, όπως ο Δήμος Παύλου Μελά, εξαιτίας της εγγύτητας με την ΤΙΤΑΝ, δεν υπάρχει Κέντρο Υγείας. Για τις Συκιές και τη Νεάπολη, όπου επίσης δεν διαθέτουν Κέντρο Υγείας, ούτε Τοπική Μονάδα Υγείας. Για τα Κέντρα Υγείας στον δήμο Κορδελιού - Ευόσμου, των Αμπελοκήπων.

Μιλάμε για τις δημόσιες δομές Υγείας με τις τεράστιες ελλείψεις ακόμα και σε βασικές ιατρικές ειδικότητες, οι οποίες φυσικά δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των χιλιάδων λαϊκών οικογενειών που ζουν σε αυτήν την περιοχή.

Κι αν θέλει να μιλήσουμε για την εμπειρία της πανδημίας ο κ. Μητσοτάκης μπορούμε να του πούμε αυτό που όλοι ξέρουμε:

Οτι - στο διάστημα της πανδημίας - στα δημόσια νοσοκομεία ανέστειλαν τη λειτουργία τους ολόκληρα τμήματα και κλινικές.

Οτι μπήκε φρένο στη διάγνωση, στη θεραπεία και την παρακολούθηση ασθενών που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς κ.λπ.

Και δω στη Θεσσαλονίκη, και σε όλη τη χώρα, μπαίνουμε μπροστά, διεκδικούμε μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας, απαιτούμε μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με έμφαση στην πρόληψη και την πρωτοβάθμια φροντίδα.

Και δω στη Δυτική Θεσσαλονίκη μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα για την προστασία της υγείας του λαού αλλά και του περιβάλλοντος, αυτής της διπλής απειλής που αντιμετωπίζουν οι λαϊκές οικογένειες αυτής εδώ της υποβαθμισμένης περιοχής.

Από τη μία, ο όμιλος των ΕΛΠΕ στο Κορδελιό, εδώ δίπλα δηλαδή, και από την άλλη ο όμιλος ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία, έχουν μετατρέψει τις λαϊκές γειτονιές σε πραγματικούς θαλάμους αερίων για τους κατοίκους.

Εδώ, δίπλα, στην άναρχη βιομηχανική δραστηριότητα, δίπλα στις κατοικίες, ρυπαίνουν ανενόχλητες με τοξικούς και καρκινογόνους ρύπους την ατμόσφαιρα ολόκληρης της πόλης για τα κέρδη των μονοπωλίων του πετρελαίου και του τσιμέντου. Εδώ όμως καταρρίπτονται τα όσα ακούμε περί δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος.

Αφού εδώ, παίρνουν σάρκα και οστά οι κατευθύνσεις της ΕΕ, όλων των κυβερνήσεων για τη στήριξη των κλάδων της Ενέργειας, των ΑΠΕ και της «πράσινης ανάπτυξης» στους οποίους και εντάσσονται οι παραπάνω βιομηχανίες.

Από τη μια, τα ΕΛΠΕ προχωρούν στην περιβαλλοντική αδειοδότηση μιας νέας βιομηχανικής μονάδας παραγωγής Ενέργειας με χρήση φυσικού αερίου, και, από την άλλη, ο όμιλος ΤΙΤΑΝ κατάφερε ακόμα μια αδειοδότηση καρκινογόνου καύσης σκουπιδιών.

Κι αυτό γιατί τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, διαμόρφωσαν τα προηγούμενα χρόνια το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο που τους λύνει τα χέρια, σε απόλυτη ευθυγράμμιση με τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς και οδηγίες, με μοναδικό σκοπό τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των μονοπωλίων.

Η υποκρισία τους περισσεύει! Κόπτονται δήθεν για την υγεία του λαού με αφορμή την πανδημία, αλλά έστρωσαν το χαλί για την καύση και τη δυσοσμία που προκαλεί η λειτουργία των μεγάλων ομίλων στη Δυτική Θεσσαλονίκη.

Για μια ακόμα φορά, η υγεία και η προστασία του περιβάλλοντος θυσιάζονται στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Μαζί όμως με τη δυσοσμία και τους μεγάλους κινδύνους για την υγεία του λαού της περιοχής, έχουμε να κάνουμε και με την πολιτική τοξικότητα του τριγώνου που κυβέρνησε αυτόν εδώ τον δύσμοιρο τόπο που έχουν ονοματεπώνυμο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.

Και η ζοφερή αυτή κατάσταση έρχεται και δένει με τις λυκοσυμμαχίες που κάνουν όλοι αυτοί, που οξύνουν όλα τα προβλήματα στην περιοχή του Αιγαίου, της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων.

Ο εξελίξεις, που διαγράφονται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είναι προβληματικές και επικίνδυνες για τα λαϊκά συμφέροντα.

Βεβαίως, η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως άλλωστε έκανε και η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζεται καθησυχαστική και ισχυρίζεται πως οι «πλάτες» των ισχυρών μας συμμάχων, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, θα μας προστατέψουν από την τουρκική επιθετικότητα. Κάνει πως δεν βλέπει πως με αυτές τις «πλάτες» η τουρκική αστική τάξη έχει «γκριζάρει» το Αιγαίο, με αυτές συνεχίζεται η κατοχή του 40% της Κύπρου, με αυτές υπογράφηκε το απαράδεκτο τουρκο-λιβυκό σύμφωνο, που καταπατά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Και βέβαια, με αυτές τις «πλάτες» η τουρκική αστική τάξη επεμβαίνει στρατιωτικά στη Λιβύη, στη Συρία, στο Ιράκ και αμφισβητεί συνολικά τη συμφωνία της Λοζάνης, μεταξύ των άλλων και τα σύνορα στον Εβρο, όπως φάνηκε από τα πρόσφατα γεγονότα και τον σχεδιασμό της τουρκικής κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει το προσφυγικό πρόβλημα ως μέσο για την προώθηση των στρατηγικών της επιδιώξεων.

Αυτοί, οι «σύμμαχοί» μας, μπορεί να αποδεικνύονται «διαβολικά καλοί» για την άρχουσα τάξη της χώρας, που επεκτείνει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες και αυξάνει τα κέρδη της, μέσα στην «αγέλη» του ευρωατλαντισμού.

Είναι όμως, την ίδια ώρα, καταστροφικοί για τα κυριαρχικά δικαιώματα, την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού μας, όπως και των γειτονικών λαών.

Είναι το ίδιο το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ που έχουν εμπλακεί σε μια όλο και πιο γενικευμένη αντιπαράθεση με άλλες ισχυρές παγκόσμιες δυνάμεις, όπως είναι η Κίνα και η Ρωσία.

Στόχο όλοι τους έχουν να κερδίσουν τα δικά τους μονοπώλια μεγαλύτερα μερίδια στις αγορές, να παραμερίσουν τους ανταγωνιστές τους, από τις πηγές Ενέργειας και ορυκτού πλούτου, από τους δρόμους μεταφοράς των καυσίμων και των εμπορευμάτων.

Είναι, λοιπόν, διακηρυγμένη η πρόθεσή τους να «κρατήσουν» την Τουρκία στον δικό τους «άξονα», μακριά από την «κακόβουλη», όπως την χαρακτηρίζουν, «επιρροή» της Ρωσίας. Η οποία Τουρκία φαίνεται να ξέρει να παίζει καλά και πολύπλευρα το παιγνίδι της για λογαριασμό της άρχουσας τάξης της.

Μέσα σ' αυτόν τον «μύλο» των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, της οικονομικής και πολιτικο-στρατιωτικής αναμέτρησης μεγάλων και ξένων προς τους λαούς συμφερόντων, έχουν χωθεί βλέπετε, για τα καλά, οι αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Τουρκίας και οι κυβερνήσεις που τις υπηρετούν μέσα στις δυο χώρες.

Ο δικός τους στόχος είναι να αναβαθμίσουν τη θέση και τα κέρδη του κεφαλαίου. Ανταγωνίζονται για το ποια χώρα θα γίνει «κόμβος» Ενέργειας. Αν θα περάσουν απ' εδώ ή από εκεί οι αγωγοί Ενέργειας. Αν θα κερδίσουν απ' αυτό οι καπιταλιστές της μιας ή της άλλης πλευράς.

Εχοντας ως «πυξίδα» αυτόν το ρόλο, η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που είχε χαρακτηριστεί και «μεντεσές στα Βαλκάνια» για τα συμφέροντα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, προχώρησε στην επιζήμια συμφωνία των Πρεσπών, για να περαστεί το ταχύτερο η ΝΑΤΟική «θηλιά» σε μια ακόμη χώρα.

Το ίδιο «άστρο» έχει οδηγό και η κυβέρνηση της ΝΔ, που προωθεί τον αγωγό «EastMed», καθώς και την παράδοση της Αλεξανδρούπολης και των Ναυπηγείων της χώρας στα στρατιωτικά και επιχειρηματικά «νύχια» του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Κανένα όφελος δεν έχουν οι λαοί, ούτε της Ελλάδας, ούτε της Τουρκίας, ούτε κάποιας άλλης χώρας, τόσο από τα αλισβερίσια, όσο και από τις «κλοτσοπατινάδες» των εκμεταλλευτών, των αστικών τάξεων.

Αντίθετα, κινδυνεύουν τόσο από θερμά επεισόδια ή πιο γενικευμένες συγκρούσεις, που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, όπως και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας όσο κι από τις συμφωνίες άνευ αρχών, που γίνονται στο σκοτάδι, με την καθοδήγηση και τις προτροπές των «ισχυρών συμμάχων» και τη «σημαία» της «συνεκμετάλλευσης».

Μονάχα που μιλώντας για αυτό, δεν μιλάμε φυσικά για το κοινό όφελος των δύο λαών, όπως επιχειρείται να περάσει στο μυαλό των εργαζομένων και της νεολαίας, όταν ακούν τη λέξη «συνεκμετάλλευση»...

Μιλάμε για συμφωνίες που θα «βάλουν χέρι» στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ώστε να στρωθεί ο δρόμος στις μεγάλες εταιρείες να αρπάξουν τον πλούτο της περιοχής στις τσέπες τους, που θα ανοίξουν τον δρόμο για νέες συγκρούσεις και μεγαλύτερης έκτασης πολεμικές εμπλοκές.

Ακριβώς γιατί τέτοιες συμφωνίες όχι μόνον δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά υποθηκεύουν και ναρκοθετούν το ίδιο το μέλλον των λαών, τη ζωή τους, το περιβάλλον, που στις συνθήκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης καταστρέφεται.

Η θέση του ΚΚΕ είναι πως οι λαοί της Ελλάδας και της Τουρκίας, των άλλων βαλκανικών χωρών, πρέπει να δυναμώσουν και να συντονίσουν την κοινή τους πάλη, ενάντια στους εκμεταλλευτές, στις συμμαχίες τους.

Να κλείσουν ερμητικά στο «αμπάρι» της Ιστορίας τις αιτίες που προκαλούν τους πολέμους και τις αιματοχυσίες.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση, οι εργαζόμενοι έχουμε κοινούς στόχους. Διεξάγουμε κοινή πάλη ενάντια στις ξένες βάσεις, ενάντια στα ξένα στρατεύματα, στις αλλαγές συνόρων, στη συμμετοχή των χωρών μας σε ιμπεριαλιστικά σχέδια και οργανώσεις.

Αγωνιζόμαστε ενάντια σε ένα σύστημα που σε καιρό ειρήνης μακελεύει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και σε καιρό πολέμου μακελεύει τους ίδιους τους λαούς και τις χώρες.

Σήμερα, διέξοδο και απαντήσεις στις σύγχρονες προκλήσεις και στα μεγάλα εργατικά - λαϊκά προβλήματα μπορεί να δώσει μόνο η πρόταση πάλης του ΚΚΕ για την εργατική εξουσία, τον Σοσιαλισμό.

Πόσο ακόμα θα υποφέρουμε από διλήμματα όπως:

-- «Να σωθούν τα κέρδη ή οι ανθρώπινες ζωές;»

-- «Να ψάξω μία δουλειά εδώ ή να μεταναστεύσω;»

-- «Να χάσω τη δουλειά και να απολυθώ ή να δεχτώ την εκ περιτροπής εργασία και τη μείωση μισθού;»

Δέκα χρόνια κρίσης τα διαδέχεται τώρα μια νέα κρίση. Ενας νέος βούρκος φτώχειας, ανασφάλειας, ανεργίας αλλά και άγριων ανταγωνισμών και πολέμων, καταστροφής του περιβάλλοντος. Αυτό που τώρα χρειάζεται είναι η ορμητική είσοδος στον αγώνα.

Η ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας εργατών, αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, φτωχών αγροτών απέναντι στον κοινό αντίπαλο: Το μεγάλο κεφάλαιο, την εξουσία του, τις κυβερνήσεις του.

Η πάλη για τα άμεσα, ζωτικά προβλήματα των εργατικών - λαϊκών οικογενειών μπορεί να γίνει αποτελεσματική, όσο βάζει στο στόχαστρο τους μεγάλους ενόχους, όσο συγκεντρώνει δυνάμεις απέναντι στο ίδιο το σύστημα.

Οι μέρες θα κυλάνε σε βάρος του λαού, όσο δεν μπαίνει αυτός να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

Με την πάλη του, την Κοινωνική Συμμαχία, για το ξήλωμα όλου του αντεργατικού οπλοστασίου που αξιοποιεί σήμερα η εργοδοσία.

Υπάρχει πλέον πείρα. Εχουμε δει όλων των ειδών τις κυβερνήσεις που εκλέχτηκαν με όλων των ειδών τις διακηρύξεις. Αυτή η πείρα δεν πρέπει να επιτρέψουμε να πάει στράφι.

Μπορεί να γίνει όπλο αν μεταφραστεί σε συμμετοχή στην πάλη, στο κίνημα, στο Σωματείο, στον Αγροτικό Σύλλογο, στους φορείς των γυναικών, των φοιτητών, των μαθητών αποφασίζοντας ότι έχουμε μία ζωή μόνο και θα παλέψουμε για να τη ζήσει ο λαός μας όπως του αξίζει.

Για να βγούμε από τον σημερινό βούρκο και να ζήσουμε επιτέλους όπως αρμόζει σε έναν λαό που έχει πληρώσει ήδη πολλά και δεν αντέχει να πληρώνει άλλο τα σπασμένα της νέας κρίσης.

Γιατί η δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, η δωρεάν Υγεία για όλους, η δωρεάν, ολόπλευρη μόρφωση όλων των παιδιών, η ειρήνη και η συνεργασία με τους γειτονικούς λαούς δεν είναι για εμάς εκθέσεις ιδεών.

Είναι σκοπός της πάλης μας, της ύπαρξης του ΚΚΕ. Γιατί οι σύγχρονες κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες σήμερα ασφυκτιούν μέσα στον καπιταλισμό. Ενα σύστημα που έχει κακογεράσει και ξερνάει μόνο βάσανα για τους πολλούς.

Γιατί, καλύτερη ζωή και αξιοπρέπεια σήμερα, σημαίνει πριν απ' όλα ένα πράγμα: Πάλη για τον Σοσιαλισμό.

Αυτόν τον δρόμο ανοίγουμε σήμερα πρωτοστατώντας στην πάλη για κάθε πρόβλημα. Δείχνοντας με περισσότερες πλέον αποδείξεις και από την περίοδο της πανδημίας ότι το σημερινό σύστημα χρεοκοπεί.

Φαντάζει ισχυρό, τόσο όσο ο λαός δεν δοκιμάζει τη δύναμή του. Τόσο όσο ο λαός δεν ανασαίνει. Οσο αφήνεται να τον ποδοπατούν και να τον δολοφονούν όπως τον Τζόρτζ Φλόιντ στις ΗΠΑ. Αν ο λαός αντιδράσει για να ανασάνει, τότε σίγουρα θα νιώσουν καυτή αυτήν την ανάσα.

Προχωράμε, λοιπόν, μόνο μπροστά. Με το ΚΚΕ σταθερά. Εδώ είναι η δύναμη, η προοπτική, η ελπίδα.