Το σύνθημα που ακούστηκε δεκάδες φορές ήταν «Ο λαός απαιτεί: Οι ναζί στη φυλακή», με τους χιλιάδες συγκεντρωμένους να στέλνουν το μήνυμα της δικής τους ετυμηγορίας: «Είναι ένοχοι γιατί είναι φασίστες». Μια κινητοποίηση - παρακαταθήκη για το αύριο, για την αναγκαία επαγρύπνηση που πρέπει να δείξουν η εργατική τάξη και ο λαός απέναντι στα μαντρόσκυλα του κεφαλαίου, με επίγνωση ότι «δεν ξεμπερδέψαμε με τους φασίστες», όπως τονίστηκε και μετά τη δικαστική απόφαση. Στο δρόμο βρέθηκαν εργαζόμενοι που άφησαν τις δουλειές τους, αψηφώντας απειλές της εργοδοσίας και συμμετέχοντας στις στάσεις εργασίας που προκηρύχθηκαν από τα σωματεία τους. Φοιτητές και μαθητές που μετέφεραν το μάθημα από την τάξη στο δρόμο. Αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, που μια ζωή παλεύουν ενάντια στο φασισμό. Ολοι μαζί βρέθηκαν από το πρωί στους Αμπελόκηπους, συγκροτώντας το τεράστιο αυτό λαϊκό ποτάμι καταδίκης του φασισμού και του συστήματος που τον γεννά.
Ηταν ακριβώς η στιγμή που, όχι τυχαία, μπήκε σε εφαρμογή το προβοκατόρικο σχέδιο διάλυσης της τεράστιας συγκέντρωσης από την αστυνομία, με τις «αύρες» να ψεκάζουν και τα ΜΑΤ να ρίχνουν αδιακρίτως χημικά στο πλήθος, με αφορμή τις γνώριμες ενέργειες μιας ολιγομελούς ομάδας κουκουλοφόρων. Ενα σχέδιο που όμως συνάντησε την αποφασιστικότητα του λαού να διαδηλώσει, κι έτσι έπεσε στο κενό.
Συγκροτημένα, οργανωμένα, κάτω από τα πανό των σωματείων και των μαζικών φορέων, το συλλαλητήριο κατευθύνθηκε προς το Σύνταγμα. «Εσπασε η βιτρίνα του καπιταλισμού, βρώμισε ο τόπος με μπόχα φασισμού», φώναζαν οι διαδηλωτές, πανηγυρίζοντας και τραγουδώντας μαζί με περαστικούς, μαζί με εργαζόμενους που έβγαιναν στα μπαλκόνια και χειροκροτούσαν. «Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και δεν θα ξεχάσουμε. Δεν εφησυχάζουμε. Δυναμώνουμε τον αγώνα. Γιατί οι προϋποθέσεις που δημιούργησαν τη Χρυσή Αυγή εξακολουθούν να υπάρχουν», ακούγεται ξανά και ξανά.