Αν κάτι φάνηκε καλύτερα με αφορμή την πανδημία, είναι η σαπίλα ενός συστήματος που δεν μπορεί να ικανοποιήσει ούτε τις στοιχειώδεις λαϊκές ανάγκες, σκάβοντας ακόμα και ομαδικούς τάφους για να θάψει τα θύματα της πολιτικής που θυσιάζει την υγεία του λαού στα κέρδη των ομίλων. Αυτή η πραγματικότητα διαπερνά οριζόντια όλα τα καπιταλιστικά κράτη και τις αστικές κυβερνήσεις, όλες τις εκδοχές και αποχρώσεις της αστικής διαχείρισης.

Μέσα σε αυτό το κλίμα έρχεται λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ και εκφωνεί ύμνους για τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας για την διαχείριση της πανδημίας. Σύμφωνα με την «Αυγή», η ισπανική κυβέρνηση παίρνει «μέτρα στήριξης της κοινωνίας» στην πανδημία, είναι γενναία και ενισχύεται το «κοινωνικό κράτος». Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική. Για παράδειγμα, τα κονδύλια που ανακοινώνει η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Σάντσεθ - «Ποδέμος» ως «μέτρα στήριξης της κοινωνίας» μέσα από τον προϋπολογισμό, είναι στην πλειοψηφία τους μέτρα ενίσχυσης των μονοπωλίων, όπως και σε όλα τα άλλα κράτη της ΕΕ. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά, όπως και στην Ελλάδα, τα στοιχεία δείχνουν ότι το διάστημα από το πρώτο κύμα της πανδημίας έως τώρα τίποτε δεν άλλαξε στα δημόσια συστήματα Υγείας, στους τόπους δουλειάς, στις λαϊκές γειτονιές, με αποτέλεσμα τα λαϊκά στρώματα να πλήττονται ακόμα περισσότερο από το δεύτερο κύμα, με αύξηση των θανάτων καθημερινά, που συνολικά ξεπερνούν τις 35.000! Καλά τα παραμύθια, επομένως, αλλά ο ...δράκος της πανδημίας το κάνει ακόμα πιο δύσκολο να γίνουν πιστευτά.