Οι οσμές από τα πετρελαιοειδή είναι αισθητές, ενώ ο ένας και μοναδικός δρόμος εισόδου στην πόλη επιβαρύνεται ολοένα και παραπάνω από τα βυτιοφόρα. «Μιλάμε για την καθημερινή οσμή, τα πτητικά αέρια, την επιβάρυνση της ατμόσφαιρας, χωρίς να λογαριάζουμε βέβαια τι θα συμβεί σε περίπτωση έκρηξης, ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. Οι 150.000 τόνοι πετρελαίου αποτελούν μια ωρολογιακή βόμβα για την περιοχή όλου του Πειραιά, όχι μόνο του Περάματος», προσθέτει η Ειρήνη, δείχνοντας τις ευθύνες κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, που δεν έχουν πάρει κανένα μέτρο.

Θυμίζει μάλιστα ότι από το 2017 «που ξεκίνησε αυτή η ιστορία έχουμε μετρήσει τέσσερις πυρκαγιές στο Πέραμα, πολύ κοντά στα καζάνια», με τους κατοίκους να τρέμουν στην ιδέα πού θα σταματήσει ένα κακό αν ξεκινήσει... Τα σωματεία και οι φορείς που απαιτούν την απομάκρυνση των καζανιών επικαλούνται και επιστημονικές εισηγήσεις, που σημειώνουν την εδώ και χρόνια παρατήρηση υψηλής συγκέντρωσης βαρέων μετάλλων σε ασθενείς από τις περιοχές Περάματος και Κερατσινίου, ενός επιβαρυντικού παράγοντα για ανάπτυξη καρκίνου.

Δείχνοντας την προσήλωση κυβέρνησης και Τοπικής Διοίκησης στα επενδυτικά σχέδια που έχουν οδηγήσει σε αυτήν την κατάσταση, η Ειρήνη αναφέρει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα το ότι η δημοτική αρχή διαχωρίζει τα καζάνια σε «ενεργά» και «ανενεργά», και έτσι απορρίπτει το δίκαιο λαϊκό αίτημα για συνολική μετεγκατάστασή τους. «Απορρίπτει τη διεκδίκηση των σωματείων να πάψει η οποιαδήποτε βιομηχανική δραστηριότητα, να αλλάξει η χρήση γης, να χαρακτηριστούν ελεύθεροι χώροι και να αξιοποιηθούν για τις ανάγκες αναψυχής του λαού».

Στα παραπάνω προβλήματα προσθέτει και την υφαρπαγή - με ευθύνη κυβερνήσεων και δημοτικής αρχής - ακόμα και των τελευταίων ελεύθερων χώρων για το λαό του Περάματος: Του «Αρμού», μιας στενής παραλιακής λωρίδας που δίνει διέξοδο στη θάλασσα ανάμεσα στις περιφράξεις που υψώνονται μεταξύ της πόλης και του λιμανιού, μέρος της οποίας παραχωρείται στην COSCO. Και του παλιού νεκροταφείου, που αντί να γίνει χώρος αναψυχής μετατρέπεται σε σκουπιδότοπο, στο πλαίσιο της αντιδραστικής πολιτικής διαχείρισης των απορριμμάτων.

Οι κινητοποιήσεις που αναπτύσσονται αμείωτες το τελευταίο διάστημα από το λαό του Περάματος, από σωματεία και φορείς, σε συντονισμό με αντίστοιχες δράσεις σε γειτονικούς δήμους, «έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι δεν συμβιβαζόμαστε με την μπόχα και τις καρκινογόνες ουσίες που πνίγουν τις γειτονιές και τα σχολεία μας», λέει η Ειρ. Καλαϊτζή. «Αγωνιζόμαστε ενάντια στις πρακτικές και τις αποφάσεις κυβέρνησης, Περιφέρειας (ΝΔ) και δημοτικής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ), που έχουν μετατρέψει τις γειτονιές μας σε ωρολογιακές βόμβες. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να παίζει με την υγεία και τη ζωή μας. Συντονίζουμε τη δράση μας».

Εξι χρόνια τώρα σε Κερατσίνι - Δραπετσώνα, οι κάτοικοι ζουν με την αποπνικτική δυσοσμία που αναδίνεται από τη βιομηχανική δραστηριότητα της «Oil One» και άλλων επιχειρηματικών ομίλων στις εγκαταστάσεις της μέσα στην έκταση του πάρκου των Λιπασμάτων. Τις μέρες που η θερμοκρασία ανεβαίνει, τα πιο κοντινά σπίτια δεν μπορούν καν να ανοίξουν ένα παράθυρο να πάρουν αέρα, ενώ δάσκαλοι έχουν καταγγείλει ακόμα και λιποθυμίες μαθητών στα σχολεία. Τα αποτελέσματα των μετρήσεων από τον «Δημόκριτο» και το Αστεροσκοπείο Αθηνών δείχνουν ότι η περιοχή μετατρέπεται σε «θάλαμο αερίων»: Θειούχες πτητικές ενώσεις που προέρχονται από επεξεργασία και καύση πετρελαιοειδών, βενζόλιο που κάποιες μέρες ξεπερνάει τα επιτρεπτά όρια, ουσίες που συσσωρεύονται και προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στον ανθρώπινο οργανισμό.

«Τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έχουν τεράστιες ευθύνες για το διαρκές έγκλημα», μας λέει ο Παναγιώτης Καραγιαννίδης, εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στον δήμο Κερατσινίου - Δραπετσώντας. Και μας θυμίζει το χρονικό αυτού του εγκλήματος, που, όπως λέει, «επιβεβαιώνει ότι όλες οι κυβερνήσεις υπηρετούν τον ίδιο δρόμο»: Επί συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (2012 - 2015) έγινε αλλαγή των χρήσεων γης στο χώρο των Λιπασμάτων (βιομηχανίες χαμηλής όχλησης - τροπολογία Μανιάτη), που άνοιξε τον δρόμο για την αδειοδότηση της «Oil One». Η μελέτη και η αδειοδότηση εγκρίθηκαν από την περιφερειακή αρχή Σγουρού (ΠΑΣΟΚ). Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (2015 - 2019) έδωσαν άδεια για αποθήκευση μαζούτ στη δεξαμενή 14 στη Δραπετσώνα, παρείχαν επιχορηγήσεις ύψους 2 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό για εκσυγχρονισμό των υποδομών της, επέκτειναν τη διάρκεια παραμονής της για 20 χρόνια, απέρριψαν μαζί με τη ΝΔ την τροπολογία του ΚΚΕ για απαλλοτρίωση του συνόλου της έκτασης των 640 στρ. χωρίς αποζημίωση. Η σημερινή περιφερειακή αρχή της ΝΔ (Πατούλη), συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποίησε διατάξεις του περιβαλλοντοκτόνου νόμου της ΝΔ, τροποποιώντας τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για μια ακόμη φορά και δίνοντας τη δυνατότητα στην εταιρεία να ρίχνει τα απόβλητα κατευθείαν στη θάλασσα κι όχι στο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ!

Ο Π. Καραγιαννίδης στέκεται και στις ευθύνες της δημοτικής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ). Αναδεικνύει ότι συστηματικά καλλιεργεί εφησυχασμό και αυταπάτες, «έβαζε τρικλοποδιές στο μαζικό κίνημα, την ώρα που εκφράζονταν με διάφορους τρόπους οι αγωνιστικές διαθέσεις εργατικών σωματείων και μαζικών φορέων με αίτημα την απομάκρυνση εδώ και τώρα των εγκαταστάσεων της "Oil One" και άλλων ρυπογόνων δραστηριοτήτων. Την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, εξωράιζε την πολιτική του κυρίως μέσω της παραχώρησης των 82 στρ. του παραλιακού μετώπου, κάνοντας φιέστες με τον τότε πρωθυπουργό, συμβάλλοντας στη μείωση των απαιτήσεων, και ενώ η κυβέρνησή του νομοθετούσε τα παραπάνω και ιδιωτικοποιούσε παραπέρα το λιμάνι του Πειραιά».

Στον αντίποδα αυτών των σχεδιασμών ο λαός της περιοχής, με τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς του, δίνει τη μάχη για να ανασάνει. «Η πάλη του λαού στο Κερατσίνι, στη Δραπετσώνα για να απαλλαγεί από τα "καζάνια του θανάτου", από τα σκουπίδια που ετοιμάζονται να φέρουν στην αυλή του, η πάλη του λαού συνολικότερα, πρέπει να συναντηθεί με την πάλη ενάντια στην πολιτική που τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματά του, για έναν δρόμο ανάπτυξης που θα έχει στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών κι όχι τα κέρδη μιας χούφτας παράσιτων», αναφέρει ο Π. Καραγιαννίδης.

Για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει το φαραωνικό έργο της επέκτασης της προβλήτας κρουαζιέρας της COSCO στην Πειραϊκή, που εντάσσεται στη σύμβαση παραχώρησης του λιμανιού, μας μίλησε ο Αλέκος Κοτέας, εκλεγμένος με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στο Δημοτικό Συμβούλιο Πειραιά. Μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν οι αρνητικές επιπτώσεις στον θαλάσσιο χώρο, μέσα από τις επιχωματώσεις και βυθοκορήσεις, που μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες ακόμα στη δημόσια υγεία, βάσει των μετρήσεων που έχει πραγματοποιήσει το ΕΛΚΕΘΕ. Επίσης, η αλλοίωση της ακτογραμμής της Πειραϊκής Ακτής, καταστρέφοντας το φυσικό και αρχαιολογικό τοπίο της Πειραϊκής, που είναι πηγή ανάσας για κατοίκους και επισκέπτες. Η αύξηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, που λειτουργεί ακόμα πιο επιβαρυντικά σε ένα αστικό κέντρο όπως του Πειραιά που στερείται ελεύθερους χώρους πρασίνου - αναψυχής. Υποβάθμιση του αρχαιολογικού μνημείου του τάφου του Θεμιστοκλή, ενώ θα έπρεπε να αναδειχθούν το ίδιο το μνημείο, ο περιβάλλων χώρος και η διαδρομή. Αλλά και η κυκλοφοριακή επιβάρυνση από τα φορτηγά τροφοδοσίας των πλοίων και τα πούλμαν που μεταφέρουν τουρίστες, όταν ήδη η πόλη έχει επιβαρυμένο οδικό δίκτυο, αλλά και μη συχνή αστική συγκοινωνία.

Απέναντι στο έργο έχει εκφραστεί σθεναρή αντίσταση με τους αγώνες των κατοίκων στην περιοχή. Και μπορεί τα έργα να έχουν ανασταλεί προσωρινά με δικαστική απόφαση, όμως όπως επισημαίνει ο Αλ. Κοτέας, δεν χωράει κανένας εφησυχασμός. «Οι όποιες αποφάσεις γίνονται εύκολα κουρελόχαρτο με μια τροπολογία ή με μια φωτογραφική διάταξη στη Βουλή υπέρ του κεφαλαίου», αναφέρει. Και τονίζει την ανάγκη να δυναμώσει ο αγώνας «ενάντια στο σύνολο των σχεδιασμών του κεφαλαίου, από την Πειραϊκή μέχρι την Ελευσίνα για τα λιμάνια και τα ναυπηγεία, αλλά και για να αναδειχθεί η δυνατότητα που υπάρχει να καλυφθούν οι σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες, με το λιμάνι του Πειραιά να είναι περιουσία του λαού». Οπως εξηγεί, αυτή η γραμμή πάλης μπορεί να δώσει διέξοδο, «να μην περάσει μια λογική "μακριά από την αυλή μου" και η όποια εναντίωση να εξαντλείται μόνο στην κατασκευή προβλήτας κρουαζιέρας στην Πειραϊκή, αλλά να μπαίνουν στο στόχαστρο του αγώνα το σύνολο των επιχειρηματικών σχεδιασμών.

Ακριβώς αυτός ο αγώνας θα δίνει προοπτική, θα διαμορφώνει αντοχή και συνέχεια στον αγώνα, απέναντι στους όποιους ελιγμούς του κράτους, των επιχειρηματικών ομίλων, της δημοτικής αρχής αλλά και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπωλιακά μεγαθήρια που λυμαίνονται την περιοχή.

Τα σωματεία, οι μαζικοί φορείς που βρίσκονται διαρκώς σε κινητοποιήσεις από όταν έγιναν γνωστά τα εγκληματικά σχέδια για την Πειραϊκή διεκδικούν να σταματήσουν οριστικά τα έργα επέκτασης της προβλήτας κρουαζιέρας, καθώς και κάθε έργο του master plan της COSCO, που επιβαρύνουν τη ζωή των εργαζομένων. Να μην αποδεχτούν οι εργαζόμενοι όλους τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς που επιβαρύνουν την περιοχή του Πειραιά, που οδηγούν σε νέους κινδύνους για τη ζωή, την εργασία και τα δικαιώματά μας. Να προστατευθούν και να αναδειχθούν το ταφικό μνημείο του Θεμιστοκλή και η θαλάσσια περιοχή του Κονώνειου Τείχους, με ελεύθερη πρόσβαση για όλους. Να δημιουργηθούν νέοι χώροι πρασίνου, αναψυχής, πολιτισμού και αθλητισμού, αξιοποιώντας το υπάρχον γηπεδικό και κτιριακό απόθεμα του δήμου Πειραιά».