Κουβέντες καθαρές, σταράτες, από εργαζόμενους και εργαζόμενες που βρίσκονταν στα μαζικά μπλοκ των συνδικάτων στη συγκέντρωση της Αθήνας. Κουβέντες που πηγάζουν από τον αγωνιστικό ενθουσιασμό που προκάλεσε το ογκώδες συλλαλητήριο.

Ο Σάββας Χ., 22 ετών, υδραυλικός ένα χρόνο δουλεύει σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία που έχει αναλάβει ένα από τα μεγάλα έργα στην Αττική. «Στα μεγάλα έργα που δουλεύω ζούμε το 10ωρο και το 12ωρο. Είναι καθημερινότητά μας αυτό που θέλουν τώρα να το κάνουν και νόμο και ξέρουμε τα αποτελέσματα γι' αυτό παλεύουμε όχι μόνο για την υπεράσπιση του 8ωρου, αλλά για 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο. Το σώμα μας φθείρεται πιο γρήγορα. Γερνάμε πριν την ώρα μας. Τα εργατικά "ατυχήματα" είναι συχνά. Βλέπω συναδέλφους στις 10 το πρωί στο διάλειμμα να τρέμουν ήδη τα πόδια τους από την κούραση και αναγκάζονται να συνεχίσουν για να μην απολυθούν. Ο μάστορας που δουλεύω είναι 55 ετών και λέει "άντε να βγω στη σύνταξη". Ομως, εγώ όταν θα καταφέρω να πάω στην ηλικία του θα θέλω άλλα 12 χρόνια για να πω ότι θα βγω στη σύνταξη. Θα αντέξω; Γι' αυτό ειδικά για τη νέα γενιά είναι κυριολεκτικά αιτία πολέμου τα μέτρα αυτά. Δεν θα περάσουν».

Οι εργαζόμενοι της εργολαβικής εταιρείας INVITE, η οποία έχει αναλάβει την τεχνική υποστήριξη και συντήρηση 5 μεγάλων νοσοκομείων και δημόσιων οργανισμών, έχουν δικό τους μπλοκ στη συγκέντρωση. Αντιμετωπίζουν την απληρωσιά καθώς η εργοδοσία τούς έχει σταθερά «μέσα», ενάμιση μήνα, ενώ προσπαθεί να τους τρομοκρατήσει με απολύσεις. Ο Κώστας, 23 ετών, απολύθηκε στις 21 Μάρτη. «Ημουν απλήρωτος πάνω από ένα μήνα. Τους είπα ότι δεν μπορώ να μετακινηθώ γιατί δεν έχω λεφτά ούτε για εισιτήρια και μετά από λίγη ώρα μου είπαν "πέρνα να πάρεις την απόλυσή σου". Με τα μέτρα που έρχονται τώρα υπέρ της εργοδοσίας θα θέλουν να καθίσουν τελείως στο σβέρκο μας. Θέλουν να καταθέτεις τη ζωή σου στη δουλειά για τα κέρδη του εργοδότη. Θα τους αφήσουμε; Νομίζω ότι με τη σημερινή μας απεργία πήραν το μήνυμα. Είμαστε εδώ και λέμε στην εργοδοσία, στην κυβέρνηση, στα άλλα κόμματα που καλυμμένα ή όχι στηρίζουν αυτά τα κυβερνητικά μέτρα, να το ξεχάσουν ότι θα σκύψουμε το κεφάλι».

Το δικό τους μπλοκ είχαν και οι εργαζόμενοι της εταιρείας παροχής υπηρεσιών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα «FIRST DATA», με πάνω από 1.000 υπαλλήλους και πολλά κέρδη. Ο Κώστας Φ. μας είπε: «Το 90% των συναδέλφων δουλεύει με τηλεργασία 10 με 12 ώρες. Δεν υπάρχει προσωπική ζωή. Εχεις τελειώσει το ωράριό σου και σε παίρνει κάποια στιγμή ο εργοδότης τηλέφωνο και σου λέει να μπεις στο σύστημα για 2 με 3 ώρες ακόμα, για να βγάλεις τη δουλειά και ...θα τα βρούμε. Αυτά τώρα πάνε να τα κάνουν νόμο. Πρόσφατα η εταιρεία απέλυσε 20 συναδέλφους που ήταν καρκινοπαθείς, με σκλήρυνση κατά πλάκας, κοντά στη σύνταξη, πολύτεκνοι, ως "μη αποδοτικούς". Είμαστε σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και σήμερα δίνουμε πιο ηχηρή απάντηση. Κανένας μόνος του απέναντι στην εργοδοσία, με σχέδιο και αγώνα μπορούμε να διεκδικήσουμε το δίκιο μας».

Ο 30χρονος Πέτρος, μεταλλεργάτης, που δουλεύει εδώ και δύο χρόνια στην ΠΥΡΚΑΛ με συμβάσεις ακόμα και 20ήμερες, που προς το παρόν ανανεώνονται, θα προσθέσει: «Το "δεν γίνεται τίποτα" δεν ισχύει. Και η σημερινή απεργία για τον γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς δείχνει ότι εμείς έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω. Και το ξέρουν. Εχουν τον φόβο μας γι' αυτό ενισχύουν την καταστολή, προσπαθούν να χτυπήσουν τα συνδικάτα και να πείσουν τους νέους να βγάζουν την οργή τους μέσα από τα ανώδυνα social media».

Η Σοφία Ζ., ειδικευόμενη παιδίατρος στο Νοσοκομείο Παίδων «Αγ. Σοφία» και μητέρα ενός παιδιού 14 μηνών, θυμίζει: «Στους νοσοκομειακούς γιατρούς ήδη έχει νομοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως οργάνωση του χρόνου εργασίας το 12ωρο. Σε εξοργίζει να ξέρεις ότι ενώ με την πρόοδο της τεχνολογίας, της επιστήμης και βέβαια την αυτονόητη κάλυψη έστω των κενών, θα μπορούσες να δουλεύεις ανθρώπινα, λιγότερες ώρες, υπόθεση ζωτικής σημασίας για μια νέα μητέρα και να έχεις περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να σε αναγκάζουν να δουλεύεις νύχτα με νύχτα. Πραγματικά ο αγώνας για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι αλληλένδετος με τον αγώνα ενάντια στα αντεργατικά μέτρα. Είναι υπόθεση του κάθε εργαζόμενου και είναι στο χέρι μας να τα καταφέρουμε».

Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους υπήρχαν αρκετοί που συμμετείχαν για πρώτη φορά σε Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, όπως η Φωτεινή, σπουδάστρια στην ΕΠΑΣ ΟΑΕΔ Ρέντη, η οποία δηλώνει «συγκινημένη που βρέθηκε μαζί με τόσους άλλους που παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Ο αγώνας που δίνουμε, για το άνοιγμα των σχολών μας, ενάντια στην υποβάθμιση του πτυχίου μας, αλλά και για την υπεράσπιση του 8ωρου δεν είναι μόνο για εμάς, αλλά και για τις επόμενες γενιές».

Στο ίδιο κλίμα και η Ελευθερία, πρωτοετής φοιτήτρια του Παιδαγωγικού, που συμμετείχε επίσης για πρώτη φορά. «Είναι πολύ ενθαρρυντικό, υπάρχει μεγάλη απήχηση, ειδικά σε συνθήκες πανδημίας και αυτό δίνει κουράγιο για τη συνέχεια», τόνισε. «Βρίσκομαι εδώ για να στηρίξω τον αγώνα των εργαζομένων, για να τιμήσουμε την ιστορική μνήμη και να παλέψουμε για την υπεράσπιση του 8ωρου. Διεκδικούμε ακόμα να ανοίξουν οι σχολές, μιας και δεν έχω δει ακόμα πώς είναι το πανεπιστήμιο...».