To "σπάσιμο" του οχτάωρου, που "ντε φάκτο" έχει επιβληθεί σε μια σειρά εργασιακούς χώρους, σ' ένα πλήθος παραλλαγών, συμπαρασύρει το σύνολο των κατακτήσεων. Αυτό λέει η εμπειρία, αυτό ακριβώς επιδιώκει η κυβέρνηση, προωθώντας και την "ντε γιούρε" κατάργηση του σταθερού χρόνου απασχόλησης, με τη λεγόμενη συνολική διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες ανθρώπων, που ήδη εργάζονται κάτω από τέτοιες συνθήκες, που ήδη έχουν μετατραπεί σε "απασχολήσιμους".

Η Λέλα Κωνσταντάρα εργάζεται 30 χρόνια στην πλεκτοβιομηχανία ΜΠΑΡΚΟ στο Περιστέρι. "Απ' την αρχή του χρόνου - θα πει - ο εργοδότης μάς κόβει κάθε μέρα 1 ώρα και 20 λεπτά. Δηλαδή, 4 μεροκάματα μείον το μήνα.Δικαιολογείται ότι δεν υπάρχει δουλιά και επειδή μας "πονάει" και δε θέλει τάχα να κάνει απολύσεις, γι' αυτό μείωσε τις ώρες. Για μένα αυτή η μείωση του ωραρίου σημαίνει 30.000 δραχμές λιγότερα το μήνα. Ηταν που ήταν χαμηλός μισθός, χάνουμε τώρα και αυτά. Ταυτόχρονα έχουμε και 4 ένσημα λιγότερα το μήνα.Εχουμε ορισμένες συναδέλφισσες που είναι κοντά για να βγουν στη σύνταξη και είναι σοβαρό πρόβλημα γι' αυτές, να χάνουν 4 ένσημα το μήνα. Από τη μια ο εργοδότης να λέει πως αν δε δεχτούμε τη μείωση θα αναγκαστεί να κάνει απολύσεις, απ' την άλλη η ανεργία που επικρατεί σπέρνει το φόβο και την ανασφάλεια στις εργαζόμενες. Εχουμε συναδέλφισσες που απολύθηκαν παλαιότερα απ' την ΜΠΑΡΚΟ και 1,5 χρόνο τώρα δεν μπορούν να βρουν δουλιά. Εκεί πατάνε οι εργοδότες".

Ενα απ' τα επιχειρήματα που σερβίρονται απ' την κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την κατάργηση του 8ωρου είναι το ότι οι αλλαγές στο ωράριο θα γίνονται με τη "σύμφωνη γνώμη" των εργαζομένων. Σε αυτό αποστομωτική είναι η απάντηση της Αγγελικής Σαμιώτη,εργαζόμενης στη βιομηχανία ετοίμων ενδυμάτων ΔΟΥΡΟΣ στην Πάτρα, που θα μας πει: "Εδώ και τρία χρόνια περίπου ο εργοδότης επέβαλε με "κομπίνα" 7ωρο. Με τη δικαιολογία ότι δεν υπήρχαν υφάσματα και δουλιά, μας έβαλε να υπογράψουμε ένα χαρτί ότι θα ισχύσει για λίγο διάστημα. Κάναμε κινητοποιήσεις, απευθυνθήκαμε στην Επιθεώρηση, στο υπουργείο Εργασίας. Πουθενά δεν εμφανίστηκε, μόνο κούναγε το χαρτί με την υπογραφή μας. Αυτά σχετικά με τη "σύμφωνη γνώμη" των εργαζομένων που λέει ο υπουργός. Με τον τρόπο αυτό μας κόβει 3 μεροκάματα το μήνα.Εγώ με 4 τριετίες και επίδομα γάμου παίρνω 150 - 160 χιλιάδες το μήνα, ανάλογα αν θα κάνω 21 ή 22 μεροκάματα. Χάνω περίπου 30.000 δρχ. το μήνα. Την ίδια στιγμή παίρνει εργαζόμενες με τα προγράμματα επιδότησης του ΟΑΕΔ, τις οποίες υποχρεώνει να δουλεύουν Σάββατα και απογεύματα χωρίς να τις πληρώνει.Για να μη ζητούν τα λεφτά τους, τις καλεί μια μια και υπόσχεται πως θα τις κρατήσει και μετά το τέλος της επιδότησης. Επιπλέον, στέλνει δουλιά φασόν στο Κάιρο. Ολα αυτά, η ανεργία προκαλούν ανασφάλεια και φόβο στις εργαζόμενες".

Τα 10ωρα και 12ωρα έχουν γίνει καθεστώς σε δεκάδες εργοστάσια και βιοτεχνίες μετάλλου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η "Ελληνική Χαλυβουργία",ιδιοκτησίας Β. Σαλαπάτα και Μ. Ευστρατίου,με 350 άτομα προσωπικό. Το εργοστάσιο είναι συνεχούς λειτουργίας και οι ιδιοκτήτες τους έχουν υποχρεώσει τους εργαζόμενους στα τμήματα των ελάστρων και του πλέγματος να δουλεύουν 12ωρα,μειώνοντας τις τρεις βάρδιες τη μέρα σε δύο. Το σλόγκαν σε κάθε νέα πρόσληψη είναι: "Εδώ δουλεύουμε 12ωρα, αν θέλεις"!Το καθεστώς αυτό συνοδεύεται και από τα χαμηλά μεροκάματα, ενώ ποτέ στην επιχείρηση δεν έχει υπογραφεί διμερής συμφωνία. Πολλές φορές η Επιθεώρηση Εργασίας είχε επισκεφθεί το εργοστάσιο και είχε κάνει μηνύσεις για παράνομη υπερωριακή απασχόληση,αλλά ουδείς γνωρίζει τι απόγιναν...

Μεγάλες διαστάσεις προσλαμβάνει το φαινόμενο της καταστρατήγησης του 8ωρου - 5ήμερου, ιδιαίτερα σε κλάδους ή σε περιοχές που πλήττονται από υψηλά ποσοστά ανεργίας, όπως η περιοχή της Κομοτηνής.Ο Π. Ταξόπουλος,γραμματέας του Εργατικού Κέντρου Κομοτηνής, επισημαίνει ότι μόνο σε ένα πρόσφατο έλεγχο του ΕΚΚ, αποκαλύφθηκε ότι στα σούπερ μάρκετ "Μαρινόπουλος" ένα μεγάλο ποσοστό εργαζομένων είναι τετραωρίτες, πως σε αρκετούς δε δίνονται ρεπό και επίσης ότι ορισμένοι εργαζόμενοι εμφανίζονταν στις καταστάσεις σαν να είχαν ρεπό, ενώ δούλευαν. Ανάλογη η κατάσταση και στην άλλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ ΜΑΣΟΥΤΗΣ,όπου οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν λίγες ώρες το πρωί και κάποιες ώρες το απόγευμα...

Σε πλήρη αμφισβήτηση έχει τεθεί το 8ωρο - 40ωρο και σε πολλές επιχειρήσεις και βιοτεχνίες ιματισμού και μαζί μ' αυτό το σύνολο των δικαιωμάτων. Οπως θα μας πει η Δ. Πυργιώτου,πρόεδρος του σωματείου ιματισμού, "η κατάσταση στη Λάρισα είναι αφόρητη. Η ΡΑΠΤΕΞ υποχρεώνει τους 150 εργαζόμενους να δουλεύουν καθημερινά υπερωρίες και τα Σάββατα. Η FASHION GROUP υποχρεώνει σε 3 ώρες αναγκαστική υπερωρία κάθε μέρα και τα Σάββατα, ενώ τα χρήματα θα τους τα δώσει - λέει - το Μάη... Η ΣΤΑΦ υποχρεώνει τους 100 εργαζόμενους να δουλεύουν απ' τις 6 το πρωί έως τις 6 το απόγευμα και τα Σάββατα, απειλώντας ότι θα φύγει στο εξωτερικό, ενώ ήδη έχει ανοίξει δυο εργοστάσια σε Βουλγαρία και Σκόπια. Στην ΤΖΟΥΛΙΑΝΑ δούλευαν ατέλειωτες υπερωρίες και πριν λίγο διάστημα έκλεισε και μεταφέρθηκε στο εξωτερικό...

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ