Η... «παντιέρα» του Αρμάνι
«
Θα σας πω κάτι: η χλιδή με αηδιάζει... Θέλω να τιμήσω την εργατική τάξη, την αξιοπρέπεια των εργατών, την απλότητά τους και την ντομπροσύνη τους... Θέλω οι νέοι να συνειδητοποιήσουν ότι ο σημερινός κόσμος είναι ψεύτικος. Πρέπει να καταλάβουν ότι είναι κουτό να εκδίδουν τον εαυτό τους στην πορνεία ή να κλέβουν προκειμένου ν' αγοράσουν μια επώνυμη τσάντα, γιατί χωρίς αυτήν είναι ένα τίποτε»...
Κι όμως. Δεν είναι ο Τζακ Λόντον! Ούτε ο Τζον Ριντ! Οχι, δεν είναι ο Αντόνιο Γκράμσι! Είναι ο συμπατριώτης του τελευταίου, νεόκοπος υπερασπιστής των δικαίων των εργατών! «Παιδί»... των κλωστοϋφαντουργείων! Ο «ταπεινός και καταφρονεμένος» σχεδιαστής ρούχων... Τζόρτζιο Αρμάνι!!! (χειροκροτήματα, σφυρίγματα κλπ).
Μάλιστα σύντροφοι! Από το «αμπρί» του «συναγωνιστή μετρ» στο Μιλάνο, αναμεταδίδουμε την παραπάνω ιστορική δήλωση, η οποία (πέρα από την πλάκα) είναι πέρα για πέρα αληθινή! Μάλιστα, το έντυπο όργανο της ομάδας «Ερυθροί Σχεδιαστές», «Κόκκινη Κολεξιόν», αναγγέλλει τη δημοσίευση ανάλογων δηλώσεων γνωστών στελεχών της... «επαναστατικής» πασαρέλας, όπως του Υβ Σεν Λοράν, του Γκούτσι και άλλων.
Οχι, ο Ιταλός κεφαλαιούχος δεν τρελάθηκε. Δεν ήταν τρελός ούτε τη στιγμή που δήλωνε πως έχει «βαρεθεί πια την πολυτέλεια». Ολα αυτά τα είπε στους δημοσιογράφους μετά την επίδειξη των νέων ρούχων που θέλει να πουλήσει και τα οποία αποτελούνται από χοντρά σακάκια, αρβύλες και σκουφιά, προσδίδοντας στα μοντέλα του μια εικόνα που παρέπεμπε ανάμεσα σε Ουκρανό ανθρακωρύχο και «αγγαρειομάχο» φαντάρο. Οταν μάλιστα οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν να ψελλίσουν μήπως φταίει και ο ίδιος... ο «μετρ» για τη «μανία της πολυτέλειας», ο Αρμάνι τους «κατακεραύνωσε» λέγοντας πως σχεδιάζει και πιο «οικονομικά» ρούχα... όπως παντελόνια τζιν που κοστίζουν «μόλις» 100 ευρώ (34.000 δρχ)..!
Το ότι ο Αρμάνι, με όλα αυτά που είπε, αλλά και με τα ρούχα που σχεδίασε, έπραξε ό,τι πιο κυνικό φαντάστηκε η τάξη του το τελευταίο διάστημα ενάντια στη συνείδηση της νεολαίας και την τιμή των εργατών είναι κάτι που εύκολα διαπιστώνει κανείς: το ξεζούμισμα των εργατών στα «στρατόπεδα» του φασόν των διαφόρων Αρμάνι και η εκμετάλλευση παιδιών στα εργοστάσια ρούχων που έχουν στήσει οι πολυεθνικές της ένδυσης στην Ασία, δεν τους αρκεί. Θέλουν να κερδίσουν εκμεταλλευόμενοι και τον τρόπο ζωής των εργατών τους, τα ρούχα που φορούν για να βγάλουν το μεροκάματο. Πάντα βέβαια ως... «πηγή έμπνευσης» του «δημιουργού».
Εκτός όμως από την ηθική πλευρά του θέματος υπάρχει και η ιδεολογικοπολιτική. Το ότι το κεφάλαιο δεν επαναπαύεται στο να αναζητά νέους τρόπους περισσότερου πλουτισμού είναι κάτι που δεν περιμέναμε τον Αρμάνι να μας το επιβεβαιώσει με όσα είπε. Αυτά που είπε όμως δείχνουν και τους ευφάνταστους τρόπους με τους οποίους επιχειρεί να χειραγωγήσει ιδεολογικά τους καταπιεζόμενους. Παρεμπιπτόντως, αυτή η δήλωση θα μπορούσε να σταθεί και ως ασχολίαστη απάντηση στις «αριστερές αναζητήσεις» για το αν υπάρχει ή όχι... εργατική τάξη. Οι καπιταλιστές πάντως ξέρουν την απάντηση...
Γρηγόρης ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ
Feeds
Ο κοινός αγώνας στο επίκεντρο 
