Το κεντρικό ζήτημα επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου είναι «να γίνεται ακόμα πιο διακριτός στις πλατιές εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ο ρόλος του Κόμματος ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής - λαϊκής πρωτοπορίας. Ως ο φορέας νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής, απάντησης στα μεγάλα ζωτικά προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί και απαιτούν επιτακτικά τη λύση τους τον 21ο αιώνα».

Συγχρόνως επανέρχεται στις Θέσεις κάτι που έχουμε συζητήσει και έχει εκτιμηθεί αρκετές φορές ακόμα, ότι το κύρος και η επιρροή του Κόμματος σε σημαντικό μέρος των εργαζομένων και του λαού συνολικότερα είναι αυξημένο. Παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να κυριαρχεί μαζικά στους εργαζόμενους, σε λαϊκά στρώματα η λογική της «ανάθεσης», της μοιρολατρίας και του φόβου και όχι της άμεσης δικής τους συμμετοχής στο κίνημα, να αγωνιστούν δηλαδή, να παλέψουν για να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους. Ενα μέρος των εργαζομένων, παρόλο που συμμετέχει στην πάλη και αναγνωρίζει τη δράση του Κόμματος, παραμένει επηρεασμένο από τη λογική ότι «δεν υπάρχει διέξοδος», οι θέσεις του Κόμματος δεν κατανοούνται ως «ρεαλιστικές».

Αρα συζητάμε σε αυτές τις σημερινές σύνθετες και δύσκολες συνθήκες για να εξετάσουμε με ποιον τρόπο θα γίνουμε πιο διεισδυτικοί - πιο αποτελεσματικοί στο να φτάσουμε σε περισσότερους εργαζόμενους για να συζητήσουμε μαζί τους γιατί τώρα είναι η ώρα που πρέπει αποφασιστικά να συμβάλουν στην επαναστατική κοινωνική προοπτική που προτείνει το Κόμμα και είναι η μοναδική ρεαλιστική και σύγχρονη απάντηση στην τραγική κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας καθημερινά.

Αυτό φυσικά απαιτεί καθημερινή, συνεχόμενη και επίπονη προσπάθεια με εξειδίκευση της στρατηγικής μας σε κάθε φάση, σε κάθε αγώνα. Κάτι που, όπως μπορούμε να αντιληφθούμε όλοι μας, δεν θα έρθει από μόνο του επειδή αποτυπώνεται στα κομματικά μας έντυπα και αποφάσεις. Απαιτεί να αναμετρηθούμε ακόμα περισσότερο με αδυναμίες που έχουμε εντοπίσει, με μία συνήθεια που πολύ συχνά μπορεί να μεταφράζεται και σε ρουτίνα, για να καθοδηγήσουμε τις ΚΟΒ (οι οποίες είναι ζωντανός οργανισμός και αποτελούνται από ανθρώπους) με τον τρόπο που βάζει και το πρώτο κείμενο των Θέσεων. Δηλαδή να προσανατολιστούμε στο να είναι ζωντανές και να προετοιμάζουμε τις Συνελεύσεις των ΚΟΒ ώστε να είναι δημιουργικές και πρακτικές στην εξέταση της δουλειάς τους και στις αποφάσεις.

Ζωντανή ΚΟΒ σημαίνει ότι συζητάμε σταθερά με το σύνολο των μελών της, ότι δεν διαχωρίζουμε (άθελά μας και κάτω από τις όποιες δυσκολίες) τα μέλη της σε αυτούς που μπορούμε να βρούμε, που ανταποκρίνονται, που μπαίνουν στη δράση και τους υπόλοιπους που δεν συμμετέχουν για τον οποιονδήποτε λόγο. Ζωντανή ΚΟΒ σημαίνει να αναδεικνύεται σταθερά μέσα από την κάθε συζήτηση ότι η όποια οπισθοχώρηση υπάρχει δεν είναι μόνο αντικειμενικό πρόβλημα. Οτι μπορεί δηλαδή ο υποκειμενικός παράγοντας που λέγεται Κόμμα να επιδράσει σε όλη αυτήν την κατάσταση, αρκεί να υπάρχει σταθερό περιεχόμενο και προσανατολισμός στην ίδια την ΚΟΒ. Στις όποιες δυσκολίες (που είναι φυσικό να υπάρχουν γιατί δεν ζούμε σε γυάλα ούτε σε έναν δικό μας κόσμο) η καθοδήγηση πρέπει να ακουμπάει στη συλλογική εκτίμηση που έχει το Κόμμα και να παλεύει να τις αντιμετωπίσει ακόμα πιο έντονα.

Να δούμε τι είναι αυτό που απασχολεί τους συντρόφους μας, τι θέματα τους βάζει ο περίγυρός τους, τι ακούγεται στον χώρο εργασίας τους, τι είναι στην τελική αυτό που θα ήθελαν και οι ίδιοι να συζητήσουν. Να συζητήσει δηλαδή η ΚΟΒ εκτός από τα θέματα που μπαίνουν στην ημερήσια διάταξη λόγω και των ίδιων των εξελίξεων όχι για ένα γενικό και αόριστο σχέδιο, αλλά για πραγματικούς ανθρώπους στις συνθήκες που ζουν και δρουν καθημερινά οι σύντροφοί μας.

Τονίζεται στις Θέσεις του Κόμματος ότι «στις περισσότερες ΚΟΒ δεν συζητιέται η πείρα, τα προβλήματα από τα μέτωπα πάλης στο χώρο ευθύνης τους. Αντιθέτως συζητιούνται καθήκοντα, λίγο ή και καθόλου συνδυασμένα με την αναγκαία γενίκευση της θετικής ή αρνητικής πείρας, για το πώς εξειδικεύεται η στρατηγική, με αντίστοιχο προβληματισμό για το πώς πρέπει να δράσουμε». Και αυτό, σύντροφοι, γιατί είτε ασυναίσθητα θεωρούμε ότι αρκεί να κουβεντιάζουμε πάνω μόνο στις γενικές κατευθύνσεις, ώστε να τις προπαγανδίζουμε και με αυτόν τον τρόπο να αλλάξουν μαζικά οι συνειδήσεις των εργαζομένων, είτε συμβιβαζόμαστε να δουλεύουμε με αυτόν τον τρόπο γιατί ο αντίθετος τρόπος εκτός από σύνθετος είναι και επίπονος, και χρονοβόρος και με πολλές δυσκολίες. Ο τρόπος δηλαδή που απαιτεί «η κάθε ΚΟΒ να κατακτά το δικό της σχέδιο δράσης για τη συγκέντρωση δυνάμεων γύρω από το Κόμμα και την πολιτική του, να προσθέτει τη δική της συνεισφορά στην ανασύνταξη του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος, στην προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας, την ξεχωριστή της ευθύνη για να κερδηθεί η νεολαία στην επαναστατική πάλη».

Για να έχουν όμως αυτήν τη λειτουργία οι ΚΟΒ απαιτεί καλή γνώση του χώρου ευθύνης, ολόπλευρη παρακολούθηση της ιδεολογικοπολιτικής πάλης, εύστοχη αξιοποίηση όλων των δυνάμεων και εφεδρειών του Κόμματος και της ΚΝΕ, αξιοποίηση της επικαιρότητας για να ελέγχεται η δουλειά της και όχι για να ανατραπεί συνολικά ο σχεδιασμός της.

Εχουμε αδιάρρηκτους δεσμούς με την εργατική τάξη, με το λαό της πατρίδας μας και υπάρχουν οι δυνατότητες να βάλουμε στο επίκεντρο της κουβέντας ποιες είναι οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και γιατί έχει συμφέρον ο κάθε εργαζόμενος να παλέψει και να τις διεκδικήσει. Με καλύτερους όρους να θέσουμε το ερώτημα και να κουβεντιάσουμε για ποιο λόγο σήμερα η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα δεν έχουν κανένα συμφέρον να ρίξουν κι άλλο νερό στο κρασί τους, να συνεχίζουν να υπομένουν αυτήν την κατάσταση, στην τελική γιατί να συντάσσονται πίσω από τον έναν ή τον άλλον εκπρόσωπο της αστικής τάξης.

Από τις συζητήσεις με εργαζόμενους στην περιοχή μας φαίνεται ότι όλο και περισσότερος κόσμος προβληματίζεται. Καταλαβαίνει αυτό που του λέμε ότι είναι άλλα τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα δηλαδή των εργαζομένων - του λαού συνολικότερα, και ότι δεν ισχύει στην πράξη αυτό που βάζουν όλοι οι εκφραστές και υπηρέτες της αστικής τάξης, ότι όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε για το καλό του λαού και της πατρίδας μας.

Με πείσμα λοιπόν μπορούμε, έχουμε τις δυνατότητες να δημιουργήσουμε ακόμα μεγαλύτερα ρήγματα σε αυτήν την κατάσταση. Να φτάσουμε σε πολύ περισσότερο κόσμο και να βάλουμε στον πυρήνα των συζητήσεών μας ότι υπάρχουν δύο πατρίδες. Εμείς έχουμε διαλέξει για ποια πατρίδα αγωνιζόμαστε και παλεύουμε καθημερινά και γι' αυτή την πατρίδα έχει συμφέρον να παλέψει και η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα. Την πατρίδα που αφέντης στον τόπο του θα είναι ο ίδιος ο λαός.