Το δεύτερο και πιο σοβαρό είναι η αξιοποίηση αυτών των δεδομένων από τις εν λόγω εταιρείες για τη διαμόρφωση «μοντέλων» που προσαρμόζουν το σύστημα Υγείας ακόμα περισσότερο στις συνθήκες της καπιταλιστικής αγοράς, ενάντια στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Στόχος του «μηχανισμού έγκαιρης προειδοποίησης» που προωθεί το NHS δεν είναι «να προλάβει το κακό» για τους ασθενείς πριν αυτό συμβεί, αλλά να διασφαλίσει ότι οι υπηρεσίες Υγείας που προσφέρει θα κοστίζουν πάντα «τόσο όσο» επιτρέπουν οι αλγόριθμοι του «κόστους - οφέλους», σε συνέργεια βέβαια με τον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα της πανδημίας, όπου η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος Υγείας στη Βρετανία συμπληρώθηκε από τη διοχέτευση δεκάδων εκατομμυρίων λιρών στα ιδιωτικά θεραπευτήρια, προκειμένου το κράτος να διαχειριστεί την έξαρση της αρρώστιας, χωρίς καμιά ουσιαστική αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας και με «τα πτώματα να στοιβάζονται στο πάτωμα», όπως έλεγε τις προάλλες ο Τζόνσον. Μιλάμε δηλαδή για αλγόριθμους - κόφτες πάνω στις λαϊκές ανάγκες, για την εξοικονόμηση κρατικών κονδυλίων και όχι για αναβάθμιση των υπηρεσιών Υγείας, πόσο μάλλον για κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.