Τι είναι για παράδειγμα μια γυναίκα πολιτικός αστικού κόμματος που ψηφίζει την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας ή την κατάργηση του επιδόματος τοκετού, νομοθετεί αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος ανδρών και γυναικών, ψηφίζει για να συγχωνευτούν σχολεία; Τι είναι μια γυναίκα διευθυντικό στέλεχος που «διευθετεί» τον χρόνο εργασίας των εργαζόμενων γυναικών στην επιχείρησή της και ζητάει ελάφρυνση του «κόστους εργασίας», για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα; Απέναντι σ' αυτά τα πρότυπα που αναπαράγει το κυρίαρχο σύστημα, στέκεται το παράδειγμα χιλιάδων γυναικών από τα λαϊκά στρώματα, που παλεύουν καθημερινά για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή, στη δουλειά, στην οικογένεια. Που επιλέγουν τη συλλογικά οργανωμένη δράση μέσα από τα σωματεία και τους άλλους φορείς του κινήματος, διεκδικώντας σύγχρονα δικαιώματα, ουσιαστική στήριξη των γυναικών στις καθημερινές δυσκολίες, αλλά και ιδιαίτερα μέτρα με κρατική ευθύνη για εκείνες που υφίστανται κακοποιητικές και άλλες συμπεριφορές. Που αναδεικνύουν και στοχοποιούν με τον αγώνα τους τις πραγματικές αιτίες της ανισοτιμίας, δεν συμβιβάζονται με τη σημερινή κατάσταση, αλλά προσπαθούν να την ανατρέψουν, παλεύοντας ενάντια στο ίδιο το σύστημα που γεννά την ανισοτιμία και την εκμετάλλευση. Τέτοια πρότυπα μπορούν να εμπνεύσουν κι άλλες γυναίκες να σπάσουν τη σιωπή και προπάντων να μπουν ορμητικά στον αγώνα για να σπάσουν τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.