«Το ΚΚΕ με μεγάλη θλίψη και περηφάνια αποχαιρετά την συντρόφισσα Αθηνά Καλούδη, αγωνίστρια της Αντίστασης και μαχήτρια του ΔΣΕ, που "έφυγε" χτες (σ.σ. 15/7) από τη ζωή, πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 ετών.

Η σ. Αθηνά Καλούδη γεννήθηκε στις 28 Απρίλη του 1928 στο χωριό Θρυλλόριο Κομοτηνής, από γονείς αγρότες, πρόσφυγες από τον Καύκασο.

Η κήρυξη του πολέμου τη βρήκε μαθήτρια στη 2α του οκτατάξιου σχολείου, οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ, μαζί με όλους σχεδόν τους συμμαθητές της και αναδείχθηκε Γραμματέας της τάξης της. Το 1944 οργανώθηκε στο ΚΚΕ. Οπως έλεγε, "στην ΕΠΟΝ έμαθα πολλά και σύντομα μπήκα στο ΚΚΕ, που ήταν το δεύτερο σχολείο για μένα".

Με τη δημιουργία των αντάρτικων ομάδων στην περιοχή ανέλαβε να κρατάει την επαφή των ανταρτών με την πόλη και στη συνέχεια, το 1947, εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, μέσα σε συνθήκες τρομοκρατίας για τους αγωνιστές, με τις διώξεις, τα κυνηγητά και τις συλλήψεις. Ανέλαβε πολλές και υπεύθυνες αποστολές, όπως τη διαβίβαση απόρρητων επιστολών, αλλά και να φτάσει στην πόλη το πρώτο φύλλο της "Δράσης", της εφημερίδας του Αρχηγείου Κομοτηνής.

Τον Σεπτέμβρη του 1947 βγήκε στο βουνό, πήρε μέρος στη Μάχη της Κομοτηνής με τον λόχο της Δημοκρατικής Νεολαίας και σε άλλες μάχες. Συνέχισε στην 7η Μεραρχία του ΔΣΕ, δούλεψε στη Διοίκησή της και διετέλεσε μέλος του Β' Γραφείου της Μεραρχίας στην κρυπτογράφηση και αποκρυπτογράφηση τηλεγραφημάτων. Οπως γράφει η ίδια: "Εκεί συγκροτούνταν οι ομάδες, οι διμοιρίες, οι λόχοι, τα τάγματα και αναχωρούσαν για Γράμμο - Βίτσι. Στη δουλειά αυτή έπαιρνα μέρος κι εγώ. Επρεπε οι μαχητές όλοι να έχουν φύλλο πορείας και ο ταγματάρχης ή ο λοχαγός κατάσταση των μαχητών που περιλαμβάνει. Εδώ πρέπει να τονίσω ότι ο Εβρος ήταν πηγή μαχητών. Δεν υπήρχε βδομάδα που να μη συγκροτούνταν διμοιρία ή λόχος για τον Γράμμο. Μεγάλη συγκίνηση ένιωσα όταν βρήκα τότε με τις πλημμύρες στον Περισσό, με το γραφικό μου χαρακτήρα, φύλλα πορείας μαχητών του ΔΣΕ".

Μετά την ήττα του ΔΣΕ πέρασε στη Βουλγαρία, όπου και απέκτησε τα πρώτα της παιδιά, την Βαγγελίτσα και την Ειρήνη, με τον αγωνιστή Χρήστο Καράνταη, που συνελήφθη κατά τη διάρκεια της παράνομης αποστολής του στην Ελλάδα και εκτελέστηκε το 1955. Στη Βουλγαρία δούλεψε ως δασκάλα για τα ελληνόπουλα που βρέθηκαν κατά χιλιάδες στη Βουλγαρία και στη συνέχεια έφτασε στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία, όταν αυτή πήρε υπό την προστασία της 1.000 παιδιά. Τον Ιούνη του 1952, αφού είχε συμβάλει τα μέγιστα στη φροντίδα και τη μόρφωση εκατοντάδων παιδιών, μετέβη στη Λειψία, όπου "με εξάμηνη προετοιμασία στη γλώσσα και την ύλη του πανεπιστημίου" γράφτηκε στο πρώτος έτος της Κοινωνιολογίας. Ενώ ακόμα δούλεψε και ως εκφωνήτρια στη "Φωνή της Αλήθειας". Στη συνέχεια αυτής της πολυτάραχης ζωής του πολιτικού πρόσφυγα βρέθηκε στο Βουκουρέστι για τη "Σχολή Μπελογιάννη" και ξανά στη Βουλγαρία για τη συνέχεια των σπουδών της, όπου συνδέθηκε με τον μετέπειτα σύντροφο στη ζωή και τον αγώνα σ. Νίκο Καλούδη, πρωτοπόρο συνδικαλιστή της ΟΕΝΟ και επί σειρά ετών μέλος της ΚΕ και του ΠΓ του ΚΚΕ, με τον οποίο απέκτησε τον γιο τους Μιχάλη.

Με την επιστροφή της στην Ελλάδα συνδέθηκε με τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και μέχρι το τέλος της ζωής της ήταν μέλος της ΚΟΒ Παγκρατίου.

Η συντρόφισσα Αθηνά Καλούδη για 77 ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε το Κόμμα της αταλάντευτα όπου της ζητήθηκε, στο βουνό, στην πολιτική προσφυγιά και ξανά πάλι στην Ελλάδα στους αγώνες που ακολούθησαν.

Το ΚΚΕ εκφράζει τα πιο θερμά του συλλυπητήρια στα παιδιά της, στις αδελφές της, στα εγγόνια και στα δισέγγονά της και σε όλους τους οικείους της».