Κάτω απ' αυτό το πρίσμα, ο καθένας μπορεί να καταλάβει την κοροϊδία που σηματοδοτούν προτάσεις όπως αυτές της κυβέρνησης, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ κ.λπ. για «επιδόματα ενοικίου», ή για να γίνει το κράτος «μεγάλος ενοικιαστής» λαϊκών κατοικιών, τις οποίες θα υπενοικιάζει στη συνέχεια σε καλύτερες τιμές. Οπως και στην περίπτωση της ενεργειακής φτώχειας, που γιγαντώνεται όσο προχωρά η στρατηγική της «απελευθέρωσης» και της «πράσινης μετάβασης», τέτοια μέτρα όχι μόνο θα είναι «σταγόνα στον ωκεανό» και απαύγασμα υποκρισίας, αλλά όπως και τα κάθε λογής προγράμματα για ανακαινίσεις τα οποία «τρέχουν», θα αποτελέσουν άλλον ένα δίαυλο για τη διοχέτευση «ζεστού» χρήματος στους επιχειρηματικούς ομίλους, στο όνομα μάλιστα και της «δίκαιης μετάβασης». Οπως παντού, έτσι και στο ζήτημα της λαϊκής στέγης, οι ανάγκες του λαού για σύγχρονη και φτηνή στέγη δεν γίνεται επ' ουδενί να «συγκατοικήσουν» με το καπιταλιστικό κέρδος.