Οπως τόνισε, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν τσακώνονται μόνο για το ποιος θα είναι στην κυβέρνηση, αλλά για το ποιος καλύτερα θα υλοποιήσει το πρόγραμμα του Ταμείου Ανάκαμψης, την «πράσινη» οικονομία και τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή και όχι για παράδειγμα για τον ρόλο που έχει ανατεθεί στην Ελλάδα, του δερβίση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με στόχο τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, την Ουκρανία, τη Ρωσία κ.λπ. «Εδώ η μόνη διαφορά είναι αν θα κάνουν μια συμφωνία με τις ΗΠΑ, που θα κρατάει δύο χρόνια και όχι πέντε, τα ανταλλάγματα κ.λπ. Κοινή γραμμή πλεύσης έχετε», σημείωσε.

Για να προσθέσει: «Εμείς ξεκινάμε από διαφορετική αφετηρία. Απ' την αφετηρία ότι είναι ασυμφιλίωτη η αντίθεση ανάμεσα στους καπιταλιστές και στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα» και συμπλήρωσε πως «ό,τι κι αν συζητάμε σήμερα, τι θα διατεθεί απ' τον προϋπολογισμό για τον λαό, τι φόροι θα περικοπούν, η συζήτηση δεν έχει κανένα νόημα αν δεν πατήσει στα πόδια της».

Και εξήγησε: «Λέει για παράδειγμα η κυβέρνηση ότι δισεκατομμύρια διατίθενται για ανάπτυξη, το μεγαλύτερο μέρος διατίθεται στους καπιταλιστές και όρος είναι η όλο και πιο φτηνή εργατική δύναμη. Για δίκαιη διανομή λέει η ΝΔ και έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει ευθυγραμμιστεί και στους όρους και λέει "μα εδώ πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερο κοινωνικό μέρισμα". Τι είναι οι εργαζόμενοι; Μέτοχοι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις για να πάρουν μέρισμα; "Αναδιανομή του πλούτου, άνοδος του κατώτατου μισθού", βεβαίως κι εμείς θέλουμε γενναίες αυξήσεις, κατάργηση της φοροκλοπής, των έμμεσων φόρων, όμως εμείς απαντάμε και πώς θα γίνει, εσείς δεν λέτε. Γιατί μπορεί οι μισθοί να αυξηθούν και να τους τα πάρουν με το άλλο χέρι. Πρέπει να μετακυλιστεί στο κεφάλαιο κι αυτό κανένα κόμμα δεν το λέει. Δεν είναι δυνατόν να κερδίζουν και οι δυο. Είναι εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι», ενώ πρόσθεσε πως ανέκαθεν όποια κατάκτηση λαϊκή επιβίωνε, ήταν γιατί το μεγάλο κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του μετακύλιαν το κόστος στην άλλη τσέπη του εργαζόμενου.

Ο εργαζόμενος λαός, τόνισε, μπορεί να αποσπάσει ορισμένες παραχωρήσεις, κάτω από συγκεκριμένους όρους, και για να γίνει αυτό πρέπει να ξεφύγει από τη λογική σωτήρων και «Μεσσίων», να συνειδητοποιήσει τη δύναμή του, να μην περιορίζεται στη μάχη ενάντια μιας κυβέρνησης, αλλά ενάντια στην κυρίαρχη τάξη.

Το ΚΚΕ, σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, καλεί και παλεύει για ένα πανελλαδικό κίνημα της εργατικής τάξης που μπορεί να φοβίσει τους καπιταλιστές και να τους αναγκάσει σε παραχωρήσεις που θα αποτελούν σημείο εκκίνησης για την ακόμα μεγαλύτερη αντεπίθεση.

Τέλος, τόνισε ότι η πανδημία ξεσκέπασε παγκόσμια το καπιταλιστικό σύστημα και η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού σήμερα προβάλλει από παντού, καθώς δεν υπάρχουν ουσιαστικές λύσεις στα πλαίσια αυτού του συστήματος.