Μέσα στα πλαίσια της αποστολής του Τύπου «για την πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού» είναι επιτρεπτή ακόμη και «η οξεία κριτική και δυσμενείς χαρακτηρισμοί προσώπων, στα οποία αναφέρονται». Η παραπάνω απόφαση ανήκει στον Αρειο Πάγο, που απέρριψε ως αβάσιμη, αίτηση αναίρεσης του βουλευτή της ΝΔ του νομού Αρτας Αθ. Κονταξή, κατά εφετειακής απόφασης εναντίον του ραδιοφωνικού σταθμού «Αντέννα» και του δημοσιογράφου Τέρενς Κουίκ.

Ο βουλευτής Αρτας είχε προσφύγει στη Δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμιση, ισχυριζόμενος ότι προσβλήθηκε η προσωπικότητά του από το δημοσιογράφο και ζητούσε την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης και την αναγνώριση δικαιώματος χρηματικής αμοιβής.

Η υπόθεση έφτασε στα Δικαστήρια, με αφορμή τις εκδηλώσεις των μαθητών στα πλαίσια της «Βουλής των Εφήβων» στις 20 του Ιούνη 1996. Αρκετοί μαθητές τότε είχαν κάνει κριτική για την απουσία βουλευτών από το Κοινοβούλιο. Ο βουλευτής Αθ. Κονταξής, σχολιάζοντας τις ομιλίες των μαθητών, τους χαρακτήρισε «αναιδέστατους νέους, που μίλησαν με τρόπο απαράδεκτο, ανήθικο και αήθη κατά όλων των βουλευτών».

Την επόμενη μέρα, ο δημοσιογράφος Τέρενς Κουίκ σε ραδιοφωνική εκπομπή, σχολιάζοντας τις δηλώσεις του βουλευτή της Αρτας, έκανε λόγο για «ιησουιτισμό και υποκρισία» και καταφέρθηκε κατά της συμπεριφοράς ορισμένων βουλευτών, που προσβάλλουν το Κοινοβούλιο.

Το Εφετείο της Αθήνας, σε μια σημαντική απόφαση για τον Τύπο, δέχτηκε ότι όσα μεταδόθηκαν από τον Τύπο δε στοιχειοθετούν εξ αντικειμένου την άδικη πράξη της συκοφαντικής δυσφήμισης. Τα περιστατικά που αναφέρθηκαν σχετικά με τη συμπεριφορά του Αθ. Κονταξή ανάγονται στην πληροφόρηση, ενημέρωση, κατατόπιση του κοινού και θεμελιώνονται στη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία και την κοινωνική αποστολή του Τύπου.

Στην ίδια απόφαση του Εφετείου αναφερόταν ότι, ενόψει των περιστατικών αυτών, αίρεται και ο άδικος χαρακτήρας των πράξεων της εξύβρισης και της συκοφαντικής δυσφήμισης, καθώς οι εκδηλώσεις του δημοσιογράφου έγιναν από δικαιολογημένο ενδιαφέρον, που πηγάζει από την κοινωνική αποστολή του Τύπου.

Το δικαστήριο έκρινε ότι η κριτική ήταν οξεία με δυσχερείς χαρακτηρισμούς, αλλά από τον τρόπο και τις περιστάσεις δεν προκύπτει σκοπός εξύβρισης, αφού δεν κατευθύνονταν προς την προσβολή της τιμής και της υπόληψης του βουλευτή.

Τέλος, το Εφετείο δέχτηκε ότι οι χαρακτηρισμοί του δημοσιογράφου ήταν αντικειμενικά αναγκαίοι για τη δέουσα απόδοση της σκέψης του, να προστατεύσει το θεσμό και την προσωπικότητα των νέων, οι οποίοι δεν είχαν τη δυνατότητα και τα μέσα να αμυνθούν. Επίσης, έκρινε ότι δεν πρέπει να καταβληθεί αποζημίωση στο βουλευτή.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο επικύρωσε την εφετειακή απόφαση. Συγκεκριμένα, αναφέρει ότι «είναι επιτρεπτές ραδιοφωνικές εκπομπές για την πληροφόρηση, ενημέρωση και κατατόπιση του κοινού, συνοδευόμενες και από οξεία κριτική και δυσμενείς χαρακτηρισμούς προσώπων στα οποία αναφέρονται. Ο άδικος χαρακτήρας δεν αίρεται και παραμένει η παρανομία, όταν η παραπάνω εκδήλωση (πληροφόρηση κλπ.) αποτελεί συκοφαντική δυσφήμιση ή όταν προκύπτει σκοπός εξύβρισης, δηλαδή προσβολής της τιμής του άλλου, με αμφισβήτηση της ηθικής ή κοινωνικής αξίας του ή με περιφρόνησή του».