-- Στην Ουκρανία η αναμέτρηση είναι ανάμεσα στη δημοκρατία της Δύσης και τον αυταρχισμό της Ρωσίας. Είναι πόλεμος για το δικαίωμα ενός κράτους να επιλέγει ελεύθερα τους συμμάχους του.

-- Οι λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ φοράνε το κουστούμι του υπερασπιστή του «διεθνούς δικαίου», της «δημοκρατίας» και της «ελευθερίας». Μόνο που η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική:

• Οι «δημοκρατίες της Δύσης», οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί τους έχουν αιματοκυλίσει τους λαούς όλου του κόσμου με πλήθος ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Λιβύη κ.α. Με πρόσχημα τη «σωτηρία από δικτάτορες» και «ανελεύθερα καθεστώτα» - που σε πολλές περιπτώσεις υπήρξαν προηγουμένως δικοί τους σύμμαχοι - κόβουν το «διεθνές δίκαιο» στα μέτρα των συμφερόντων των μονοπωλίων τους, «απελευθερώνουν» λαούς μακελεύοντάς τους και αφήνοντας πίσω τους συντρίμμια.
• Οι «δημοκρατίες της Δύσης», που παρουσιάζονται σήμερα σαν «περιστέρια της ειρήνης», προώθησαν επιθετικά το σχέδιο οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής περικύκλωσης της Ρωσίας, μέσα και από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Συγκροτούν νέες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες σε Ασία - Ειρηνικό με έντονο στρατιωτικό περιεχόμενο για τον ανταγωνισμό τους με την Κίνα, ψηφίζουν νέες τεράστιες αυξήσεις στους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς, φτιάχνουν σε συνθήκες «ειρήνης» τα στρατόπεδα του πολέμου.
• Στις «δημοκρατίες της Δύσης», ακριβώς όπως και στην καπιταλιστική Ρωσία, μια χούφτα καπιταλιστές κλέβουν τον ιδρώτα εκατομμυρίων εργαζομένων και βιοπαλαιστών. Και ακριβώς για να διασφαλίσουν την εξουσία τους και αυτήν την κλοπή, σε όλες τις χώρες της ΕΕ και στις ΗΠΑ αυξάνεται συνεχώς το νομικό οπλοστάσιο που κατοχυρώνει την «ελευθερία» της εργοδοσίας να εκμεταλλεύεται τους εργαζόμενους, αυξάνονται οι «τρομονόμοι», οι νόμοι για το χτύπημα των διαδηλώσεων, βαθαίνουν ο αντικομμουνισμός και η απαγόρευση Κομμουνιστικών Κομμάτων, η περιστολή συνδικαλιστικών και λαϊκών ελευθεριών... Ακόμα και αναλύσεις δικών τους διεθνών ινστιτούτων είχαν προχωρήσει τα προηγούμενα χρόνια σε επισημάνσεις για την κατάσταση των ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων σε χώρες όπως η Ουκρανία, η Πολωνία, η Λετονία, η Λιθουανία κ.ά. (θυμίζουμε ότι σε ορισμένες Βαλτικές χώρες ένα κομμάτι του πληθυσμού, όσοι μιλάνε τη ρωσική γλώσσα, θεωρούνται μη πολίτες).
• Για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, οι «δημοκρατίες της Δύσης» δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συμμαχήσουν με δικτάτορες και αντιδραστικά καθεστώτα, να αξιοποιήσουν φασιστικές ομάδες, τζιχαντιστικές οργανώσεις, πότε ως δυνάμεις κρούσης που εκπαιδεύουν και εξοπλίζουν και πότε ως πρόσχημα για νέες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
• Στην ίδια την Ουκρανία, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αυτοί που σήμερα μιλάνε για... «το δικαίωμα κάθε κράτους να επιλέγει ελεύθερα τους συμμάχους του», παρεμβαίνουν εδώ και δεκαετίες για να εξασφαλίσουν την πρόσδεση της χώρας στο ευρωατλαντικό άρμα και να εμποδίσουν αντίστοιχους σχεδιασμούς της Ρωσίας («πορτοκαλί επανάσταση», Ευρωμεϊντάν κ.ά.).
• Είναι αυτοί που ήδη σε συνθήκες πολεμικής προετοιμασίας παίρνουν δραστικά μέτρα ελέγχου τού τι λέγεται από τα ΜΜΕ, επιτίθενται προς το παρόν ιδεολογικά και προπαγανδιστικά σε όσους αμφισβητούν το αφήγημα της «εθνικής συστράτευσης».

Εξάλλου, αυτοί που σήμερα χαρακτηρίζουν «αυταρχικούς» τον Πούτιν ή τον Ερντογάν είναι αυτοί που όταν τα είχαν καλά μαζί τους, όταν ταιριάζανε τα χνώτα τους, τους εκθείαζαν για τον «φιλελευθερισμό» τους, την προσήλωσή τους στην «αγορά» και τη «μετριοπάθεια»...

«Αυταρχικοί» και «δημοκράτες» δεν είναι τίποτα άλλο από διαφορετικές όψεις της ίδιας εξουσίας, της εξουσίας του κεφαλαίου, της δικτατορίας του. Το πώς θα ασκήσουν την εξουσία αυτή εξαρτάται από τις ίδιες τις συνθήκες. Είναι σίγουρο ότι η όξυνση των ανταγωνισμών και των αντιθέσεων θα ενισχύσει τον αυταρχισμό και την καταστολή απέναντι στο λαϊκό κίνημα παντού, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Στην Ουκρανία είναι σε εξέλιξη ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος, πόλεμος για το μοίρασμα αγορών, σφαιρών επιρροής, όχι μια νέα... «σταυροφορία» της «δημοκρατίας» απέναντι στον «αυταρχισμό».