Παρά το γεγονός ότι ζούμε στην εποχή της γρήγορης και άφθονης πληροφόρησης, όπου πλάνα και άλλο υλικό από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία κατακλύζουν τα Μέσα Ενημέρωσης και ειδικά το διαδίκτυο, η πραγματική εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει θολώνει από τον πόλεμο της προπαγάνδας, που εξελίσσεται από όλες τις πλευρές.

Η διασπορά ψεύτικης πληροφόρησης είναι όπλο στην προσπάθεια να στραφούν οι λαοί με το μέρος του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή, ακόμα και αν στη συνέχεια διαψευσθεί. Σε αυτόν τον παράλληλο πόλεμο που μαίνεται, παίζουν ρόλο και όλα τα βασικά αστικά ΜΜΕ στην Ελλάδα, αναπαράγοντας τα «αφηγήματα» του ΝΑΤΟ και της ουκρανικής κυβέρνησης, με στόχο την καλλιέργεια κλίματος στήριξης της ελληνικής αστικής τάξης, που πρωτοστατεί στον σχεδιασμό του ευρωατλαντικού μπλοκ, στην αντιπαράθεσή του με τη Ρωσία.

Υπάρχουν ωστόσο κάποιες στιγμές που η ευρωατλαντική μονοφωνία των ΜΜΕ «σπάει» από τις αφηγήσεις αυτοπτών μαρτύρων για το τι πραγματικά συμβαίνει στην Ουκρανία. Δύο τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα, που αφορούν σε κεντρικά ζητήματα της αντιπαράθεσης σχετικά με τις επιχειρήσεις «επί του πεδίου», καταγράφηκαν τη βδομάδα που πέρασε, σε ελληνικά Μέσα.

Στην πρώτη περίπτωση, ένας Ελληνας επιχειρηματίας, κάτοικος του Κιέβου, απαντώντας σε ερώτηση των δημοσιογράφων για τη ρωσική επίθεση σε μαιευτήριο στη Μαριούπολη, είπε με νόημα πως «εδώ, πρέπει να ξέρετε, υπάρχει στρατιωτικός νόμος και δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι' αυτά τα πράγματα». Δείγμα κι αυτό των πληροφοριών που μεταδίδει η πλειοψηφία των Μέσων από τα μέτωπα του πολέμου, όπου οι ανταποκριτές είναι κυριολεκτικά «μαρκαρισμένοι» από τους κρατικούς μηχανισμούς και τις ουκρανικές υπηρεσίες.

Θυμίζουμε ότι στην περίπτωση του μαιευτηρίου συγκρούονται - κατά το αναμενόμενο - δύο εκδοχές. Η ουκρανική, που περιγράφει στην πραγματικότητα ένα έγκλημα πολέμου, και η ρωσική, που ισχυρίζεται ότι το συγκεκριμένο μαιευτήριο έχει μετατραπεί εδώ και πολλές μέρες σε βάση του «Τάγματος Αζόφ», ότι είχαν εκδιωχθεί από εκεί όλες οι εγκυμονούσες γυναίκες, το ιατρικό προσωπικό και οι εργαζόμενοι, ότι πρόκειται για στρατηγικό σημείο στο κέντρο της πόλης και ότι τα πλάνα που έκαναν τον γύρο του κόσμου με τις εγκυμονούσες να βγαίνουν με φορείο και σπαράζοντας είναι σκηνοθετημένα, στο πλαίσιο στημένης προβοκάτσιας του Κιέβου. Εννοείται ότι στα ελληνικά ΜΜΕ, όπως και σε όλο τον κόσμο, κυριάρχησε «μονοφωνικά» η πρώτη εκδοχή.

Συνεχίζοντας την περιγραφή του, ο Ελληνας κάτοικος του Κιέβου μίλησε για την κατάσταση που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στην ουκρανική πρωτεύουσα. Τη χαρακτήρισε «έρημη πόλη» και είπε πως ο ίδιος έχει αρχίσει να σκέφτεται σοβαρά να διαφύγει, «διότι γίνονται πάρα πολλά στο Κίεβο. Χθες εκτελέσανε ένα πρώην σημαίνον στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών. Τον εκτέλεσαν μέσα στο υπηρεσιακό του αυτοκίνητο, οπότε αρχίζει το Κίεβο να γίνεται επικίνδυνο ακόμα και χωρίς πόλεμο. Οταν θα γίνει η μεγάλη επίθεση φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει εδώ».

Αν μη τι άλλο, η περιγραφή αυτή δεν κολλάει με την εικόνα που μεταδίδεται «μονομπλόκ» στη χώρα μας για τον ουκρανικό στρατό, που πολεμάει «σαν ένας άνθρωπος» τον ρωσικό, αλλά προδίδει αντιθέσεις και «εσωτερικά» ξεκαθαρίσματα στο φόντο του πολέμου, ενδεχομένως και με το βλέμμα στην επόμενη μέρα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι την ίδια τύχη είχε και ένας από τους διαπραγματευτές της Ουκρανίας, μετά την πρώτη συνάντηση με τη ρωσική αντιπροσωπεία.

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα μιας γυναίκας, που κατήγγειλε σε τηλεοπτικό σταθμό πως ο Ελληνας πατέρας της, ο οποίος ζει εδώ και 9 χρόνια στην Οδησσό, παντρεμένος με Ουκρανή, της μετέφερε σε επικοινωνία τους στις 9 Μάρτη πως ο ουκρανικός στρατός δεν επέτρεψε στον ίδιο και την οικογένειά του να διαφύγουν προς τη Ρωσία.

«Το πρόβλημα του πατέρα μου όπως και πολλών άλλων ανθρώπων (...) εδώ και μέρες (είναι ότι) πάρα πολύς κόσμος, Ουκρανοί πολίτες, άμαχοι, θέλουν να φύγουν προς τη Ρωσία διότι τους είναι πολύ πιο εύκολο εκεί να ζήσουν, να βρουν δουλειά και τα λοιπά, λόγω γλώσσας, νοοτροπίας, λόγω της οικονομίας της Ρωσίας και δεν τους αφήνουνε. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Εχουν προσπαθήσει κάποιοι να φύγουνε, και στα σύνορα τους γυρίσανε πίσω».

Πρόσθεσε πως «ο ουκρανικός στρατός τούς είπε πως αν θέλετε να φύγετε ελεύθερα θα φύγετε προς την Πολωνία, απαγορεύεται να φύγετε προς τη Ρωσία. Είναι άνθρωποι επιστήμονες, καθηγητές στα πανεπιστήμια. Δεν θέλουν να πάνε οπουδήποτε, να κοιμηθούν απλά κάτω και να πιούνε ένα τσάι από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις». Μάλιστα, η ίδια πρόσθεσε πως «τους αφήνουνε στη μέση, σαν ασπίδα και ό,τι γίνει».

Απαντώντας στην ερώτηση γιατί ο ίδιος δεν έρχεται στην Ελλάδα, η ίδια είπε πως επικοινώνησε με την πρεσβεία, προκειμένου ο πατέρας της και η οικογένειά του να μεταβούν στη Ρωσία μέσω Ελλάδας, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα υποστήριξε πως «δυστυχώς έχουν πεθάνει πολλοί άνθρωποι στην προσπάθειά τους να φύγουν από τη χώρα. Το να πάνε από τη μία πόλη της Ουκρανίας σε άλλη δεν έχει νόημα»...