Με το βλέμμα στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, που αλλάζει τα δεδομένα, τα ΝΑΤΟικά επιτελεία σχεδιάζουν ήδη την «επόμενη μέρα», στη βάση κατευθύνσεων από προηγούμενες Συνόδους, που τώρα επικαιροποιούνται και επιταχύνονται. Χαρακτηριστικά είναι μια σειρά από ενημερωτικά έγγραφα, με «κατευθυντήριες γραμμές», που διακινήθηκαν κεντρικά από το ΝΑΤΟ μέσα στον Φλεβάρη, την ώρα που κορυφωνόταν η αντιπαράθεση με τη Ρωσία, κι ενώ οι ΗΠΑ προέβλεπαν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Οπως προκύπτει, η αντιπαράθεση με τη Ρωσία επεκτείνεται πέραν της Ουκρανίας, σε όλη την ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας, επιβεβαιώνοντας ότι ακόμα και τώρα όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν ανοιχτά για την εξέλιξη του πολέμου. Σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα «επεισόδια» στον ανταγωνισμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ με τη Ρωσία προμηνύονται ακόμα πιο άγρια και σκληρά για τους λαούς.

Στην ενότητα με τίτλο «Ευρύτερη ανησυχία για τη συμπεριφορά της Ρωσίας», ΝΑΤΟικό έγγραφο αναφέρει ανάμεσα σε άλλα: «Οι ανησυχίες του ΝΑΤΟ υπερβαίνουν κατά πολύ τις δραστηριότητες της Ρωσίας στην Ουκρανία. Οι Σύμμαχοι συνεχίζουν να εκφράζουν την υποστήριξή τους για την εδαφική ακεραιότητα της Γεωργίας και της Δημοκρατίας της Μολδαβίας και καλούν τη Ρωσία να αποσύρει τις δυνάμεις που έχει σταθμεύσει και στις τρεις χώρες χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

Οι στρατιωτικές δραστηριότητες της Ρωσίας, ιδιαίτερα κατά μήκος των συνόρων του ΝΑΤΟ, έχουν αυξηθεί και η συμπεριφορά της συνεχίζει να καθιστά το ευρωατλαντικό περιβάλλον ασφάλειας λιγότερο σταθερό και προβλέψιμο - ειδικότερα, αναπτύσσοντας δυνάμεις κοντά στα σύνορα του ΝΑΤΟ, διεξάγοντας μεγάλης κλίμακας εκπαιδεύσεις και έκτακτες ασκήσεις και παραβιάζοντας τον εναέριο χώρο των Συμμάχων».

Το ΝΑΤΟ «διαβάζει» τη στρατιωτική κινητικότητα της Ρωσίας στα δυτικά της σύνορα ως «παρενόχληση» και απειλή για τη γραμμή περικύκλωσης που στήνει μεθοδικά τα τελευταία χρόνια, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των ανταγωνισμών. Στο ίδιο κεφάλαιο, περιγράφονται με λεπτομέρεια και οι ΝΑΤΟικές στρατιωτικές δυνάμεις που έχουν ενισχυθεί σ' αυτές τις περιοχές, πολύ δε περισσότερο μετά τη στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία.

«Το ΝΑΤΟ έχει ενισχύσει την παρουσία του στο ανατολικό τμήμα της Συμμαχίας, με τέσσερις πολυεθνικές ομάδες μάχης στην Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Πολωνία. Αυτές οι ομάδες μάχης, με επικεφαλής το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες αντίστοιχα, είναι πολυεθνικές και έτοιμες για μάχη, αποδεικνύοντας τη δύναμη του διατλαντικού δεσμού (...) Οι ομάδες μάχης του ΝΑΤΟ αποτελούν μέρος της μεγαλύτερης ενίσχυσης της συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ εδώ και μια γενιά», αναφέρουν τα έγγραφα, ενώ καταγράφεται και η ανάπτυξη ομάδας Χημικού, Βιολογικού, Ραδιολογικού, Πυρηνικού Πολέμου.

Η δύναμη πυρός που συγκεντρώνεται στην Ευρώπη, με κόμβο και την Ελλάδα, προσθέτει «καύσιμη ύλη» στο πεδίο της ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης και κάνει πιο αβέβαιο το αύριο για τους λαούς, ανεξάρτητα από την έκβαση σ' αυτή τη φάση του πολέμου στην Ουκρανία.

Ειδικές και εκτενείς αναφορές υπάρχουν στα ΝΑΤΟικά έγγραφα για τις πυρηνικές δυνατότητες του ΝΑΤΟ. Το σχετικό υλικό αναφέρεται σε Ρυθμίσεις Κοινής Χρήσης Πυρηνικών του ΝΑΤΟ (NATO's Nuclear Sharing Arrangements) και αποκτά άλλη διάσταση στο φόντο της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - ΝΑΤΟ μετά την εισβολή, για το ποιος αποτελεί σοβαρότερη πυρηνική απειλή για τον πλανήτη.

Στα σχετικά έγγραφα ξεκαθαρίζεται σε όλους τους τόνους ότι το ΝΑΤΟ παραμένει πάντα μια «πυρηνική συμμαχία», διατηρεί σε ισχύ το δόγμα του πρώτου πυρηνικού πλήγματος και ανανεώνει συνεχώς τις πυρηνικές του δυνατότητες.

Στο ενημερωτικό σημείωμα αναφέρεται επί λέξει: «Οι συμφωνίες κοινής χρήσης πυρηνικών του ΝΑΤΟ διασφαλίζουν ότι τα οφέλη, οι ευθύνες και οι κίνδυνοι της πυρηνικής αποτροπής μοιράζονται σε ολόκληρη τη Συμμαχία. Οι ρυθμίσεις αφορούν πυρηνικές δυνατότητες, αεροσκάφη και υποδομές που παρέχονται από ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ για τη συλλογική άμυνα όλων».

Υπενθυμίζεται ότι «για να εγγυηθούν την ασφάλεια των Συμμάχων τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αναπτύξει περιορισμένο αριθμό πυρηνικών όπλων B-61 σε ορισμένες τοποθεσίες στην Ευρώπη, οι οποίες παραμένουν υπό την επιτήρηση και τον έλεγχο των ΗΠΑ» και αναφέρεται πως «αν το ΝΑΤΟ επρόκειτο να διεξαγάγει πυρηνική αποστολή σε μια σύγκρουση, τα όπλα B-61 θα μεταφέρονταν από πιστοποιημένα συμμαχικά αεροσκάφη, γνωστά ως αεροσκάφη "διπλής ικανότητας" (DCA) και θα υποστηριζόταν από συμβατικές δυνάμεις από όλη τη Συμμαχία».

Οι λεπτομέρειες στο σχεδιασμό για τη χρήση των ΝΑΤΟικών πυρηνικών όπλων αποκαλύπτουν από τη μια τις διαθέσεις τους και από την άλλη τους μεγάλους κινδύνους για τους λαούς. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται στον διαμοιρασμό των πυρηνικών, γράφοντας ότι αυτός αφορά την «κατανομή της αποστολής πυρηνικής αποτροπής της Συμμαχίας και των σχετικών πολιτικών ευθυνών και λήψης αποφάσεων».

Σε χωριστή ενότητα αναφέρεται επίσης ότι «οι στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις, ιδιαίτερα αυτές των ΗΠΑ, αποτελούν την υπέρτατη εγγύηση της ασφάλειας της Συμμαχίας. Οι ανεξάρτητες στρατηγικές πυρηνικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας έχουν δικό τους αποτρεπτικό ρόλο και συμβάλλουν σημαντικά στη συνολική ασφάλεια της Συμμαχίας. Η πυρηνική αποτροπή του ΝΑΤΟ βασίζεται επίσης στα πυρηνικά όπλα των ΗΠΑ που αναπτύσσονται στην Ευρώπη και στις υποστηρικτικές δυνατότητες και υποδομές που παρέχονται από τους Συμμάχους».

Η τελευταία αυτή αναφορά «ακουμπάει» και τη χώρα μας. Θυμίζουμε ότι η αεροπορική βάση στον Αραξο (που έως το 2001 «φιλοξενούσε» 20 τέτοιες βόμβες) διατηρείται πάντα - με εργασίες και συντήρηση - σε ετοιμότητα, σε περίπτωση που χρειαστεί να αποθηκευτούν εκ νέου εκεί πυρηνικά, όπως έχει αναδείξει ο «Ριζοσπάστης» και έχει καταγγείλει το ΚΚΕ.

Οι αναβαθμισμένοι ρόλοι που αναλαμβάνει η χώρα μας, με ευθύνη της κυβέρνησης, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων στον αμερικανοΝΑΤΟικό στρατιωτικό σχεδιασμό, δεν επιτρέπουν σε κανέναν να κοιμάται ήσυχος ότι οι βάσεις - ορμητήρια θανάτου δεν θα φιλοξενήσουν και στο μέλλον πυρηνικό υλικό.

Στο ίδιο πνεύμα, λίγους μήνες πριν την κορύφωση της στρατιωτικής επέμβασης στην Ουκρανία, στην ελληνική έκδοση της επιθεώρησης «Foreign Affairs» (τεύχος Δεκέμβρη 2021 - Γενάρη 2022) αναφερόταν ότι η ναυτική βάση της Σούδας μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε στιγμή πυρηνικά αεροσκάφη τύπου B-2 Spirit, αεροπλανοφόρα που φέρουν πυρηνικά όπλα, καθώς και πυρηνικά υποβρύχια.

Αλλωστε, στο ενημερωτικό του ΝΑΤΟ υπογραμμίζεται ότι «οι συμφωνίες διαμοιρασμού πυρηνικών βρίσκονται στο επίκεντρο της Δομής Αμυνας και Αποτροπής της Συμμαχίας. Αυτές οι ρυθμίσεις καταδεικνύουν ενότητα και συνοχή μεταξύ όλων των Συμμάχων - μοιράζοντας τόσο το πολιτικό βάρος, όσο και τους επιχειρησιακούς κινδύνους που ενέχονται στην αποστολή πυρηνικής αποτροπής»,ομολογώντας ανοιχτά ότι κάθε χώρα «διαμοιρασμού» των πυρηνικών αποτελεί στόχο των αντίπαλων κέντρων.

«Λειτουργικά - αναφέρεται πιο κάτω - ο διαμοιρασμός πυρηνικών παρέχει στρατιωτικά και πολιτικά εργαλεία αποτροπής και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη διαχείριση της κλιμάκωσης σε μια κρίση. Σε έναν πιο απρόβλεπτο και προκλητικό κόσμο, η πυρηνική αποτροπή του ΝΑΤΟ είναι απαραίτητη για τη διατήρηση της ειρήνης, την πρόληψη του καταναγκασμού και την αποτροπή της επιθετικότητας».

Σημασία έχει τέλος και η ενότητα σχετικά με τα Αεροσκάφη Διπλής Ικανότητας (DCA): «Επί του παρόντος, επτά Σύμμαχοι συμμετέχουν εθελοντικά στην πυρηνική αποστολή του ΝΑΤΟ συνεισφέροντας DCA (...) Σε μια κρίση ή σύγκρουση, το DCA θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αποστολή σημάτων αποτροπής σχετικά με την επιχειρησιακή ετοιμότητα ή για την επίδειξη αποφασιστικότητας».

Θυμίζουμε, ακριβώς σε ένα τέτοιο πλαίσιο, την περασμένη Δευτέρα, δύο στρατηγικά βομβαρδιστικά «Β-52», ικανά να διανύουν τεράστιες αποστάσεις και να φέρουν πυρηνικά των ΗΠΑ, αφού πέταξαν από τη Βρετανία στη Ρουμανία, σε αποστολή «μηνυμάτων» προς τη ρωσική πλευρά, στράφηκαν νότια, στη Βουλγαρία, για να εισέλθουν αργότερα στον ελληνικό εναέριο χώρο, όπου τα υποδέχτηκε ζεύγος ελληνικών «F-16» και τα συνόδευσαν δυτικά.