Μπορεί ο Κ. Σημίτης να πουλά στο εσωτερικό φούμαρα περί «ισχυρής Ελλάδας», αλλά οι εξελίξεις που δρομολογούνται και σε επίπεδο ΕΕ κινούνται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Μπορεί ο Ελληνας πρωθυπουργός να δηλώνει ότι «συμμετέχουμε ισότιμα στη λήψη αποφάσεων στον πυρήνα της ευρωζώνης», ωστόσο ποτέ αυτό δεν ήταν αλήθεια. Πολύ περισσότερο, δε θα είναι στο μέλλον, όταν ολοκληρωθεί η θεσμική μεταρρύθμιση που αφορά στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων. Ο Κ. Σημίτης προτιμά να περιφέρει τις ψευδαισθήσεις του, ότι, τάχα, δεν πρόκειται να περάσουν τα σχέδια για συγκρότηση διευθυντηρίου των ισχυρών κρατών - μελών, περισσότερο για να περιφρουρήσει το διάτρητο ευρωόραμα. Η προχτεσινή κίνηση, όμως, του Γερμανού καγκελάριου, Γκ. Σρέντερ, και του Βρετανού πρωθυπουργού, Τ. Μπλερ, κάνει πιο φανερή την πραγματικότητα. Η κοινή επιστολή τους, προς τον προεδρεύοντα Ισπανό πρωθυπουργό, Χ. Μαρία Αθνάρ, ζητά την κατάργηση, ουσιαστικά, του βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την επέκταση της χρήσης της λεγόμενης «ειδικής πλειοψηφίας». Στην πράξη, αυτό, για παράδειγμα, σημαίνει ότι το αγγλοαμερικανικοτουρκικό κείμενο της Κωνσταντινούπολης για τον ευρωστρατό, θα ήταν ήδη «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Παρ' όλα αυτά, δεν τρέφουμε την παραμικρή αυταπάτη ότι η κυβέρνηση Σημίτη θα πλειοδοτήσει στη θεσμοθέτηση της ειδικής πλειοψηφίας και στην ψευδο-συντακτική συνέλευση υπό τον Ζισκάρ ντ' Εστέν που έχει αύριο πρεμιέρα.