Συνομήλικοι, αλλού, «πολεμούν» τον Μπιν Λάντεν και τον Μουλά Ομάρ στα ηλεκτρονικά μηχανήματα - «φρουτάκια», στοιχηματίζουν στους παίκτες των τηλεοπτικών «Μπιγκ μπράδερ», χαπακώνονται στα μπαρ ή παίζουν στις παιδικές χαρές, διασκεδάζουν στα πάρτι, πάνε σχολείο, μεγαλώνουν.

Δεν έχουν ακόμα απέναντί τους έναν Σαρόν. Δεν άκουσαν τον πατέρα να τους εξιστορεί τι, πώς και γιατί έγινε στη Σάμπρα και Σατίλα. Δεν ένιωσαν το ιλιγγιώδες κενό στην καρδιά που προκαλεί η στέρηση της πατρίδας. Δεν πόνεσαν βλέποντας να σκοτώνουν τον αδελφό. Δεν οργίστηκαν κοιτώντας το μέλλον να απομακρύνεται.

Αλλού, πολλοί οι προσκυνημένοι. Γονυπετείς στα μεγάλα αφεντικά της Γης. Δεν ηττήθηκαν, γιατί ούτε που σκέφτηκαν ν' αντισταθούν. Βολεύτηκαν στη «νέα τάξη», παραδίνοντας «γην και ύδωρ». Είπαν «καλωσήρθατε» και «καλή όρεξη» στους κατακτητές. Ξέχασαν, οι άμοιροι, ότι «τον προδότη πολλοί ηγάπησαν, την προδοσία ουδείς».

Πανηγύρι στη χώρα των απόλυτων κοινωνικών αντιθέσεων. Του τεράστιου πλούτου και της απέραντης φτώχειας. Λίγο πιο πέρα η Αργεντινή της οικονομικής κατάρρευσης, η Κολομβία που ματώνει, η Βενεζουέλα που «λοξοδρόμησε» κι απειλείται. Και στον ίδιο πλανήτη της αμερικάνικης επικυριαρχίας, το «εξαγνισμένο» Αφγανιστάν, το τρομοκρατημένο Ιράκ, το τρομοκρατικό Ισραήλ, η «εκσυγχρονισμένη» Ελλάδα.

Αλλά το μέλλον για να 'ρθει πρέπει να βάλουμε πλάτη κι εμείς. Δε θα 'ρθει, όπως το θέλουμε, όσο αφήνουμε τους ισχυρούς να μας τρομοκρατούν, τους άδικους να μας καταδικάζουν, τους υποταγμένους να μας κυβερνούν, τους ευθυνόφοβους να μας διοικούν, τους «λερωμένους» να μας μολύνουν, τους απόντες να μας συμβουλεύουν, τους «δικούς» μας να μας ποδηγετούν...