Ο N. αφίχθη στη Λέσβο πριν πέντε χρόνια από το Κονγκό. Πίσω άφησε όλη του την οικογένεια, όλη του τη ζωή. Τον συναντήσαμε στον Εκπολιτιστικό Σύλλογο «Ραντ», με σύμβολο δυο χέρια, ένα λευκό και ένα μαύρο, να σφίγγουν το ένα το άλλο... Αυτός είναι κι ο σκοπός του Συλλόγου, του ομώνυμου μουσικού συγκροτήματος και του ίδιου προσωπικά.

«Ηταν δύσκολο το ταξίδι μου, άλλοι είχαν κάπου φίλους και οικογένειες, στην Ελλάδα ή σε άλλες χώρες του εξωτερικού, εγώ δεν είχα κανέναν, τίποτα. Δεν ήθελα να πάω στο Βέλγιο, δεν ξεχνάω τι έκανε στην πατρίδα μου και στον λαό μου. Ούτε στη Γαλλία, ξέρω τι έκανε κι αυτή στην Αφρική.

Στη Λέσβο βρήκα έναν τόπο ήσυχο, δίχως πυροβολισμούς, νεκρούς, φωνές, φασαρίες όπως στη χώρα που άφησα. Συνάντησα καλούς ανθρώπους εδώ, αποφάσισα να μείνω και να βοηθήσω πρόσφυγες που είναι χαμένοι, εθελοντικά. Να τους μάθω πώς λειτουργεί το κράτος, τους νόμους, τους κανόνες συμπεριφοράς που στις χώρες καταγωγής τους είναι διαφορετικοί. Να τους βοηθήσω να προσαρμοστούν, να ενταχτούν», θα μας πει.

Με καμάρι αναφέρεται στο συγκρότημά του και στον Σύλλογο. Τονίζει ότι η μουσική ενώνει τους ανθρώπους, είναι μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας. Στο κτίριο του Συλλόγου οργανώνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις, φροντιστήρια εκμάθησης γλωσσών, μαθήματα μουσικής και χορού, αφιλοκερδώς.

Οποιος περνάει την πόρτα - θα μας πει - Ελληνας ή πρόσφυγας, θέλουμε να ηρεμήσει, να περάσει την ώρα του όμορφα, να μάθει κάτι, να μάθουμε ο ένας τον άλλον, ο ένας για τον άλλο, να σπάσουν οι διαχωρισμοί. «Πολλά γίνονται - επισημαίνει - πριν πέντε χρόνια που ήρθα, δύσκολα μου έλεγε κάποιος καλημέρα και τώρα εσείς είστε εδώ και ενδιαφέρεστε για μένα, για μας, με ρωτάτε, συζητάμε, αυτό για μένα είναι σπουδαίο».

Δεν παραλείπει να σημειώσει πόσο σημαντική ήταν γι' αυτόν η πρόσκληση απ' την ΚΝΕ να συμμετάσχει το συγκρότημά του στο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο πέρυσι στη Μυτιλήνη όπως και έγινε.

Η επίσκεψή μας τελειώνει με μια περιήγηση στους περιποιημένους χώρους του νεοκλασικού που στεγάζει τον Σύλλογο. Συναντάμε την Aya απ' το Ιράκ, 19 χρονών σήμερα, ήρθε εδώ στα 15, που μαθαίνει Γερμανικά με τη βοήθεια της Ελενας. Συναντάμε τον δάσκαλο μουσικής, τον Νίκο, που μας τονίζει πόσο σημαντική είναι η μουσική για την υγιή ανάπτυξη, ψυχολογική, πνευματική ενός παιδιού και καλεί πρόσφυγες αλλά και Ελληνες που δεν μπορούν να πληρώσουν μαθήματα να το κάνουν στον Σύλλογο.